Koşar adım arşınlanmış
saat başı duraklarda yolcu güne kavuşmuş…
Yaşamış…
Yaşlanmış hatta…
Bir dolu eylemi gün ışığının şahitliğinde gerçekleştirerek
toparlanmış ilk fırsatta….

Ne vakit gelip çatmıştı geceye davetkar gün batımı?
Ne çabuk adımlamıştı saatlik durakları, bir solukta!

Geri dönüş vakti gelip çatmıştı çoktan….
Yine yol…
Yine yolculuk…

Geceye ayarlı canlı bir bomba ürkekliğinde
korkak adımlarla geri dönüş yoluna koyulmuştu yine yolcu …
Ve geceye yetişmek için yalnızlık durağına koşuyordu , güne dair ardında bıraktıklarına dönüp bakmadan…

Ve işte son durak!

Kör karanlıkta ,aydınlık bir bakış gibi duran yalnızlık!
Yalnızlıkla açılan iç pencerelerinde seyirlik cümbüşü başlıyor düşlerin….
Ve gecenin…

Başladığı yerde bitti güne uğurlanmış yolcunun ,
son yolculuğu…
Geceye varmak için güne yolculukla başlıyor ,
geceye kavuşma telaşı …

Yine ve yeniden…
Gece… Ben…
Ben… Gece…