| |
|
03 Temmuz 2006, 16:26
| #1 | |
| Çevrimdışı  IF Ticaret Sayısı: (0) | Ben Destanların ECESi.. BEN DESTANLARIN ECESİ Bengitaşlar yazar beni. Toylarını, şölenlerini tarih benimle yaptı. Utkularıma tanıktır tarih. Tarihin kılavuzu benim, tarih benimle var oldu. BEN DESTANLARIN ECESİ TARİH YAPAN ATALARIN OĞLUYUM Doğduğumda yüzümü gök maviye dönmüşüm. Göklere değin yükselmişim. Kut almışım görklü Tanrı’dan. Umay Anam ışıl ışıl göklerden geldiğimi fısıldamış kulağıma. Bir kez emmişim anamı. Süt Gölü süt, Baykal, Balkaş yaşamıma erk vermiştir. Altaylarda, Tanrı Dağlarında laçinlerle yarışmışım kanat kanat... Alangovalarla tırmanmışım yalçın doruklara... BEN DESTANLARIN ECESİ TARİH YAPAN ATALARIN OĞLUYUM. Beni yalçın dağlara, aşılmaz doruklara, uçsuz-bucaksız bozkırlara sorun. Coşkun ırmakların, uçar suların, kut ağaçlarının seslerini dinleyiniz isterseniz... Onlar da beni anlatacaklardır. Tunalar... Volgalar... Renler... Senler... Ve ulu çınarlar... Ardıçlar... Kut ağacı kayınlar... Her bir yerinde acunun binlerce yılı bu günlere taşısınlar diye izler bırakmışım... Çentikler atmışım granit kayalara... BEN DESTANLARIN ECESİ TARİH YAPAN ATALARIN OĞLUYUM Boz yeleli deli taylarımı sulamışım Polar’da, Renler’de, Senler’de... Dizginsiz eşinir taylarımı kişnemeye görün. Boranlarla yarışır, kıtaları aşarlardı. Ayaklarımı yere vurduğunda, yer titrer, yürüdüğümde yer de yürürdü ardımdan... BEN DESTANLARIN ECESİ TARİH YAPAN ATALARIN OĞLUYUM Görklü Tanrı “ Durma ! Yürü ! “ demiş. Tarih boyunca acunda adımlamadığım, otağımı kurmadığım yer kalmadı. “Yürüdüm!” Törünteyler, Alpamışlar, Kürşatlar... Ayzıtlar, Selcenler, Bengisular yürümüştür ardımdan kuşak kuşak... Alp yürekli, demir bilekli adsız yiğitlerim pusatlandığında dağlar baş eğmiş, taşkın dizginsiz ırmaklar dinginleşerek geçit vermiş ve acun küçülmüştür önümde... BEN DESTANLARIN ECESİ TARİH YAPAN ATALARIN OĞLUYUM Umay anaların, Kuştay ninelerin , bilge dede ve kut yüklü babaların oğlu, uruglarımın gözde ecesiyim... Onlarla tanışım acunu. Onlardan öğrenmişim dürüstlüğü, mertliği, onuru, övüncü, sevgiyi ve erdemleri... Seviyi görklü Almıla’nın maral gözlerinde, çakınlayan bakışlarında bulmuşum... Töreyi akkızlarımın yüreğıinde büyütmüş, saygınca sarılarak ölesiye korumuşum...Savaş bilgeliğimi Demirkan Metelerden almışım. BEN DESTANLARIN ECESİ TARİH YAPAN ATALARIN OĞLUYUM Altaylarda kayın, bozkırlarda yılkı, Anadolu’da bir ulu çınar olmuşum... Bezeklendirmişim otağlarımla Deliormanı, Istırancayı binbir renk... Kamçatkadan İber’e, Altaylardan Alpler’e, Prineler’e at koşturmuşum . Oralarda dilimi, yazımı, izimi bırakmışım. Kartal kanatlı alaşlarla... Acunun gün batımındaki yad uruglar diz vurarak baüş eğmişlerdir karşımda. Güneşi doğuran ulu toluyla, güneşin uykuya girdiği toluya...Gökle kucaklaşan denizlerle acunun ayak koyduğu denizlere değin egemenlik kurmuşum. BEN DESTANLARIN ECESİ TARİH YAPAN ATALARIN OĞLUYUM Kimi yerde Arkıl Ata Ulu Türk, kimi yerde Yesevi, Yükneki, Yunus ve Hacı Bektaşi Veli olmuşum... Bilgiyi, sevgiyi işlemişim kişilerin yüreklerine nakış nakış... Ama unutmuşum. Unutturmuşlar bütün bunları bir bir. Görklü Tanrı’nın “ Durma ! Yürü ! “ buyruğunu tınmamışım sonraları... Yerinde mızmızlanmayı erk almak sanmışım... Kararnlıkların kapanlarına düşmüşüm, onlara sığınç olmuşum daha sonraları... Yağı şölenlerinde, albız kurgularında, çaşıt toylarında ve körmös ağlarında yitirmişim kendimi... Dün bir Ergenekon’dan çıkışım acuna baş eğdirirken, bu gün bir başka Ergenekon’da sıkışarak, diz burdurduğum yad uruglara baş eğer olmuşum... Yine yağıların, çaşıtların, kan emici albızların kuşatısı altındayım. Ve acunda insanlık açlık, yokluk ve yoksulluk içinde... Savaşlar... İç çatışmalar... Kan-kıyım... Küme küme ölümler... BEN DESTANLARIN ECESİ TARİH YAPAN ATALARIN OĞLUYUM Alper Tungalardan Metelere, Oğuz yabgudan ulu Ata Mustafa Kemal’e uzayan kutlu bir tarihin ucuyum... Şimdi Anadolu’yum, Ulu Türkistan’ım... Ama yarınlarda , dünlerde Olduğu gibi ve çilekeş insanlık adına bir büyük acunum.. BEN DESTANLARIN ECESİ TARİH YAPAN ATALARIN OĞLUYUM Yağıya yar diyenler dünlerde beni tınmadı, tanımadı...Bugün de öyle. Ama ben onurluyum, ben töreliyim ve suskunum... Söz sırası daha bana gelmedi Tarihin yeniden tınılamasını bekliyorum. Unutulmasın ki, ben destanların ecesi tarih yapan ataların oğluyum ve bu gün Anadolu’yum.. | |
| |  |
| IRCForumlari.NET Reklamlar |
   |
 |
| Etiketler |
| ben, destanlarin, destanların, ecesi |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Benzer Konular | ||||
| Konu | Konuyu Başlatan | Forum | Cevaplar | Son Mesaj |
| Yedi Yıldızın Ecesi – Buket Cihan TEMUR | Vesaire | Şairler ve Şiirleri | 0 | 07 Aralık 2014 23:24 |
| Küllendi Destanların Yaktığı Meşaleler..(Seyfullah FATİH) | Sevda | Şiir, Hikaye ve Güzel Sözler | 0 | 15 Mart 2011 17:02 |
Normal
