İlmi adı “aurantium”. Kabuklarında turunç esansı dedikleri en makbul bir madde bulunur. Çiçeklerinden yapılan çiçek suyu, gerek kokusundan ve gerekse teskin edici hassasından dolayı sinirlilik ve baygınlık hallerinde tesirlidir. Bilhassa küçük çocuklara sükûnet vermek için çok lüzumlu bir maddedir, turunç kabuğundan yapılan şuruplar, hekimlikte birçok ilaçlan kokulandırmak, tatlandırmak ve içilmelerini kolaylaştırmak için her zaman kullanılmaktadır.

Turunçtan yapılan şerbetler ateşi düşürür ve susuzluğu keser. İnsanın içine rahatlık, ferahlık ve serinlik verir. Turunç kabuğu iştahı açar, vücuda kuvvet ve çeviklik bağışlar. Sigara içen, soğan, sarımsak yiyen kimse, bunun kötü kokusunu gidermek için turunç yaprağını çiğnese ağzın kötü kokusu derhal kaybolur.

Turuncun iç kabuğu ve şurubu mideye kuvvet verir. Safrayı ve kusmayı önler. Sıcaktan olan çarpıntıyı keser. Safradan olan ameli keser, kanı safileştirir. Kalbe kuvvet verir. Çekirdeklerinin zarları, soyularak zehirli hayvan sokmasına karşı 10 gram içilirse şifa verir.

Turunç, arpa ve buğday arasına konursa bu tahıllar böceklenmez. Yılan ve akrebin soktuğu yere suyu sürülürse zehirin tesirini önler. Yetişmemiş turunç suyu yazıya sürülürse yazıyı imha eder.

Suyu yılan ve akrep sokan insanlara içirilirse zehirlenmeyi önler. Bazı kitaplarda şöyle yazılıdır: “Turunç, ağaç kavunu ekşisi, günde on defa zina eden külhani fahişeye bir hafta müddetle içirilirse, bir iffete mazhar olur ki, bir cimaya bin altın dahi verilse de gene de irtikap etmez. Kadının şehvetini keser. Etrüc Ağaç kavunu ekşisi; kalbi takviye eder, sıcaktan olan kalb çarpıntısına faydalıdır.

En zehirli akrep ve yılanın sokmasına karşı, çekirdekleri bütün zehirlenmelere karşı tiryaktır. Turunç safradan mütevellit kalp çarpıntısını teskin eder. Şerbeti içilirse, mideyi temizler. İştahı açar.

Hadis-i şerifte, Peygamberimiz (s.a.v) Efendimiz şöyle buyurmuşlardır: “Turunç yemek kalbe kuvvet verir.”

alıntı