Öyle susasım var ki konuşsam boşanacak rabıtalı ellerim
Halimden (anti)giyotinler yoracak canımı ruhum kalacak
Salınımlarında boşluğuna takılacağım korkunun
Mercan gözlerinin yosun renkli düşlerinde
Korkuya kefen sarıp gömeceğim kimsesiz bir mezara

Meğer ne çok sevmişim seni, sen salınırken hastane koridorlarında
Ben yüreğimi narkozladım acının cıngıllı seslerinden de kapadım gözlerimi
Yemin ettim, yemin buldum; kalemin, zeytinin hakkına, incir düştü avuçlarıma
Sen saçlarını salarken yastığına yas diye, ben savurdum karanlıkları odandan
Meğer ne çok sevmişim seni, geçtiğin hastane koridorunda yüreğime basıp
Acının merhemini dert diye büyütmüşüm yüreğimin derman halinde

Farzın boşluğunda arama beni kalmamıştır mestur gözlerimde bir ikindi
Hatim seferlerinde ellerine biriktirdiğim ayetlerin harfleri cezirdir şimdi
Sallandırma göğü mahur serçeler telaş içinde irkilir de düşerler hece hece
Kuş şairini tanır fakat bu anda yere düşen bin parçada sebepsizdir gece
Halini tanır kumrular, mestur gözlerinde aşina denizlerin sebebi

Gözetleme kulesinden yayılan ışıkları izlemeliyim şimdi gözlerinin minvalinde
Aydınlanan denizlerin sebebi kanat şıkırtılarına denk olan dalgalarda
Ve sözün erguvan renkli yapraklarında ebruya değen tahlilleriyle
Seni besleyeceğim her sözün bağrından cümleme dokunan ezgisiyle

Kırkindi biraz ve menekşe harf lazım bir de eliften ötreye
Dokunaklı bir söz söyle mesela; meğer ne çok sevmişim seni

Öyle susasım var ki sanki elestten sonra sözümü vermiş de susmuşum
İçimde harflerin yangını, bir aşktan ötresi kırılmış elifler gizli
Muamma olmuş aşkların esamesi, kime sarmalıyım şimdi
Susmalıyım artık kinayesiz ve cimsiz, dallandırmalıyım dalı
Ve göğün tüm seslerini, basmalıyım bağrıma acıdan ötesini.