Sultan Kaldı – Sedat SOYLULAR
 

Alın terime ansızın, bir damla gözyaşı bulaştı bu gece.*
İçim titredi ateşe inat, acılar tek değil ki, toptan kaldı.*
Can dedim, sendeledim, kalbime krizler ulaştı bu gece .*
Şu fani alemde, beni anlayan dertli bir vatan kaldı.*
Mertliğin tanımına özdeş; sessizce yerde yatan kaldı.

Ekmeğin sıcak olduğunu kaybedince anladım yar.*
Bir can, can çekişir devrilir, yıldızlar nasıl da kayar.*
Hıçkırıklar gözüme gebe, bilmesin düşman!.. duyar.*
Acımı döktüm, terledim, düştü gömlek mintan kaldı.*
Dalgalar büyük, gemi batsa da ayakta bir kaptan kaldı.

Oy soğuk oy! ne hallerden hallere koydun beni.*
Üşüyorum, titriyorum, zalimin eliyle soydun beni .*
Kapandı perde, söndü ışık, kör ettin oydun beni.*
Arsıza yıldızlar parlar; bana karanlık çoktan kaldı.*
Yalnızlık zor, emek zor, alnıma çizgiler yoktan kaldı.

Tebeşir elimde, yazacağım vefanın nasıl olduğunu.*
Kimse bilmez, yüzme bilmez sevdanın boğulduğunu.*
Bırakın beni bağırayım! şu güllerin nasıl solduğunu.*
Arı gülden düştü, bal bitti; bana simsiyah çıyan kaldı.*
Dünya evi yıkıldı, sis çöktü damına, solgun boyan kaldı.

Haykır hele dünya, nereye saklandı bu kardeşlik?*
Bu ne vurdumduymazlık! hani candan kardeştik!*
Vicdanı vurdular heyhat!. kahraman oldu kalleşlik(!)*
Baykuşa saray, yıkıldı duvarım, bana viran kaldı.*
Arlanmaza düştü konfor; garibana bir divan kaldı.

Hele bir fidan devrilirde ocağı düşer bülbülün.*
Ateş yakar cesedini, can uçar , nasıl pişer külün.*
Neredesiniz hayatın avukatları(!) hadi dökülün.*
Dürüstlük sözlüklerde; bana kocaman yalan kaldı.*
Kıymetsize gül-i zar; bahçıvana kuru soğan kaldı.

Bir gölge düştü sessizce önüme, kara mı kara .*
Ciğerim yandı felek! hele ne olur bir anamı ara!*
Merhem olsun insanlık, yoksa kapanmaz bu yara.*
Çaresiz şifayı gömdüler; bana bomboş derman kaldı.*
Aslında söz söylendi, raflarda tozlu ferman kaldı.

Tutamadım ellerinden yiğidim, ne olur bağışla.*
Dünya sınavında notumu düşürdüler bir bakışla.*
Menfaatli eller hadi durma, zifiri gölgeni alkışla .*
Yapanın yanına kar; bana derbeder ziyan kaldı.*
Hayat namerde mahkum; bak anadan üryan kaldı.

Bir gün çiçeklerim canlanıp, bana açar mı ola?*
Hain kötülük bohçasını toplar da, kaçar mı ola?*
Güzel hülyalar canlanıp da, içimden uçar mı ola?*
Sen gittin, can gitti; uçsuz bucaksız rüyan kaldı.*
Volkanlar patladı, ateş düştü; hesabıma dayan kaldı.

Elbet gelecek, tutacak ellerimden nazlı bebeğim*
Şarkılar sevgi açacak başucumda, budur dileğim*
İşte geldi ! rengine hasret kaldığım beyaz meleğim.*
Bir sevgi uğruna bırakın, gülerek binlerce öleyim.*
İşte zalim! artık bittin! sana umutsuz meydan kaldı.*
Kurtuldum, gülsün anam; bana aydınlık zindan kaldı.*
Sahteler pazarına kölelik; işte ruhuma SULTAN kaldı…

Sedat SOYLULAR