akşamla birlikte geldim yaşadığın şehre
gözlerimi gecede sakladım…
çirkinliğimi göreceksin diye
araba flaşlarına
sokak lambalarına
çakan çakmak ışıklarına bile kızdım…

utanç duvarına yazarken adımı
kendi kalemimle
ellerimi yüzüme kapadım
suçlu sen değilsin ki
suçlu benim!
sen elime bile dokunmadın…

gözlerinin güzelliğinde yayıldım sokaklara
yanımda sen vardın…
sadece sen!!!
ne evler, ne arabalar, ne bahçeler
ne de bize bakan sorgucu gözler
hiç birine aldırmadın…

kaç martın vardı özlediğim
kaç martın, söyle!
kaçını bana getirdin?
kaçını öldürdük bu gece?
kaçını kaçırdık gökyüzüne?
kaçı kaldı ki bizimle?
sayamadım…

seni!
sayamadığım martılar kadar çok sevdim
anlamadın…

akılsız martılar!
konmayın duvarımın üstüne!
sizi saymak istemiyorum
haydi kaçın, kaçın, kaçın…

Tayyibe ATAY