Çevrimdışı

birtanesi çok kurnaz atılgan vehareketli,diğeri ise cok saf dürüst ve sessizdir.
birgün kurnaz olan saf olan arkadaşının yanına gelerek işlerinin bozulduğunu söyler ve para ister,saf olan arkadaşı ise hiç düşünmeden arkadaşına cebindeki bütün parayı verir.

Arkadaşı bu parayla işlerini düzeltir.bi süre sonra kurnaz olan yine arkadaşının yanına gider ve evlenmek üzere oldugu nişanlısının hoş hoşuna gittiğini ve onunla evlenmek istediğini söyleyip ayrılmasını ister saf arkadaşından.Saf arkadaş çok şaşırır ama arkadaşını yine kırmamak için nişanlısından ayrılır.

zaman içinde saf olanın işleri bozulur ve birden arkadaşı aklına gelir ben ona sıkıştıgında iyilik yapmıştım der ve arkadaşının iş yerine gider.
arkadaşından iş ister
kurnaz arkadaş iş veremiyecek oldugunu söyler ve saf arkadaş boynunu bükerek iş yerinden ayrılmıştır,yinede arkadaşına kızamaz.

bir gün sokakta yürürken yanına yaşlı ve hasta bir adam yanaşır hasta oldugunu ve ilaç alıcak parasının olmadığını söyler.
bizim saf hiç düşünmeden yaşlı adamın ilaçlarını alır eve getirir evde bakar.
ilerliyen günlerde adamın öldüğüne dair haber alır ve yıkılır.Yaşlı adam çok zengindir ve bütün mirasını bizim safa bırakır..

bizim saf'da birazda sevdiği dostuna olan kırgınlıgıyla dostunun iş yerinin karşısında bir ev alır ve oraya yerleşir..
bir gün yaşlı dilenci kadın kapısını çalar ve karnının aç oldugunu söyler,bizim saf hiç düşünmeden kadını eve alır ve yiyicek içicek verir.

Muhabbet esnasında kadının kimsesiz oldugunu öğrenir ve kendisininde kimsesiz ve evde tek yaşadıgını söyler.
bizim saf bak aklıma ne geldi sende bu evde kal yemek yapar evin işlerini halledersin olmazmı der ve yaşlı kadın kabul eder.

Bir süre sonra bizimkine kendine uygun bi kız bulup evlenmesini söyler..
bizim saf ise nasıl öyle bi kız bulucagını sorar kimseyi tanımadıgını belirtir.
Yaşlı kadın ise öyle bir kız tanıdıgını ve isterse konuşma imkanı sağlıyabiliceğini söyler..ve görüşmeler sonucunda evlenmeye karar verilir,düğün davetiyeleri basılır.

bizimki her ne kadar kırgın olsada dostunu yine unutmaz düğün davetiyesi yollar.. ve düğün günü gelir bizim saf alır eline mikrafonu

Bir zamanlar çok ama çok değerli bir dostum vardı,çok severdim onu.
işlerinin ters gittiğini söylemişti hiç düşünmeden cebimdeki bütün parayı verdim
çünkü biz gerçek dosttuk

Bir gün gelip benden evlenmek üzere olduğum nişanlımın çok hoşuna gitiğini ve onunla evlenmek istediğini söyledi gerçek dosttuk diye kıramadım nişanlımdan ayrıldım.

yine bir gün işlerim o kadar kötüki kapısına gittim iş istedim bana iş veremiyeceğini söyledi ve beni boynu bükük bıraktı.Yinede arkadaşıma kızmıyorum çünkü biz gerçek dosttuk..


Bu konuşma üzerine kurnaz arkadaş dayanamaz alır eline mikrafonu.

Evet bir zamanlar benimde çok iyi bir dostum vardı,işlerim bozuldugunda gittim bütün parasını verdi

nişanlısından hoşlandığımı söyledim ve ayırdım onları.Çünkü o kız ona layık değildi.benim saf arkadaşımı üzücekti.

Benim saf arkadaşımın karşısına bir gün yaşlı bir adam çıktı o adam benim babamdı hastaydı ve ölücekti,bütün mirası ben bıraktırdım ona.

Karşısına çıkan yaşlı dilenci kadın benim annem idi ben yolladım ona saf arkadaşıma iyi baksın,göz kulak olsun diye.

Benim saf arkadaşım şimdi evleniyor evet evlendiği kız benim kız kardeşim onu arkadaşımla evlenmesine ben ikna ettim...


değerli misafirlerr işte biz böyle dost'uz..