Çevrimdışı

kendimi kaybettiğimden beri
sanrılarım düşüyor düşlerimden
hayallerim darmadağınık
ve bu aralar
şizofren aşkımı aşeriyorum gözlerinden

ey sevgilim
kızıl saçlarına mavi umutlar bağladığım
sana dair ne varsa
közlerinde çoğalıyor aşk yangınlarım



kurşuna eş sözlerin saplandığında kalbime
"keşke"lerim sıralanıyor ardı sıra
senden habersiz büyüttüğüm sen
iranik bir boşluğa çekiyor peşi sıra

aşk intihar eşiğine gelmiş bir gri
şimdi tüm melekelerim şaibeliyken
ah bir sevse diretmeleri hançerliyor zihnimi

ve sen şizofren aşkımın hayulası
sen var olduğun sürece
izafi aşklar sırra kadem basacak
ben paranoyalarıma sığınırken
aşk seni hesap gününde yakacak
insafsızlığın yanarken çaresizliğime
ateşini gözyaşlarım söndürecek

ve ben
yalnızlığımı sensizliğimde bulmuşken
sevmelerini çöllerde unutan bir kulum

ey sevgilim
gözlerine pembe rüyalar akıtıp
sözlerinde hikmetler aradığım



işin aslını bilene her kuyu bir okul
kuyuya atanda kuyuya girende maktul
aşk beni itikafa iterken
şizofren aşkımın katili artık faili meçhul

__________________
Lucifer dediler bana, kötülüğü anlatmak için. Halbuki, ışık ve güzelliği anlatırdı Lucifer. Ben kötüyüm bu düzen için; ama değilim asla kötülük.