Psikolojiye Giriş: Sigmund Freud'un Psikolojiyle İlgili İlk Düşünceleri Nedir?

Sigmund Freud 1890'lı yılların başında Breuer'in kendisine tarif ettiği, “Baskı Tekniği” olarak adlandırdığı ve yeni geliştirdiği analitik yorumlama ve yeniden yapılandırma tekniği ile değiştirilen bir tedavi biçimi kullandı. Freud'un bu döneme ilişkin daha sonraki açıklamalarına göre, bu prosedürü kullanmasının bir sonucu olarak, 1890'ların ortalarında hastalarının çoğu erken çocuklukta cinsel istismar bildirdi. Baştan çıkarma teorisinin temeli olarak kullandığı bu hesaplara inandı, ancak daha sonra bunların fantezi olduğuna inanmaya başladı. Bunları ilk başta çocuksu mastürbasyon anılarını savuşturma işlevine sahip olarak açıkladı, ancak daha sonraki yıllarda, doğası gereği cinsel ve yıkıcı olan doğuştan gelen dürtülerden kaynaklanan Oidipal fantezileri temsil ettiklerini yazdı.

Olayların bir başka versiyonu, Freud'un, hastaları arasında bu tür bir istismarı gerçekten keşfettiğini bildirmeden önce, Ekim 1895'te Fliess'e yazdığı mektuplarda, çocuksu cinsel istismarın bilinçdışı anılarının psikonevrozların kökeninde olduğunu öne sürmesine odaklanıyor. 1896'nın ilk yarısında Freud, “Baştan Çıkarma Teorisi'' adı verdiği çalışmasına yol açan üç makale yayınladı ve mevcut tüm hastalarında erken çocukluk döneminde cinsel istismara ilişkin derinden bastırılmış anıları ortaya çıkardığını belirtti. Bu makalelerde Freud, hastalarının bu anıların bilinçli olarak farkında olmadıklarını ve bu nedenle histerik semptomlara veya takıntılı nevroza yol açacaklarsa bilinçsiz anılar olarak mevcut olmaları gerektiğini kaydetti. Hastalar, Freud'un bilinçaltına bastırıldığına ikna olduğu çocuksu cinsel istismar sahnelerini yeniden üretmek için önemli bir baskıya maruz kaldılar. Hastalar genellikle Freud'un klinik prosedürüne ilişkin deneyimlerinin gerçek cinsel istismarı gösterdiğine ikna olmadılar. Cinsel sahnelerin sözde çoğaltılmasından sonra bile, hastaların inançsızlıklarını kesin olarak güvence altına aldıklarını bildirdi.

Freud'un klinik prosedürleri, analitik çıkarım ve çocuksu cinsel istismar anılarına geri dönmek için semptomların sembolik yorumunu içeriyordu. Teorisinin yüzde yüz doğrulandığına dair iddiası, yalnızca meslektaşlarının düşündürücü teknikleriyle elde edilen bulguların geçerliliği konusunda daha önce ifade ettiği çekinceleri güçlendirmeye hizmet etti. Freud daha sonra, “Baştan Çıkarma Teorisi” olarak adlandırdığı çalışmasının daha sonraki bulgularıyla hala uyumlu olup olmadığı konusunda tutarsızlık gösterdi. “Histerinin Etiyolojisi” adlı eserine yaptığı bir ekte şunları söyledi: “Bütün bunlar doğrudur; çocukların cinsel istismarı, ancak onu yazdığım sırada kendimi gerçekliğe aşırı değer biçmekten ve fantaziye düşük değer biçmekten henüz kurtarmadığım unutulmamalıdır.” ifadelerini kullandı. Birkaç yıl sonra Freud, meslektaşı Ferenczi'nin hastalarının cinsel taciz raporlarının fanteziler yerine gerçek anılar olduğu iddiasını açıkça reddetti ve Ferenczi'yi görüşlerini kamuoyuna açıklamaktan caydırmaya çalıştı. Karin Ahbel-Rappe, “Freud, çocuksu ensest deneyiminin doğası ve insan ruhu üzerindeki etkisi hakkında bir araştırma izi bıraktı ve başlattı ve ardından bu yönü çoğunlukla terk etti.” dedi.

Freud'un “Baştan Çıkarma Teorisi” (Almanca: Verführungstheorie), 1890'ların ortalarında Sigmund Freud tarafından ortaya atılan ve histeri ve saplantılı nevrozun kökenleri sorununa çözüm sağladığına inandığı bir hipotezdi. Teoriye göre, erken çocukluk döneminde çocuk cinsel istismarının bastırılmış bir hatırası veya bir taciz deneyimi, histerik veya obsesyonel semptomlar için temel ön koşuldu ve ikincisi için sekiz yaşına kadar aktif bir cinsel deneyim eklendi. “Baştan Çıkarma Teorisinin” gelişiminin geleneksel anlatımında, Freud başlangıçta hastalarının az ya da çok gerçek cinsel kötü muamele hikayeleri anlattığını ve cinsel istismarın hastalarının çoğunun nevrozlarından ve diğer zihinsel sağlık sorunlarından sorumlu olduğunu düşündü. Birkaç yıl içinde Freud, cinsel istismar anılarının aslında hayali fanteziler olduğu sonucuna vararak teorisini terk etti.

Son Freudyen araştırmalarda öne çıkan alternatif bir açıklama, Freud'un öne sürdüğü teorinin, histeri ve saplantılı nevrozun bebeklik döneminde cinsel istismarın bilinçsiz anılarından kaynaklandığını vurgulamaktadır. 1896'da yayınlanan “Üç Baştan Çıkarma Teorisi” makalesinde Freud, mevcut tüm hastalarıyla, çoğunlukla dört yaşın altındaki bu tür istismarı ortaya çıkarabildiğini belirtti. Bu makaleler, hastaların erken çocukluk döneminde cinsel istismara uğradıklarına dair hikayeler anlatmadıklarını; daha ziyade, Freud, ortaya koyduğu derinden bastırılmış anıların yeniden üretimini teşvik etmek amacıyla semptomların ve hasta çağrışımlarının analitik yorumunu ve hasta üzerinde baskı uygulanmasını kullandı. Bu amaca ulaşmayı başardığını bildirmesine rağmen, hastaların genellikle yaşadıklarının bebeklik döneminde cinsel istismara uğradıklarını gösterdiğine ikna olmadıklarını da kabul etti. Freud'un “Baştan Çıkarma Teorisi” bölümüyle ilgili raporları, yıllar içinde bir dizi değişiklik geçirdi ve “Psikanaliz Üzerine Yeni Giriş Dersleri”ndeki son hesabına dayanan geleneksel hikayeyle sonuçlandı.

KAYNAK: PSİKOLOJİ TARİHİ
(İNGİLİZCEDEN TÜRKÇEYE ÇEVRİLMİŞTİR.)

English Preparatory Department
School of Foreign Languages
Assistant English Teacher
Ankara Baskent University
2017-18

“Benim, senden öncem ve senden sonram yok, yalnızca sen varsın...”
C.A - 31.12.2010 - ∞

English Language and Literature
Faculty of Humanities and Letters
Ankara Bilkent University
2010-15