Çevrimdışı

Küçük Civciv



[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde köylerin birinde küçük bir civciv yaşarmış. Civcivin adı Kulof imiş. Bu köyün havası temiz, suyu temiz, ekmeği bereketli imiş. Kulof civciv bazen güvenli bölgeden dışarıya çıkıyor , gerçek hayatı çok merak ediyormuş. Gezmiş olduğu tarlalar onun için bir yiyecek deposu imiş. Köyleri gezmek , onun için devler ülkesine gitmek gibi geliyormuş. Ondan büyük olan insanlar onu fark etmeden gelip geçiyorlarmış. Bazı evlere girdiğinde Kulof , her şeyin ondan daha büyük olduğunu düşünüyormuş.
Günlerden bir gün küçük civciv , annesinin ve çevredeki tavukların onu fark etmediği bir sırada dışarı çıkmış. Köyleri çok merek eden civciv , düşüncelere dalmış bir şekilde köy çeşmesinin yanına kadar gelmiş. İnsanlar ilk kez Kulof’u orada fark etmiş. Aslında Kulof far edilmeyecek kadar da küçük değilmiş zaten. Yavaş yavaş gerçek bir tavuğa benzemeye başlamış çünkü. Tüyleri renk değiştirmeye bile başlamış.
İnsanlar köyde gezen , başı boş bu tavuğa yaklaşmışlar. Bundan çok mutlu olan Kulof , insanların ellerini sevinçle gagalamış , ayaklarının altından zıplayarak onlarla oynamış. İnsanlarda civcive sevgi ile yaklaşmış ve başını okşamışlar. Bu sırada Kulof , kendini çok değerli hissetmiş. Ancak bazı insanlar diğerleri gibi sevecen yaklaşmamışlar. Ayaklarıyla Kulof’u itmiş ve uzaklaştırmak istemişler. Onu başı boş bırakan annesine ve sahibine kötü sözler söylemişler.

Kötü insanlar uzaklaştıktan sonra Kulof , kümesine geri dönmüş. Ağlamaklı halini gören diğer tavuklar , ‘Ne oldu sana böyle ? ‘ diye sormuşlar.
Kulof :
-Bugün köye insanların yanına gittim. Beni sevdiler , övdüler. Ancak bazıları anneme ve sahibimize kötü sözler söylediler. Ayrıca tekmelediler. Canım çok yandı. Bana neden böyle yaptılar ? demiş. Tavuklar en iyi açıklama yapacak olanı , horozu çağırmışlar. Horoz , Kulof’un yanına gitmiş. Ve :
-Demek bazı insanlar sana kötü davrandı , ha?
-Evet , demiş Kulof. ‘ Ancak ben onlara ne yaptım ki. ‘

-Evet Kulof. Bazı insanlar gerçekten acımasızdırlar. Özellikle biz hayvanlara. Biz onlara en iyi etlerimizden , sütlerimizden veririz. Koyunlar onlara yün olur sıcak tutar , köpekler onları korur , kediler onların sıkıntılarını giderir. Muhabbet kuşları onları eğlendirir. Fakat bazı insanlar bizi kötü görürler. Kedilere nankör , zeki olmayanlara kuş beyinli diyerek lakap takarlar. Tilkilerin kürklerini çalarlar. Oysa her insan hayvanları sevmeli ve değer vermelidir Kulof. İnsanlara verdiğimiz nimetlerin kıymetlerini bilmelidirler.
Kulof , ‘Haklısın horoz kardeş. ‘ demiş aniden. Ve kümesten dışarıya fırlamış. Sevinçle gökyüzüne ve kuşlara bakarak şöyle demiş :
-İnsanlara hayvanları sevdireceğim. Tüm insanlar bize ve diğer canlılara saygılı olmayı öğrenecek !

__________________