Çevrimdışı

"Beklemek...
Ne kadar doğru eskilerden kalma birini ?
Yol üstü bekler...ken onu asfalt yolda bir trafik canavarına kurban edildim dün gece.
Bir zamanlar çok severdi beni .
Masaldı zaten hayal ürünü.
Şimdi son cümlesi oldu 'hayatımız kesişmeyecek bir daha hiç bir yerde BEN ONU SEVİYORUM'
Büyük harflerinden başladım senden gitmeye.
Küçük harflerini sıraya koymadım bile.
Oysa küçük harflerle dile getirirdin beni sevdiğini,
Şimdi bilmediğim birine biçtiğin değerin en acısıydı büyük harflerin...

Kaçıncı yüzyıldan kalmaydım ben ?
Bu beklemek niye ?
Şimdi defolup gittin sen hayatımdan bende senin hayatından.
Bir hekim aracılığıyla çocukluğuma indik dün gece
Uzun bir solukta bitirdim çocukluğumu yıllar sonrasına uzandık sen takıldın kirpiklerime...
Sen'i anlatmaya başladığımda herşey soluk soluğaydı oysa.
Fark etmedim ağlıyormuşum meğer.
Zaten ben sen'i her haykırdığımda başlardım ağlamaya
İlk de değildi son'da.

Beklemekte gitti benden.
Sen zaten gitmiştin .
Şimdi en önemlisidir bu iyi duy sesimi
'SENİ YİTİRME VAKTİ'ndeyim !

Az buz değil koskoca iki yıldın bana .
Benim sana biçtiğim değerdi ömrüm seninse bir kısa mesajda haykırdığın yara !
Perdeni her aralığında karşında olacağımı bilerek söyledin bunları.
Oysa ben seni göreceğim zaman ne yapacağımı düşünüyordum bu söylediklerinle...
Seni yitirme vakti,yırttığım kağıtlarda kaldın şimdi bir çöp konteynırında senden yana yazdıklarım.
Yazıkmış israf ettiğim kelimelere.
Bir cümlede beni hiç edecek kadar eski adama son mısralarımdı bunlar.
Seni yitirme vaktindeyim iyi duy sesimi !
Ve yağmur yağsın bugün içinden ben fırlıyayım , bu mısralar sana vasiyetim olsun
'Ben varken üçüncü tekilinde kalıp o dediğin kızla gölgemde yaşayın!'"