Çevrimdışı

Ali Dede ve Tahta Tabak



[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde , kabul saman içinde çok uzaklarda bir köyde bir aile yaşarmış. Bu ailede tonton mu tonton bir dede varmış. Adı Ali imiş. Herkes onu sever, köydeki bütün küçükler kendisine Ali Dede dermiş.
Zaman geçip, ömür ilerledikçe Ali Dede de yaşlanmış. Dürbün gibi gözleri artık eskisi gibi görmüyormuş. Elleri titremeye ve kulakları da işitmemeye başlamış. Ali Dede yemek yerken bile çok zorlanır hale gelmiş. Elleri öyle çok titriyormuş gibi yemek yerken bazen kaşığı iyi tutamadığı için yemeği hep döker; hem sofrayı hem de üstünü kirletirmiş. Ali Dede’ nin gelini bu duruma çok kızarmış. Ama Ali Dede’ nin bu durumuna kızan yalnızca gelini değilmiş. Yıllarca emek verip, çalışıp, didinip büyüttüğü büyük oğlu da yaşlı Ali Dede’ ye kızarmış. Evde Ali Dede’ ye sahip çıkan, onu koruyan, kollayan bir tek torunu Selim varmış. Selim, dedesinin yaşlı olduğunu biliyormuş. Yaşlıların böyle problemler yaşayabileceklerinin de farkındaymış. Anne ve babasını bu konuda defalarca uyarmasına rağmen Selim’ i söylediklerini ya unuturlar ya da göz ardı edip Ali Dede’ ye kızmaya devam ederlermiş.
Akşamlardan bir akşam yine tüm aile birlikte sofraya oturmuşlar. Ali Dede, sofrada uzakta duran tuzu almak için uzanmış ama eli tabağa çarpmış ve tabaktaki yemek yere dökülmüş. Masanın örtüsü kirlenmiş ve gelinin en sevdiği tabak da kırılmış. Bu duruma çok kızan gelin, sesini yükeltip Ali Dede’ ye bağırmış:

“Sakar adam, bıktım senden. Biraz daha dikkatli olsan ne olur ki ?
Ali Dede, duyduğu sözlerden dolayı çok üzülmüş. Hüzünlü bir şekilde odasına gitmiş. Yemek yiyemediği için karnına ağrılar giriyormuş ancak akşam yaşananlara o kadar üzülmüş ki ağzına tek lokma atacak iştahı dahi yokmuş. Ali Dede ağlamaya başlamış. Ağlarken dua ediyormuş:
“Allahım, oğluma ve gelinime yük olup onların hayatlarını zorlaştırmak istemiyorum. Bana yardım et, beni bu durumdan kurtar”
demiş.

O akşamın sabahında Ali Dede’ nin oğlu, Ali Dede’ yi evin avlusundaki tek odalı başka bir daireye taşımış. Artık Ali Dede burada yaşayacakmış. Ali Dede’ ye tahta kaşık ve tahta bir çanak da vermişler. Tekrar tabak kırmasını istemedikleri için malzemeleri tahtadan almışlar. Ali Dede artık başka bir evde kalacak ve yemeğini de tahta kaşık ve çanakla yiyecekmiş.
Torunu Selim, Ali Dede’ nin bu yaşadıklarına çok üzülmüş. Ama anne babası kendisini dinlemiyormuş. Aklına bir fikir gelmiş. Bir akşam yemekten sonra Selim, elinde bir sürü tahta parçası ve bir bıçakla içeri girmiş. Başlamış tahtaları oymaya. Uzun süre tahta oymaya devam etmiş. Bir süre sonra anne ve babası meraklanmış ve sormuşlar:
Oğlum, bu tahtalar ile ne yapıyorsun saatlerdir ?
Selim cevap vermiş:
Tahta kaşık ve tahta tabak yapıyorum.
Bu cevabı duyunca iyice meraklanan aile sormuş:
Tahta kaşık ve tabakları ne yapacaksın oğlum, biz de zaten bunların daha iyileri var.

Selim, sesini biraz yükseltmiş ve ailesine bakarak:
Sizin için yapıyorum demiş.
Ailesi şok olmuş. Selim’ in ne demek istediğini anlamışlar. Selim konuşmaya devam etmiş:
Gün gelecek, siz de yaşlı olacaksınız. Gözleriniz zor görecek, kulaklarınız az işitecek ve elleriniz titreyecek. O zaman sizin de bu tahta kaşık ve çanaklara ihtiyacınız olacak.
demiş. Selim’ in konuşması ve ailesine verdiği bu küçük ders, ailesinin hatasını hemen farketmesini sağlamış. Anne ve babası, Ali Dede’ nin yanına giderek ondan özür dilemişler ve elini öpmüşler. Ardından Ali Dede’ yi de alıp eve geri dönmüşler. Bundan sonra hep birlikte akşam yemekleri yemiş, mutlu ve mesut yaşayıp gitmişler.

__________________