Biliyor musun anne?
Sen aramızdan ayrıldıktan sonra
Ne çok değişiklik oldu, tatlı yuvamızda.
Beşiğimi salladığın,
“Ben ölürsem sana ne olacak?” diye ağladığın
Bahçesinde kaç defa düşüp de bacağımı incittiğim
Çiçeklerini suladığım,kuşlara yem verdiğim
O çardaklı evimizi sattık

Ve ardından
Pamuk Dedemin içinde yaşadığı
İlk güldüğüm ve ilk ağladığım yer
Her sokağında bir hatıram olan
Deresinde yüzdüğüm,balıklarıyla oynaştığım
Gecelerinde masal dinlediğim
Bahçelerinden meyvelerini yediğim
Köyümüzü terk ettik.

Babam yasını fazla tutmadı,anne
Yeşil gözlü,genç bir kadın geldi evimize
Yeni annemmiş güya,babamın dediğine göre.
İnsanın bir annesi olur,değil mi,anne?
Yalnızlık….
Sadece mezarda olmazmış,anne…

Bir görsen ben simdi neler yapıyorum.
Banyomu bile kendim yapıyorum
Gözüme sabun kaçıyor bazen ama,
Kızıyorlar diye ağlayamıyorum
Elbiselerimi kendim giyiyor,
Düğmelerimi dikiyorum,bazen

Senin öğrettiğin duaları çoktan unuttum,anne
Artık dualarımı göz yaşlarımla yapıyorum.
En çok ne istiyorum Allah’tan biliyor musun,anne?
Büyümek!
Yasamadan çocukluğumu.

Söyle güçlü kollarım olsun istiyorum
Bir de minnacık bir evim.
Parmaklarımın üzerine basmadan yürüyebileceğim,
Titremeden konuşacağım,
Korkusuz gülebileceğim
Bir evim.

Mezarından kalkıp gelsen babamı tanıyamazdın,anne
İs dönüşü akşamları öpmez oldu gözlerimden.
Söz verdiği o bisikleti bile almadı,sen ölünce.
Sünnet düğünü de yapmadı babam,
Ersin’in düğününde oluverdim sessizce
Kol saatim; iste o günden hediye

Simdi ne mi yapıyorum,anne?
Yatılı sınavını kazandım, parasız okuyorum.
Umutla bakıyorum artık yarınlara
Ve büyük bir adam olduğumda,anne
İlk maaşımla bisiklet alacağım bir öksüze.