Başkasına kaydığında gözün,
yanlışlıkla bile olsa;
kararır gözüm.

Öyle bir bencillik ki benim ki,
sen ne kadar seninim desen de
biri bakar sonuçta sana..
Sen ne kadar benim olduğunu söylesen de,
o an benim olmaktan çıkarsın değil mi
istemeden de olsa!

Bu bencilliği en çok tetikleyen de sensin ama
unutma!

Ve aşkçıl bir ruha sahibim..

Kıskançlığa da gebeyim işte her an,
yani o denli geniş tohumu kalbin.

Umursamazsın sen..

Her ne kadar
'umrumdasın sevgilim'
desen de,
tek bir eylemin siler umursanmışlıklarımın hepsini.

Ve ne kadar sende isem
o kadar sende değilmiş gibi yaparım..

Seni cezalandırdığımı düşünürüm belki.
Fakat tüm hasarı banadır,
takmam..

Gözüm kara benim
ve gözü yok senin kalbinin.

Fark et artık sevgilim;
körebe değil 'aşk' denilen şey.


Sen ne zaman bencilliğime ikiz olursan,
ben o zaman senin istediğin olurum.


Evet biliyorum çok şey bu istediğim senden.
Ama dememiş miydim bencilim diye?

Ve sınırlı sayıda senin umursamaların!