Aziz Nesin Den Tüm Sevenlere !
 

Usta Böyle diyor;


>Kız, sen delirdin mi?
>Her şeye boşver, dolu dolu yaşa. Madem ki bir aşkın
>var,
>ne güzel, tadını çıkar...
>Sanki ayıp bir şeymiş de utanıyormuşsun gibi yazmışsın
>bana...
>Her şeye boşver ve aşkı yaşa...
>İlle de büyük aşk olması gerekmez;
>yaşanan her aşk büyüktür,yeter ki tadını çıkarmasını
>bil...

>Çok büyük umutlar bağlama, yarını hiç düşünmeden,
>günü gününe sev, sevginin tadını çıkar...
>Sevgide geleceği düşünürsen aşkı bombok edersin.
>Sakın haaa...
>Sonsuz monsuz diye herifin başını yeme...
>Her şeye boşver; öylesine sev ki, sevdiğin erkeği bile
>umursama, salt kendin
>için sev, bencilce yaşa aşki,bütün maddesiyle...
>Yaşamdan elinde kala kala salt yaşadığın sevgiler
>kalır sonunda,ne şu, ne de
>bu...
>Bütün onlar, aşkı yaşamak için gerekli olan
>- ne yazik ki gerekli olan- gereçlerdir.
>Aslolan aşktır yaşamda...
>Dolu dolu, dolu dizgin, zilzurna, saniye saniye aşkı
>yaşayarak sev...
>İki yıl, üç yıl sürecek diye umutlanıp enayilik
>etme... İster sürer, ister
>sürmez...
>Sen o anı yaşa yeter ki...
>Yitirdiğin zaman; yaşadıklarını kazanmış olacaksın...
>Sonunda elbet yitireceksin, ama yitireceğini hiç
>düşünme; çünkü aynı zamanda kazanmışsındır da...
>Anılar kazanıyorsun daha ne...
>İç o zaman, sarhoş ol...
>Yüce yüce şeyler düşünme severken, sevgiyi berbat
>edersin; çünkü sevginin kendisinden daha yüce bir şey
>olamaz..
>Aferin sana seviyorsan, seviliyorsan...
>Sakın kuşkulara kapılma.
>Herifi didikleme, yiyip bitirme...
>Türk karıları genellikle bir beladır çünkü, batası
>gelenekleri, görenekleri
>öyle...
>Sakın bu aptallığı yapma...
>Severken yirmi yıl sonrasını değil, yirmi dakika
>sonrasını bile düşünme,
>sevginin içine edersin...
>An an yaşa, derin derin hem de...
>Afferin sana...
>Çok sevindim.
>İşe güce boşver.
>Artık sana ne Surname'yi, ne de başka şeyi soruyorum.
>Keyfince yaşa, sev...
>Sevildikçe sev, sevilmeyince de tastamam boşver ve o
>zaman o güzelim
>yalnızlığına sarıl...
>O yalnızlık ki, bütün sevgilerden daha güzeldir ve
>sonunda onun koynuna
>girmek için kendi
>kollarımızla kendimizi sararız...
>O zaman da hiç üzülmeyeceksin.
>Cünkü nasıl olsa, sığınacak bir yalnızlığımız var;
>günün birinde anamız bile
>bizi bırakır gider, ama o yalnızlığımiz, biz yaşadıkça
>bizi hiç bırakmaz...
>Severken bunları düşünme, lütfen yarınsız sev!
>Hadi, sevgiyle öperim. Yaşa sen !...