Ne keyifle okuduğum şiirler ezberimde,*
Ne de bağıra çağıra söylediğim şarkıların sözleri.*
Dalgın gözlerle,yürüdüğüm caddelerde kayboluyorum…*
Sonsuz bir inatla sarıldığım radyodan gelen o harika melodilerinde tadı yok.*
Peki ya o yağmurda, iliklerime kadar ıslanmalarımı kim çaldı benden?*
Bilmiyorum!*
Susuyorum artık…*
Sustukça susuyorum.*
Sustukça, üzerime gelen insanlardan kurtarmak için ruhumu,
Suskunluğuma sarılıyorum.*
Ama yine de saplanıyor yüreğime bazı kelimeler.*
Bazıları da acıtıyor üstelik…*
Sessiz geceler benim için sığınılan bir liman sanki.*
Kendimi bulup bulup kaybettiğim karanlıkta,*
Şöyle bir uğradığım kelime hazinem de bir anlam ifade etmiyor.

Düşünüyorum da,bu güne kadar hep; gibi yazmışım,*
Gibi okumuşum, gibi söylemişim ve en önemlisi; gibi sevmişim…*
Elbette hiçbir şey, ben ol deyince olmaz.*
Bunu biliyorum ama zaman da geçiyor hızla.*
Tükenmez sandığım bütün sözler bitiyor ve*
Ben de yavaş yavaş tükeniyorum…*
Onca yıldan sonra;*
Hayata dair ne kaldı ki elimde?*
Kocaman bir hiç!*
Öyleyse neden bunca çaba, neye bunca isyan…*
Öyle anlamsızki yaşadığım hayat.*
Her şey az sonra gerçekleşecekmiş gibi duruyor,*
Elimi uzatıyorum tutmak için, kayboluyor.*
Benim dışımda kopuyor bütün kıyametler*
Ve ben kendime uyan bir kıyamet beğenmiyorum…*
Kalbime bir kurşun sıkacak gönüllü katilimi arıyorum*
Ya da yüreğime su serpecek elin sahibini…*
Toprağa ateşi düşürecek,*
Denizi yakamozlarla süsleyecek sesin sahibini…*
Artık basit şeyler bekliyorum yaşamdan.*
Örneğin, kimselerin bilmediği sırlarım olmalı ölürken…*
Kimselerin gitmediği sokaklarım olmalı…*
İçimi kanatan özlemlerle yaşlanıp,*
Sonra da sessizce gitmeliyim bu dünyadan.*
İşte yine susuyorum;*
Siyah bir geceye dönüyor her anım*
Ve okuduğum her şiir kanatıyor yaralarımı.*
İçimdeki çocuk ölüyor…*
Yalancı gülümseyişlerle beni ciddiyete çağıran insanları da önemsemiyorum.*
Elimden kayıp gidenlerden korkmadığımı bilmiyor ki hiç biri…*
Ve ben tüm bu savaşa,*
Bu isyanlara*
Bu karanlığa ses çıkartamayarak yine susuyorum.*
Artık acımıyor canım tüm bu hain yaralarıma rağmen.*
Umut,yaralı bi güvercinin kanatları altında ölürken.*
Ben ölümlerden ölüm*
Sevdalardan, sevda seçemeden,*
Son nefesimi,,*
Sana gönderiyorum..

Batuhan Serhat CANDAR