Bu belki sana yazdığım son satırlarım olacak
Belkide son defa gözyaşlarımdan silinmeye yüz tutmuş satırlarımı okuyacaksın
Belkide bu dizelerim hayata dair son sitemlerim olacak
Belki ben cellatla tespih çekmeye gideceğim
Sonu olmayan dipsiz kuyularda
Mahşer gününü bekleyeceğim buğulu gözlerini hayal edip
Ama bil ki azrailin soğuk nefesini ensemde hissettiğim anda bile çatlamış dudaklarımdan adın süzülecek
Adın ıslatacak dudaklarımı
Bütün terk edişlerine karşılık
Ben hala gözüm açık senin bana gelmeni bekleyeceğim
Gitmekte olduğum uzun yolculuk sıralarımda…
Ve Sen
Merak edeceksin bir gün beni, yanıma geleceksin
Ve sen geldiğinde çürümeye yüz tutmuş bedenimi bulacaksın
Çok geç olacak gelişlerin
Sadece diri olan baki kalan ikiye bölünmüş yüreğimi bulacaksın
Çürümüş bedenimin derinliklerinde
Şaşıracaksın
Eline alacaksın kanlar süzülecek derinden derinden
Tıpkı sensiz vurgun günlerimde gözlerimden akan kan kırmızısı gözyaşlarım gibi
İşte o an ölmek isteyeceksin
Ölemeyeceksin
Sende benim çektiğim acıları çekeceksin
Ölümün kolay olmadığını hayatın acımasızlığını anlayacaksın
Hançeri saplayacaksın yüreğine kan çıkmayacak bedeninden
Kansız olduğunu hissedeceksin
İşte sen aslında o an öleceksin
Yaşarken öleceksin
Sadece sabret
Öleceksin...