İçimdeki onca kalabalığa rağmen yalnızım...Meğer ne çokmuşsun bende.Sengittiğini sandın değil mi?Ben... de öyle sanmıştım...Ama hayır...Herşeyinle kalmışsın, giden sadece bedenin olmuş.Ruhun bende kalmış,gözlerin bende...Hasretin bende kalmış, özlemin bende...Sen bendekalmışsın, ben yalnızlığın içinde...Gözlerinin karas...ında şimdi gecelerim...Susuşlarının sessizliğindehayallerim...Sessiz çığlıklar biriktiriyor yüreğim...Yağmura inatakıyor gözyaşlarım...Engel olamıyorum, engel olmakistemiyorum.Yüreğimdeki bulutların resmidir onlar.Onlar katıksız birsevdanın isimsiz şahitleridir.Dokunamam ki onlara...Onlar, bana sendentek hatıra.Yağmur yağıyor bugün yine.Yüreğimin en kuytu köşelerine vuruyordamlaları...Sen de böyle bir günde gitmiştin...Yine yağmur yağıyordu,yağmura karışıyordu gözyaşlarım.Sen anlamıyordun sevgili...Yüreğimdenakanları yağmur sanıyordun.Bir sevda daha yağmura karışıyordu ve damladamla eriyordu aşk...Gözlerimizin önünde bir bitiş sahneleniyordu veson perdeyi oynuyorduk ikimiz.Peki ama neden bu kadar zordu "Hoşçakal"demek?Zordu ; çünkü senden sonra "Hoşça" kalmak mümkün müydü sevgili,mümkün müydü?..Sen yüreğimde, yüreğim avuçlarımda şimdi.Yaşanmamış zamanlar, can çekişen umutlar kaldı bu sevdadan geriye...Şimdi gitmelerin ve bitmelerin mevsimi...Yüreğimi alıp gidiyorum bende.Yalnızlığımı da yoldaş yapıyorum kendime...Nereye mi?Yağmurların hiçdurmadan yağdığı en uzak sahillere...Belki , belki oralarda, busevdanın şahitleri, yağmura anlatırlar sevdamı, benim sana anlatamadıklarımı...