Çevrimdışı

Susmakla bitmiyor aşk*
Susamazsın…
Eksik bir gece yarısı*
aklımdan sarkıp da tenine*
bağırdım:*
– dokunma artık gözlerime*
gözlerini bende bırakır gibi..

Ağlasaydım belki bu kadar kurak olmazdı yağmur.*
Sağanak halinde yaslanabilirdim intihara..*
(bir neden aramıyorum)

Cevapların mı yarımdı?*
Yoksa sorularım mı fazla?*
Bilmiyorum.*
Ama samimi değildi ellerin*
ne zaman düşsem seninle aynı soğuğa..*
-bir provokasyon gibi kaçıyordun ilk otobüsle sonra-

Ağlasaydım*
arkamdan isminle çağıracaklar gibiydi beni,*
benim lakabımdın sen*
kod adımız çok acil bir veda.

Senin ‘kal’ demeye cesaretin yoktu,*
çoktu oysa benim kalmak için sebebim.*
Haklı olan kimdi? ne fark ederdi?*
İlk hangimizin aklından geçti?*
Bilmiyorum kim icat etti,*
yüzümü kestirip atan çözümsüz o denklemi:*
‘bitti mi? ‘

‘gitti mi acaba? ‘ diyerek uyandığım günlerden,*
‘gelir mi? ‘ diyerek uyanacağım günlere*
bir geçişti*
son telefon mesajın:*
‘altüst artık neresine dokunsam dudaklarının,*
neresine dokunsan bir buzul eriyor*
parmaklarımda..’

Sustum ben sadece inan..*
Ben değildim*
karşıdan karşıya geçerken bakışlarından,*
bir kazada kaybolduğuna inanan.

(seninle kaç kişiydik bilmiyorum.*
iki bazen,*
genellikle bir olamayacak kadar tek.*
evet bize*
bu şiirlerin hiç biri*
yetmeyecek..)

Şimdi, ben çok oldum sanırım*
aslında sandığın kadar da sayılmam.*
Hep daha azdım..*
Bir nefes yetmezliği sesleniyorum sana.*
Seni anlatabilecek bir cümle bile edemiyorum.*
Prefabrik kafiyelerle süslendiriyorum yerçekimini.*
Açık havada seni seninle aldatmanın*
portatif kalp atışlarını yine sana bırakıyorum

Ben*
hiç ağlamadım oysa.*
Ağlasaydım emin olamazdın eminim*
gerçekten ağlıyor muyum yoksa?

Ağlasaydım oysa,*
ilk sen açardın şemsiyeni.*
Sen, hep ilk bırakan*
elektrikler gelince el fenerini.*
Severdim ben oysa seslendirdiğin*
kısa metraj hikayeleri.

Bilsem bu kaçıncı ihlalin?*
Kemerini takmadın sanırım yine*
yüreğinin.*
Öpülür mü hiç tam da giderken?*
Tam da bitti derken seslice sesime..*
Az önce ‘kal’ deseydim senden önce,*
az sonra benimle kalmış olur muydun ki?

Bilmiyorum inan.*
Ben değildim zaten sevdiğini söylerken*
cümlelerine toz kaçıran.

Ağlamadım hiç oysa.*
Ağlasaydım bu kadar kurak olmazdı yağmur.

Ağlamama gerek var mıydı ki*
yağmur yeterdi hep sana.

Beynimle kalbim arasında*
bir işlem hatasıydı seni sevmek.*
Ve ben*
hiç sağlamasını yapamadım gözlerinin.

Emre GÜRCAN

__________________
Yürürken başımın yerde olması sizi rahatsız etmesin.Benim tek derdim; yere düşen edebinize takılmamak..