IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Verdikleri mücadele sevgiyken, bir paylaşım savaşıyken
Yüreklerinde kopan fırtınaları yalnızca kendileri bildiler.
Belki de yeniktiler sevgiye ama kazandıkları yalancı galibiyetlerle
Mutluyum dediler…
Ayakları altında ne dağları yıktılar da, gurur taşını ezemediler.
Bir gizemdi yüreklerinde söyleyemedikleri sevgi…
Yalnızca geceler bildi ama ikisi de farklı gecelere söylediler;
Aynı sevgiyi yalnızca gecelere…

Hep önüne geçmeye çalıştılar sevgiyi söyleme hislerinin
Ne çok yanıp tutuştular sevgi ateşiyle yine de esiri oldular gizemin.
Hep karşılık bulamam korkusuyla dediler ki;”tükenmişliği de vardır sevginin”
Ama yalnızca kendilerini tükettiler, sevgileriyse mücadeleleriyle birlikte çoğaldı.
Onlar yol aldıkça mesafe azalır sandılar,oysaki bu yol sonsuzluğaydı…

Hep kızdılar birbirlerine, hep kavga ettiler olur olmaz şeylere…
Yine de kendilerine, insan sevdiğini yerden yere vururmuş diyemediler…
Ne çok azarlasalar da birbirlerini, küsemediler.
Yüreklerindeki kırılmışlığı da can çekişen sevgilerine ilave ettiler…

Masum dokunuşlarıyla okşamak isterdi kız adamın saçlarını
Ama mağlubiyete inat alay ederdi saçlarıyla adamın…
Bilirdi ki; o yenilgiyi çoktan tatmıştı yüreğinde
İçi içini yese de geri adım atmazdı bu savaşta, kazanacağı gurursa da razıydı…
Yine de açmazdı yüreğini adamın saçlarına, dökmezdi sevgisini adamın gözlerine.
Ama geceleri severdi adamın yerine
Bir tel saç diye okşardı gecenin karanlığını
Karanlık dahi ürkütmezdi kızı, adamın dokunamadığı saçları kadar…

Adam da hep göz ardı ederdi sevgisini.
Hep dokunmak isterdi kızın saçlarına…
Ve bakmak isterdi içten gözlerine ve bir ömür buyu kalmak orada…
Nafile dünya! Adam da yenildi, göz ardı etti duygularını…
Belki korkuyordu bakmaya kıyamadığı gözlerde kaybolmaktan.
Ne çok canı yanardı yanı başında ulaşılmaz birinin varlığından…

Onlar bu paylaşım dünyasında her şeyi paylaştılar…
Bir bardak suyu, bir parça ekmeği, acıyı, yokluğu, mutluluğu ve ihaneti…
Ama paylaşamadıkları tek şey yüreklerindeki sevgiydi…

Karanlıktaki ölüm korkusunda bile her şeyi söylediler birilerine…
Yalnızca söyleyemedikleri tek şey vardı…
Yüreklerindeki SEVGİ…