Çevrimdışı

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde çok uzak diyarlarda bir Prenses yaşarmış. İsmi Yağmur olan bu prenses büyük bir sarayda anne ve babası ile yaşıyormuş. Kraliyet ailesinin gözdesi olan bu prenses evlilik çağına gelmiş.

Her gün binlerce kişi onunla evlenmenin hayalini kuruyor ve saray kapısında onu istemek için adeta nöbet tutuyorlarmış. Fakat prenses bu durumdan bir hayli rahatsızmış. Gün geçtikçe kapıdaki kişilerin sayısı artıyor ve prenses adeta odasından çıkmaya korkuyormuş.

Bir gün bu durumdan bunalan prenses saraydan çıkma yollarını ararken aklına bir fikir gelmiş. Prenses çalışanlarından birini çağırarak onların eski kıyafetlerinden istemiş. Çalışan ise bu duruma bir hayli şaşırmış.

Prenses biraz dolaşıp geleceğini ve bu durumdan kimsenin haberdar olmaması gerektiğini söylemiş. Bunun üzerine çalışan eski kıyafetlerinden getirerek prensese giydirmiş ve onun saraydan çıkmasına yardımcı olmuş.

Koşarak saraydan uzaklaşan prenses bir ormana girmiş. Evden hiç çıkmadığı için etrafta neler olduğunu bilmiyor ve öylece yürüyormuş. Bir ara çok yorgun düşerek bir ağacın altında uyuyakalmış.

Güneş ağaçların arasında öyle güzel süzülüyormuş ki prensesi adeta sıcacık yapmaya yetiyormuş. Hayatında ilk kez bu kadar mutlu olmuş prenses. Etraftan geçen kimse onu tanımıyor, önünde eğilmiyormuş.

Prensesin sarayda hiç arkadaşı yokmuş. Her gelen önünde eğiliyor ve onunla konuşmaktan korkuyormuş. Oysa burası öyle mi? Herkes kendi halinde, onu tanımadan yanından geçip gidiyormuş.

Ailesi durumu fark edince dört bir yana adam göndermiş. Prensesin kaybolduğunu ve onu bulana bir torba altın vereceğini tüm halka duyurmuş. Herkes onu arıyor, fakat kimse bulamıyormuş.

Bu sırada prenses saraydan çok uzakta bir kasabaya ulaşmış. Burada kimse prensesi tanımıyor ve onunla ilgili tek bir kelime dahi bilmiyormuş. Karşısına çıkan bir marangoz dükkanına girivermiş prenses. Dükkâna girince kimseyi göremeyen prenses tam kapıdan çıkacakken arkasından biri seslenmiş.