Bir şarap tacirinin oğlu olarak Bordeaux'da doğan François Mauriac, henüz iki yaşındayken babasını kaybetti. Annesiyle birlikte büyük babasının yanına taşındı. İlk öğretimini dini okullarda tamamladı. Bordeaux'da lise eğitimi alan yazar, daha o yıllarda edebiyatla ilgilenmeye başladı. 21 yaşına geldiğinde Bordeaux'tan ayrıldı ve Paris'te yaşamaya başladı. 1933'te Academle Française'e üye seçildi. 1952'de Nobel Edebiyat Ödülü'nü aldı.

Edebiyata şiir yazarak başlayan François Mauriac, Barres'i tarzını andıran şiirleriyle kendisini parlak bir geleceğin beklediğini kanıtladı. Ancak, şiir alanının aksine kendi döneminin töresel görünümünü son derece yerinde bir anlayışla anlattığı romanlarıyla isim yaptı. Romanlarında kendi yaşamından yola çıkan yazar, olayları ve olguları ortaya koyarken çevreyi son derece acımasızca gözlemlediğinin işaretini verir. İnsanı bir anda yok edebilecek kazanma hırsını, küçüklük ve boşluk içinde yüzen taşra burjuvazisinin dünyasını verdiği "Engerek Düğümü", bu tarza verilecek iyi bir örnektir. Sagouinler adlı romanında bu tür bir dünyanın düşük insanlarının çaresizlikleri içinde ortaya konarak soğuk bir gözle bakılır. Yazarın önemli romanlarından Therese Desqueyroux'un kadın kahramanı, içinde bulundu çevre nedeniyle canına kıymaya çalışır. Katolik inançta olan Mauriac, insanların Hıristiyan öğretisi sayesinde yumuşayacaklarına ve aydınlık bir dünyaya kavuşacaklarına inanır. Frontenac Esrarı'nda uyumlu bir yaşam örneği sunanken yazdığı denemelerde daha çok toplumsal sorunların bir yansıması olan dinsel sorunlara eğilir. Bu denemeler arasında yer alan Tanrı ve Zenginlik Dünyası'nda paraya tapan burjuva toplumla hesaplaşmaktadır. 1950'li yılların ardından, önce Express'te ardından da Figaro Litteraire'da yayınlanan makalelerinde faşizme karşı bir siyasi anlayışı benimsemiştir.

Fransız edebiyatının 20. yüzyıl önemli kalemleri arasında bulunan François Mauriac, 1970'te Paris'te yaşamını yitirmiştir.

Eserleri
Romanlar: Et ve Kan (La Chair et le Sang, 1920), Cüzzamlı Öpüş (Le Baiser au Lepreux, 1922), Aşk Çölü (Le Desert de I'amour, 1924), Therese Desqueyroux (1927), Engerek Düğümü (Le Noeud de Viperes, 1932), Frontenac Esrarı (Le Mystere Frontenac, 1933), Denize Giden Yollar (Les Chemins de la Mer, 1939), Farisi Kadın (La Pharisienne, 1941), Sagouinler (Le Sagouin, 1951), Kuzu (L'Agneau, 1954), İç Anılar (Memoires interieures, 1959), Yeni İç Anılar (Nouveaux Memoires interieures, 1965), Un adolescent d'autrefois (1956)
Şiirleri: Birleşen Eller (Les Mains jointes, 1909)
Günce: Journal (1934- 4 cilt),