Ne zaman ayrılık saati gelse
En vazgeçilmez yerinde yaşamın
Duysak ayak seslerini akşamın
Ve sokaklardan elayak çekilse
Bir ürpertiyle duyarım o zaman
Seni çağıran sesi uzaklardan

Ne zaman ayrılık saati gelse
Bir gariplik çöker içime birden
Kalan tek anı gibi bir devirden
Durmadan çalınır o gamlı beste
Sanki bilir dem hazin öykümüzü
Bulutlar ağlar, kararır gökyüzü

Ne zaman ayrılık saati gelse
Bir çaresizliğe anlatır gibi
Birden değişir gözlerinin rengi
Mavi solar, koyulaşır yeşilse
Sarınca ruhunu eski bir hüzün
Uçar gider pembeliği yüzünün

Ne zaman ayrılık saati gelse
Uzatsan özlemle dudaklarını
Tüm ağaçlar döker yapraklarını
Ne çiçek kalır ortada, ne bahçe
Sadece uğultusu o rüzgarın
Ve bir umut kırıntısı: Belki yarın

Ne zaman ayrılık saati gelse
Bir fırtına çıkmaşcasına, büyük
İçimdeki güllerin boynu bükük
Bir zaman kalakalırım öylece
Neden sonra gittiğini anlarım
İçimde güller ağlar, ben ağlarım...

Ümit Yaşar Oguzcan

AL SENDE DURSUN

Çok zor gelecek bana bu ayrılık
Bilemem
Yaşayabilirmiyim sensiz bir fiil
Bitmiştir aramızdaki aşk
Ve koymuştur noktayı
Aramızdaki aşka bu şiir.

Bu şiiri sana yazdım ayrılırken
Al sende dursun
Bir şarkımız olmadı söylediğimiz
Bari bir şiirimiz olsun

Bir hayalım vardı senle aşka dair
Başlangıç hemen hemen aynı
Ama sonu bu değil
Bir hayalım vardı aşka dair
Eni konu bir delikanlı sevdası
Ne masaldı
Ne bir sihir...

Uğur Arslan

Bahar değil...
Sonbaharda zaman
Bir sevda sesi var...çok uzaklardan
Tatlı bir hüzün...Buruk bir sevinç
Acı gülümseme dolu o mahzun dudaklardan.

Gün acı...
Gece acı...
Hayat acı belki sen olmayınca
Aşk güzeldir yalnızken bu sessiz akşamlarda
Bahar bile,
Bahar bile hoş değil inan,
Çünkü sonbaharda zaman
Hüzünlü bir gülüş bir haykırıştır kalan
Acı gülümseme dolu o mahzun dudaklardan

Yavru bir kuş,
Kanadı kırılmış azgın rüzgarlardan
Uçup gidecek...
Gelmeyecek bir daha
Kimbilir ; belki kaçıyor
Umarsız,tükenmiş,yokolmuş ümitsiz bakışlardan
Hüzünlü bir gülüş,bir haykırıştır kalan
Acı gülümseme dolu o mahzun dudaklardan

Sakla Yamalarını Kalbim...

ne gül
ne yarın!

gül,
küle karılmış günlerin tortusunda
yarın
vurulmuş yatıyor bugünün avlusunda
sakla yamalarını kalbim

insanlar büyüdükçe günler kısalır
günlerimiz gibi aşklarımız da
yittikleri duraklarda kalırlar
sakla yamalarını kalbim

kendini bıçak gibi ışıyan yeni güne bağışla
yürü arkana bakma ama umursa
bazen anılara en çok yakışan elbise
birkaç damla gözyaşıdır unutma.......

Sen Bana Hep İyi Geliyorsun

ne zaman kendimle baş başa kalsam
senli düşlere dalıyorum
bitmesini hiç istemediğim bir rüya gibi
sen bana hep iyi geliyorsun

ne zaman sıkılsam
seni düşünürüm
ellerinden tutup mor dağlara çıkarım
kar sürerim yüzüne
sevgili için koparılmış kırçiçeği gibi
sen bana hep iyi geliyorsun

ne zaman daralsam
seni düşünürüm
omzuna dayarım başımı
buzlarımı eriten
yanıklarımı serinleten nefes gibi
sen bana hep iyi geliyorsun

ne zaman artsa ağrılarım
seni düşünürüm
anamın titrek sesiyle can demesi
babamın şevkatle okşaması
yaralarıma merhem gibi
sen bana hep iyi geliyorsun

ne zaman özlesem
seni düşünürüm
hayranı olduğum yıldızla resim çektirmek
sevdiğim kişiyle sevişmek gibi
sen bana hep iyi geliyorsun

ne zaman öfkelensem
seni düşünürüm
birbirine geçer dişlerim
kızgınlığıma bebek gülmesi gibi
sen bana hep iyi geliyorsun

ne zaman endişelensem
seni düşünürüm
öldü diye sana koşarken
burnunun bile kanamadığını görmek gibi
sen bana hep iyi geliyorsun

ne zaman kendimle baş başa kalsam
sensiz oluyorum
beni sensiz bırakma
sen bana hep iyi geliyorsun.......

Sence Sevilecekmisin..?

sensizliğim bir akrebin hain gülüşlerinde büyüdü
sabrımın sığ duraklarında kök saldı
sevmiyorum derken biçildi
gidiyorum derken ise savruldu

zaten sen
dokunduğunda zehirlerdin tüm güzelliklerimi
ki ben o zehrin yangınıyla kendimi
en serin mavilerde bile avutamayacağımı bilirdim

………….

uzakta da olsan aşksın(aşkımsın)
yinede sevileceksin
yokluğun gün gibi gerçek
sensizlik canımı alamıyor bir nefeste
e r i t i y o r
yine zamansız düş görüyorum

…………

gel(me) ...