Çevrimdışı

Yollar istediğim hiçbir yere ulaşmıyor artık…
Yabancıyım gittiğim her kente..
Kara bulutlarla örtülü bir gecede..
Evimdeyim oysa..
Uzun zaman sonra..
Evinde bir yabancı…
Evim yaşananları inkarda bir yalancı…

Çekilip evimin en kuytu odasına..
Küçük pilli radyomun çeken tek kanalında..
“Gülümse” diyor Sezen yıllar öncesinden..
Gülümsemeli elbet..
Gülümsemeli ama….
Kendi fırtınamda sürüklendiğim..
Kendi yağmurumda ıslandığım..
Kendi çıkmazımda kaybolduğum bir gecede..
Nasıl gülümsemeli?

Nasıl gülümsemeli bir nefes kadar tutunuyorken hayata?
Belki de alınan nefesin öte yanına geçmek zamanı zaman..
Hiç gelmemiş gibi gitmek..
Kim hisseder ki o gidişi?
Bir bütün yoksa ne eksilir?
Ya da ne olur kalan geriye?
Kalansız bir çıkarma işleminde eksilen olmak…

Eski şarkılar dökülüyor tek tek..
“Öyle uzak ki yerin uzakları aşıyor
Bütün özlediklerim benden ayrı yaşıyor” sözleri ses buluyor bu kez Hümeyra’dan..
Şu an adını hatırlayamadığım,okuduğum bir kitapta “söylenmemiş söz kalmış mıdır dünyada? “diyordu…
Sahi kalmış mıdır acaba?
Söylenmemiş bir söz…
Yaşanmamış tek olay…
Duygularda,kelimelerde bu kadar örtüşen…
Kimin hayatının tekrarını yaşamak ki bana düşen?
Devam ediyorken Hümeyra …
Kayboluyorum şarkıda..
“Bir kördüğüm ki içim,çözdükçe dolanıyor”

Yağmur yağıyor geceye…
Ağaçlar ıslak..
Kimsesiz caddeler ıslak..
Ben ıslak…

“Geçmişinizi bırakın,geçmişte kalsın diyor radyodan Lale…
Ya geçmişi bırakmış fakat yarına umut taşımayan bir gecede tutuklu kalmışsan Lale…
O zaman ne yapmalı?
Nerde durmalı?
Kime sitem etmeli?
Söylenmiş hangi sözü söylenmemiş…
Hangi olmamışı olur kılar…
Ve hangi yaşanmışlığı siler ki sitem?

Kim bilir belki de haklısın Lale..
Geçmişi geçmişte bırakmalı…
Belki de uyuyup sadece…
İstanbul'a uyanmalı…

Alıntıdır.

__________________