Çevrimdışı

Buz gibi bir günde hızlı hızlı yürürken, birden ayağımın ucundabir cüzdan gördüm.. hemen aldım. Sahibini gösteren bir kimlik vardır diye. Acele acele açtım… üç dolar çıktı… Birde buruşmuş, sararmış, eskimiş mektup.. belikli yıllardır, o cüzdanın içinde duruyordu.
Zarf öylesine harab olmuştuki.. Sadece tepedeki ‘’iade’’ adresi okunabiliyordu.
Mektuba birgöz attım. Bir ipucu bulma ümidi ile.. birden tarihi gördüm…1924.. Mektup neredeyse altmış yıl önce yazılmış.
El yazısı bell, bir kadına ait.. Sol köşeye bir çiçek resmi çizilmiş.
‘’Sevgili Micahel’’ diye başlıyor mektup.. ve Annesi yasakladığı için onu bir daha göremeyeceğini’’ anlatarak devam ediyor.. ‘’Ama sakın unutma, seni daima seveceğim’’ diye bitiyor.
İmza.. Hannah!..
İçimden bir ses’’ Bul’’ dedi bana.. ‘Mektubun sahibini bul..’’
Milyonla Michael var. Hangi birini bulacaksınki.. Ama tepedeki !!İade’’ adresi ipucu olabilir.
Telefon istihbaratı aradım.
Anlattım.. ‘’Bu adrese bağlı bir telefon varsa, bana verebilirmisiniz’’ diye.. susutu.. gidip müdürüne sordu..
‘’Var ama, size vermem yasak.. Ama sizin adınıza bu numarayı arar, sorarım. İsterlerse size bağlarım.. Lütfen bekleyin..’’
Bekledim.. İki üç dakika sonra kızın sesi geldi..
‘’Bağlıyorum efendim..’’
Karşıdaki hanıma ‘’Hannah diye birini tanıyormusunuz’’ diye sordum.
‘’ Bu evi, 30 yıl evvel, Hannah diye kızları olan bir aileden aldık’’ dedi.
‘’Peki yeni adreslerini biliyormusunuz?..’’
‘’Hannah annesini bir huzur evine yatıracaktı. Oradan takip ederseniz, belki adresi bulursunuz…’’
Ve huzurevinin adını verdiler..
Hemen aradım.. Yaşlı anne yıllar önce ölmüş.. Ama kızına ait eski bir tel. numarası var. Belki ordan bilirlermiş.
‘’Bunların hepsi aptalca aslında’’ dedim kendi kendime.. İçinde sadec 3 dolar ve altmış yıl önce yazılmış bir mektup bulunan cüzdanın sahibini aramak için bunca zahmete ne gerek varki..
Aradım numarayı.. Bir kadın ‘’Şimdi Hannah’nın kendisi bir huzurevinde’’ dedi ve numarayı verdi. Hemen orayı çevirdim..
Ses ‘’Evet, Hannah burada yaşıyor’’ dedi.
Gecenin saat onu, ama hemen yola çıktım, Hannah’yı görmek için..
Devasa bir binanınüçüncü katında şirin bir oda.. Gümüş saçlı, sıcak tebessümlü bir yaşlı kadın.. Gözlerinin içi ışıl ışıl ama..
Anlattım olanları.. Cüzdanı ve mektubu gösterip..
Derin bir iç çekti mektuba bakarken ve ‘’Genç adam’’ dedi, ‘’Bu mektup, Michael ile son kontağımdı.. Onu öyle seviyorumki.. sean Connery gibi yakışıklıydı.. Hani şu meşhur aktör.. Ama ben onaltı yaşındaydım.. Çok küçüğüm diye annem kesinlikle izin vermedi..’’
Derin bir nefes daha..
‘’Micahel Goldstein harika bir insandı. Eğer bulabilirseniz ona söyleyin lütfen.. Onu hep düşündüm.. Hep..’’
Bir ufak sessizlik.. Bir derin nefes daha..
