Çevrimdışı

Giderken mi daha fazla keskin ağrılar biniyor göğüs kafesi üzerine,
Yoksa iki avucunun arasında muhtaç bir suratla,
Gideni izlemek zorunluluğunda,
Ağlamamak için dişlerini sıkarken mi?
Bir telaşla, düşmemen gerektiğini sadece bilerek,
Buna rağmen ayakta durarak,
Ağır ağır kaybolan adımlara ba...kmak nasıl bir eylemdir…
Peki ya dönüp bakmak için çıldırasıya istek duyarken,
Bakarsam dindiremem akacak gözyaşlarımı düşüncesiyle,
Her şeye küfrederek “gitmek” nedir…
Gitmeler ve kalmalar üzerine şekilleniyordu hayatlar.
Her gidiş bir ölümdü,
Kalınan yerse cenaze eviydi.
Ve aslında somut bir anlam taşıyordu ölüm tabiri.
Giden de, kalan da ölüyordu bir süre sonra,
Zamanın saat saat, ay ay, yıl yıl yaptığı katkılarla.
Biten günlerin, gecelerin ardından,
Bir yüz hayalini akla getirebilecek kadar dahi anımsanamıyordu giden, kalan.
Ara sıra içi sızlatan sancı da,
Anlamsız bir ihtiyarlık emaresi olarak kabul ediliyordu.
Kim daha fazla acıyla kalıyordu…
Giden mi, kalan mı yoksa anlatan mı?

Tanju'ya atfen...