Bir Hayat – Kaan Emrah ÖZDEMİR
 

sadece sendin avuclarımda eriyen bir kış gecesinde*
o soğuk buz gibi havada yokluğunun ateşi eritmişti seni avuçlarımda*
artık bitmişti senli günler*
gelmeyecekti o beklediğimiz adı bahar olan mevsimler

oysa nice umutlarla güne başlamıştık*
sen işten gelicek bense sana en sevdiğin çicekle karsına cıkacaktım*
bilemedim o günün akşamında ayrılığın aşkımıza gölge ediceğini

ben her zamanki gibi siyah pantolonumun üzerine beyaz gömleğimi giyecek*
sense sana yakıştırdığım o kırmısı ekoseli elbiseni*
bir park köşesinde gece yarılarına kadar oturacak gelecek düşleyecektik*
bir kızımız bir oğlumuz olacak bir de küçük iki odalı evimiz*
yaşayıp gidecektik işte*
düşlerimizde senin kadar masum ve temizdi*
en son karar vermiştik bizimkiler seni istemeye gelicekti bu hafta*
sen yine o kırmızı ekoseni giyecektin yaza da düğünümüzü yapacaktık

olmadı*
o günün akşamı sen yine bana doğru koşarken*
bir kadının doğum sancısında eşinin heyacanlı bir anın da seni farkedememesi*
ve acı bir fren sesi sokağın başında bir ses genç bir kadın kırmızı elbiseli*
genç bir kadın kırmızı elbiseli*
genç bir kadın kırmızı elbiseli

gazetenin orta yerinden alınmıs sayfalarıyla üzerini kapatmışlardı*
son bir umut adımlarımla yaklasırken sana*
içimden o değil derken bir küçük rüzgar yüzünü açıverdi*
bembeyaz bakmaya kıyamadığım yüzün kan içersinde yerde yatıyordun*
hadi kalk ne olur bak ben geldim*
sana geldim hadi aç gözlerini en sevdiğin çiçekleri getirdim
kırmızı elbisenle kalk hadi artık kalk allahın aşkına

seni en son toprağa koyarken bu olmadı aşkım olmadı*
hatırlarmısın ben ölürsem ne yaparsın diye sormustun*
bense bir cevap verememiştim çünkü korkmustum düşüncesi bile deli ediyordu*
bir keresinde elini bir cam kırığı kesmiştide ta benim canım yanmıstı*
yok bu acı daha betermiş tarifi yok dermanı yok bu acının*
şimdi sensizlikte boş ve soğuk bir odada yokluğunun ateşiyle eriyorsun avuçlarımda*
seni şimdiden özledim seni çok özledim seni çok özledim …..

Kaan Emrah ÖZDEMİR