tut ki tutsak savaşların savaşçısıyım
say ki kan bulaşmış gözlerime de
ellerimde kurduğum düşlerin son parçası
tut ki hüsran yaşamışım
say ki bitmişim.

Ölüm denilen şey kızıl süvarilerini yayarken uykularıma
hala uyanırım gecenin tutsak saatlerinde uyanışınla
irkilirim ellerimde bitmmemiş şarkıların bestesi
yokluk devr-i daiminde ellerime kan bulaşmış
say ki hüsrev
say ki ateş
tut ki yanmışım

ah yar.

korkusuzca yaydım divandan kayyum uykularımı
artık uykusuz gecelerde şakağını cama yaslamış
elleriyle ayı çizip cama,gözetmeni olmuşum yıldızların
gecenin yolcuları benim gözlerimdir,hüsranım ay sebebim
gözlerimde bir aşkın geliş serüveni tut ki mecnun
say ki leyla’yı hiç görmemiş
tut ki çöller
birer kurşun gibi
işlemiş gönlüne garibin.

atılıyorum meafesiz sevmişim gözlerini
sevmişim tut ki ellerimde yok kan kurusu güller
kumdan kaleleri fethetmek kadar naif ve kırılgan
acilliğine vuruldum bu adımlarının
geliş türküsü söylemiyor hiç bir martı
hep isyan,hep intizar,hem kahır
tut ki ateşin provasında
ellerime kan bulaşmış alevlerden
say ki yanmışım.

atıldım fersah fersah ve belirginleşen denizinde
boğuldum geceler boyu,yaslanarak pencere kenarına geceler boyu
tutsak ettim zamanı şarkıları yarım kalmış,besteleri niçinsiz
sebepsiz ağrılar değil bunlar,içimin yanışında suladığım damla damla
bu şehir adam boğuyor,sayısız gülüşleri yok ediyor mihenksiz
tut ki yıkmışım bu şehri
yakmışım seviyesiz
say ki içinde unutmuşum kendimi

kalk ve hüzün
say ki özlemin pıtrak kanatlı kuşları
içimi fethetmiş hasret kanatlarıyla
damla damla yoklamışlar gagalarıyla
alıp götürmüşler
say ki simurgun kafında
sin-mişim meğerse ben
ellerimde ayın sayısız şuleleri ile
sana gelmişim.

say ki ölümden ölüme
gözlerinden bir yol var
bu yüzden ben gece
dalıp gitmişim ölümlerden

bir bedeni ölüme tutsak etmek de niye
sayısız hayat varken şahlanışında
gülüşlerinin hurileriyle
tutunuyorum şimdi denizlerinde
say ki hasret mazbaatasında
ellerimde basılan senin resimlerindir
sokak sokak arıyorum şimdi
gözlerinin değdiği yerleri.
tut ki kalkmışım
say ki savaştır bu

ellerimin titreyişinden irkilir bu gece
irkilir kanatları yolunmuş kelimelerim
tüyden hafif bir zamandır
yelesini atlare kaptırmış
say ki ben her rüzgarda
dağlar gibi karşı durup
savunmuşum tenini
üşüme diye volkanları çekip
ısındırmışım alemi

tut ki isyan
kaybetmiş bütün isimlerini
artık yekpare toplarla
gökyüzünün rengiyle
havalanıyorum.