*Demlenmiş Yalnızlığını Yudumluyorum – İsmail SARIGENE
 

Artık kalemimi kırdım gidişinle.*
Dudaklarımı kanatıp yüreğimin sesini dinliyorum.*
Baş ucumda sana yazdıklarım ve masada demlenmiş yalnızlığım.*
Kanayan çığlıklarımı yutkunup kırılmış hayallerimi topluyorum kentimin kaldırımlarından. Üzerimde suskunluğun yeni ütülenmiş elbisesi, yüreğime sunulmuş bir dostun doğum günü hediyesi…*
Şimdi karanlıklara sarılıp demlenmiş yalnızlığını yudumluyorum. "

" Ya güneş altında yürümüşüz, ya dolunayda…Tenha sevda yollarında …*
Benliğimin kirli çamaşırlarını bir kuytuya;*
Serdim*
Buradayım.*
Acılarımızın merkezkaç savrulmaları mıydı acının son kıyısında, “uçurum çiçekleri”nin yanı başında, bizi buluşturan?*
Yoksa konuşa konuşa, yaza yaza acıları içselleştirme çabası mı?*
Böyle ama böyle değil yine de…*
Çünkü bekleyeceğiz bin yıl kendi yalnızlığımızın nehirlerinde!*
Biz sevince, çoğaldı her yönden*
Ki ölüm, Sevgilinin*
Yüreğimize okyanus sığdıran gözlerinden*
Geceler…Gündüzden öte sığınaklar…*
Yıldız koparma, yıldızlara boyama siyahlıkları ve nefes almayı öğrenme boğan dört duvarın yalnızlığına inat…*
Sonra o hangi gülümseyiştir yardan gelen ya da senden, gecenin emip gizlediği?*
Açacaksın düş sayfasını, yaşanmışlıkların düş kırıklıklarını, sevgiler hatırına, sevgiye liyakat hatırına; umut renginde, bir sonraki yarına emanet edeceksin…*
”Her şey burada kalsın” “Gidiyorum Geldiğim Gibi Dünyandan” diyeceksin ama heyhat; günler gecelere devrederken, bir sonsuzluğa evrilen ruhuna ezberlettiğin tatları, duyarlıkları yaşayacaksın her gece yeniden…*
Tatlı bir çaresizlik, belki de*
yorgunluk…

Yüreğin geceyle sarmaş dolaş iken, sabahı sayacak yelkovanın zaman çınıltıları…

Doğan her güne, her güneşe sevgilinin adıyla…*
Yağmurlar yağar bir kentin sokaklarına, yağar mevsiminden, derin bir sessizliğin ortasından. Yarin gözleri iner ufuklara, çağırır her yandan…*
Üşür genç adam, karanlık sokakların gece ortasında, her adımda bir tuzağa dönüşen su çukurlarından ıslak ıpıslak adımlarla geçer.*
Geriye, geçip gittiği sokaklardan bir karaltıdır kalan, bir silüettir…*
Zamanın yüzünü acıtan, yalnız dağlara ağıt yaktıran…*
Nereye bilinmez…*
Sokaklar, caddeler boyu durmaz yürüyüş.*
“Ya sevgili uyanıksa” der, sevgilide yeteri kadar sevgili olamayıştan korkar sanki; “deli desinlere” yürür de yürür…*
Eve getiren usu değil ayaklarıdır, usu çoktan gezmeye çıkmış adamları…*
Sevgide fani, sevgilide fani olmanın gereğidir yağmurla hemhal olmak, dost olmak.*
Yağan gökten su değildir biliriz…*
Gerisi bizi bağlamaz…*
Sonra gece alır bizi koynuna, ağırlar…*
Gizil bir sevişmenin kokusu uykuya bağlar ruhumuzu.*
Yağmura vefa yare vefadır!*
Yak umutsuzluklarını, direnen yanınla, senin deyiminle “Acılara İnat”…

“Yokluğunda Yaşat” bilmeyenlerin öğrenesi, su tadında yasanla!*
Yağmur, gökkuşağı ve bahar –ille de Mayıs- terk etmez mi hiç seni?*
Ki utandırırsın “arsız acıları” sabrın derviş yüzüyle.*
Kimbilir hangi Cafe’de elinde klavye, ruhun koşuda yazdım mı, yazabildim mi telaşında.*
Abi zaman doluyor, “byes” deme bana!*
Görüyorsun; sana yazılar yazmak gerek ama bu yürek bu kalem derin bir suskuda…

İsmail SARIGENE*