Ortadan ikiye bölünmüş bir yalnızlıktı benimkisi.
Küflenmiş kadınlar tarafından –annem dahil-
Bir parçası yaşamıma bir parçası ölümüme ithaf edilmiş...
Çırılçıplak bir cümlenin koynunda anlam bozukluğu
Yaratan kelimeler gibi dışlanmış sohbet ederken
Babam sohbetin en tatlı yerinde delici bir aletle atlardı kalbime
Kalbim bölünürdü ikiye içinden sen düşerdin.
Babamın boynuna sarılıp dokuzuncu kattan aşağı atlardım.
Beşinci katta el sallardı Nazım Hikmet
Üçüncü kata geldiğimde kanlar içinde bulurdum Özge Dirik’i
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

Küfür ederdim gelmişime geçmişime
Nasılsa düşerken beni kimse yakalayamaz diye.
Tanrıya ‘reddedemeyeceği bir teklif’ yaparken
Kafasına düşerdim Don Vito’nun
Montana babama kızardı.
Babam ağlardı kefenim kanardı bembeyaz.
Doğrulup kurşunların gölgesinde seni sorardım hepsine
‘Pardon bakar mısınız? Bu kadını buralarda ölürken gördünüz mü?’ diye...
Renklerden umudunu kesmiş kör bir adam gibi Beatles dinleyip
Maviyi düşünürken; neler yapıyor nasıl görünüyor.
Papatyalar kırlarda nasıl geçimini sağlıyor diye...
Bir cellat kafasını ayırırken vücudundan kirletilmiş bir bedenin
Tanrının tatilde okuduğu kitap devriliyor kütüphaneden
Çürümüş hatıraların üzerine...

Batuhan Dedde.