Çevrimdışı

Adımlarıma toprak kokusu siniyor,*
Gurbetine yol alırken*
Çamura bulanıyor gözyaşlarım*
İşgal edilmiş bir hayatın enkazı sırtımda taşıdığım*
Mezarlar geçiyorum üstü açık*
Göğsümden sızan yas*
Doyuruyor eşkıya bakışları*
Adım adım ölüyorum*
Vakit çoktan doldu sevgili*
Geldiğim iz de…kayboluyorum

Şehir gri tuval*
Kirpiklerinde uyutuyor bulutları*
Büyüdükçe büyüyor matem*
Bir fırtına kopuyor sessizliğin kucağında*
Ağlıyor şehir son ses*
Ve sen…

Islık sesine karışıyor sesin*
Canhıraş…*
Uzansam…Kördüğüm

Yalnızlığına rehin bırakıyorum gözlerimi*
Söyleyemediğim her sözcük*
Dudaklarımda müebbet yemiş mahkum*
Alelacele bir veda bu benimkisi*
Anlasana sevdiğim!*
Korkuyorum…

Sûr un nefesi dokunuyor yüzüme*
Mahşer omuzlarımda*
Sendelesem…cehennem

Vakit tamam*
Kapına ömrümü koyuyorum*
Hoşça kal iki gözüm, hoş kal*
Gidiyorum…*

Devrim Tülay

 

Çevrimdışı

Vakit tamam,
Tan yeri ağarmaya başladı,
Sessizlik çöktü üzerime,
Suskunluk hakim oldu dilime,
Vakit tamam,
Gözyaşımın ucunda kalan ıslaklık,
Hikayesi biten bir masalın noktası,
Hissizlik, duygusuzluk

Vakit tamam
Hoşça kal'ları bekletmeyelim

Çay
Eylül Elif



Şiir, gidişlerin noktasından vururken aslında neler hissettiğimizi de anlatıyor değil mi?
Daha önce okumamış olmanın verdiği hazzın haricinde, neden okumadım ki demenin hüznünü yaşıyorum. Belki de okumamış olmanın değil de daha çok hissetmemiş olmanın hüznü


Teşekkürler bu duygusal şirin, duygularımıza yansıtmasını sağlayan adam.
Belki de, bu satırlar olmasaydı dökülür müydü benden kelimeler..

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]