‘’Ve onu hep sevdim..’’
İki damla yaş damladı elindeki mektuba, ıslanan gözlerden..
‘’..Ve hiç evlenmedim.. Michael gibi birisini bulamadım ki::’’
Hannah’ya teşekkür edip odadan çıktım. Binadan çıkarken danışmada beni karşılayan kız’’Hannah Hanım yardımcı olabildimi size’’ dedi.
‘’Hiç değilse bunun sahibinin soyadını öğrendim’’ dedim.. Cüzdanı elimde sallayark .. O sırada yanımda dikilip duran hademe bağırdı..
‘’Hey baksana.. .bu .bay Michael’in cüzdanı.. Üzerindeki bu kırmızı şeritten onu nerde görsem tanırım.. Cüzdanını hep kaybederdi zaten.. Üç kerede ben buldum, koridorlarda..’’
Michael sekizinci katta yaşıyordu.. Ok gibi fırladım tekrar asansöre..
Michael yatmamıştı.. okuma odasında kitap okuyordu.. Hemşire beni ve elimdeki cüzdanı gösterdi..
Michael elini arka cebine attı, hızla.. Sonra sevinçle ‘’Evet bu benim cüzdanım’’ dedi. ‘’Öğleden sonraki yürüyüş sırasında kaybetmiş olmalıyım.. Size teşekkür borçluyum..’’
‘’hiçbir şey borçlu değilsiniz’’ dedim. ‘’Ama özür dilerim.. İpucu bulabilmek için açtım ve içindeki mektubu okudum..’’
‘’Mektubumu okudun?::’’
‘’Sadece okumakla kalmadım.. Hannah’yıda buldum..’’
‘’Buldunmu?:: Nerde?:: İyimi?.. Hala eskisi gibi güzelmi.Söyle, lütfen söyle..’’
‘’Çok iyi.. Hemde harika’’ dedim, yavaşça..
‘’Bana onun telefon numarasını ver. Yarın onu hemen arayacağım..
Elime sımsıkı sarıldı.
‘’O benim tek aşkımdı.. Onu öyle sevdimki asla evlenmedim..’’ Çünkü bu mektup geldiğindehayatım, anlamsal olarak bitmişti.’’
‘’Bay goldstein’’ dedim.. ‘’Gelin benimle..’’
Asansörle üçüncü kata indik.. Odanın kapısı açıktı. Hannah..sırtı kapıya dönük televizyon izliyordu.. Hemşire ona yaklaştı, omıuzuna dokundu..
Hannah’’ dedi.. Bu bayı tanıyormusun?..’’
Gözlüklerini ayarladı bir an baktı, tek kelime etmeden..
‘’Michaekl’’ dedi, Michael, kapıda, kısık sesle.. Hannah.. ben Michael Beni tanıdınmı?..
‘’Michael’’ diye yutkundu Hannah.. İnanmıyorum.. Bu sensin.. Benim Michael’im..’’
Michael Hannah’ya doğru yürüdü yavaşça.. Hemşire hıçkırıklar içinde koridora attı kendini..
Üç hafta sonra beni huzurevinden aradılar. Pazar günü bir nikah vardı.. Gelebilirmiydim?
Harika bir nikah töreni idi. Hannah ve Michael beni nikah şahidi yaptılar üstelik. Hannah açık bej rengi elbisesi içinde çok güzeldi.. Michael de lacivert takımı içinde hala çok yakışıklı..
Huzurevi onlara, bir minik daire tahsis etti.
Eğer 76 yaşında bir gelinle 79 yaşında bir damadı. 16, yaşında bir kız. 19 yaşında bir delikanlı havasında görmek isterseniz, orayı ziyaret etmeniz gerek..
Neredeyse 60 yıl süren bir aşk hikayesi için, ne güzel bir son değimli?..

(Hıncalın yeri, 14 Şubat 2001, sabah gazetesi.)
(hayatı aşkla yaşamak- YAVUZ BAHADIROĞLU)