İlk bölümlerde yaptığımız görevler genelde şu kapıyı aç veya şu askere eskortluk yap şeklinde. Ama bölümler ilerledikçe bu tarz görevler artık gelmemeye başlıyor ve aksiyonun dozu iyice artıyor. Quake'in önceki versiyonlarında da olan, sen önden git biz senin arkandayız davranışı devam ediyor. Her yeni düşmanla karşılaştığınızda eski silahınızın işe yaramadığını anlayıp yeni silahla buluşmayı bekliyorsunuz. Silahlar demişken, eski Quake oyunlarında hangi silahı kullanıyorsanız Q4'te de aynı silahlar mevcut. Fakat yeniden modellenmiş haliyle. Silahların yeni halleri gerçekten göz kamaştırıcı. Nerdeyse hepsi birer sanat eseri. Dilerseniz silahlarımızı tanıyalım.

Blaster: Oyuna başladığınız silah bir lazer tabancası. Oyunu ilk silahı olması nedeniyle en güçsüz silah unvanını alıyor. Tuşa 2–3 saniye kadar basılı tutarsanız daha güçlü bir atış yapıyor.

Machinegun: Oyunda en çok kullanacağınız silah belki de. Standart askerlere karşı hayli etkili. Q2'de bu silahın namlusunun havalanması nedeniyle çok kullanışlı değildi. Fakat Q4'de silah çok daha kullanılır bir hale getirilmiş. Ayrıca sağ tuş ile zoom'u da açabilirsiniz.

Shotgun: Tabii ki FPS oyunlarının vazgeçilmezi. Pompalı tüfek uzak mesafeler için çok güçsüz, fakat düşmanla yüz yüze geldiğinizde bir vuruşunuz düşmanın bir daha ayağa kalkamamasını sağlıyor.

Hyperblaster: Bu silah ise seri şekilde plazma atmamızı sağlıyor. Pek etkili olmasa da zor zamanlarda sizi kurtaran silahlardan.

Grenade Launcher: FPS oyunlarının belki de en gereksiz silahlarından biri. El bombasının mekanize olmuş hali. Menzilini arttırmak için silahın namlusunu havalandırabilirsiniz.

Nailgun: İşte favori silahlarımdan biri. Bu silahımız çivi atarak düşmanları duvara çakmamıza yarıyor. Ayrıca ilerki bölümlerde modifiye oluyor ve attığı çiviler alevli oluyor.

Rocket Launcher: Q3 Arena'da en çok kullanılan silah. Bu oyunda da etkisi öncekileri aratmıyor. Yanlız yeni modifikasyonlarla farklı kullanımları olduğunu da hatırlatalım.

Railgun: Uzaktan frag almak için kullanırdım Q3'de burada da uzak mesafelerdeki düşmanları tek vuruşta moleküllerine ayırabilirsiniz. Sağ tuş ile zoom'u açmayı unutmayın.

Lightning Gun: Oyunun etkisiz silahlarından biri. Rakibinize elektrik dalgası vermeye yarıyor.

Dark Matter Gun: Bu yeni silahı hem sevdim, hem de sevmedim. Nedenine gelince, son silah olarak bulduğunuz için normal olarak oyunun en güçlü silahı. Ancak bu oyunda da BFG 10K'nın yeni halini görmek isterdim. Oyunun en sonuna gelemedim belki o da vardır. Bu silahın gücünü kısaca tanımlayalım. Tetiğe basın ve şenliği görün.

 

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Mekan tasarımları üzerinde çalışıldığı belli oluyor. Kaplamalar neredeyse kusursuz. Oyun genelde uzay üssü gibi kapalı mekanlarda geçiyor. Ama dediğim gibi buradaki mekanlarda gerçekten olağanüstü. Ayrıca hepsi de birbirine benzemiyor. Bu şekilde gezdiğiniz yerlerde sıkılmanız engellenmiş. Ayrıca diğer oyunların aksine aksiyon sırasında çevreye zarar verme olayı uygulamamışlar. Nedeni ise motorun oyun performansını etkilemesini istememiş olabilirler. Çünkü gerçekten müthiş grafik ve efektler kullanılmış. Işık ve gölge oyunları insanı kendinden geçiriyor. Her ışığın ortamlara, silah arkadaşınıza ve silahınızın üzerine yansıması inanılmaz. Işık geldiği yöne göre bazı bölgeleri gölgelendirebiliyor. Ayrıca koridorlardaki borulardan çıkan dumanlar, camların arkasından görünen yerlerde yamulmalar, daha önceden ayarlanmış script sahneler ve telsizinize gelen yardım çığlıkları oyunun atmosferinde tavan yaptırıyor.

Quake 4'te oyunun biraz yavaş olduğunu göreceksiniz. Maalesef oyunun yarısını bu tempoda sürdüreceksiniz. Ama Strogg'a dönüştürüldüğünüz zaman (evet gayet kanlı ve acıklı sahneler eşliğinde Strogg savaşçısına dönüştürülüyorsunuz) asıl oyun başlıyor. Tam anlamıyla dönüştürülmeden arkadaşlarınız tarafından kurtarılıyorsunuz. Takım arkadaşlarınızdan bazıları "gebertip kurtulalım şundan" tarzı laflar ile sinirinizi de bozsalar bile kısa zamanda dost olduğunuzu kabulleniyorlar.

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

Strogg olunca normalden daha güçlü olduğunuz için hem enerji barınız artıyor hem yaptığınız hareketler hızlanıyor ve daha önce karşılaşmadığınız güçlü düşmanlar ile karşılaşıyorsunuz. Ayrıca Strogg'a dönüştüğünüzde daha önce kullanamadığınız duvara takılı olarak duran enerji istasyonlarından (ciğere benzeyen bilgisayarlı alet) enerjinizi tazeleyebiliyorsunuz. Eğer yanınızda engineer veya medic var ise onlardan da yardım isteyip armor'unuzu ve enerjinizi tazelemesini isteyebiliyorsunuz.
Düşman çeşidi bu tarz oyunların içindekilerin en genişi desek yanlış olmaz herhalde. Sakınmanız gereken birkaç düşmandan bahsetmek istiyorum. İlk olarak boyu diğerlerine nazaran uzun olan ve bir elinde kılıç taşıyan yaratık; bu elemanın yanınıza yaklaşmasına izin vermeyin, zira kendileri 2–3 vuruşta canınıza okuyabiliyor. Bir elinde roketatar diğer elinde lazer kalkanı taşıyan yaratık ise başka bir olay, bu eleman roket atacağı zaman kalkanını indiriyor, o sırada ondan evvel davranıp 3–4 roket ile selam söyleyin. Bir de alev makineli bir yaratığımız var, bu arkadaş da birkaç atışta işinizi bitiriyor. Gördüğünüz anda roketlerinizi sıralamaya başlayın. Bunlar en çok sakınmanız gereken yaratıklar. Bunlar gibi onlarca çeşit mevcut.

Oyunun bazı bölümlerinde boss'lar ile karşılaşacağınızdan bahsetmiştim. Bu büyük cüsseli ağabeylerimizin pek kolay öldüğünü söyleyemem. Diğer oyunlardaki gibi maalesef zayıf yanları bulunmamakta, ancak güçlü silahlarla üstesinden gelinebilecek yaratıklar. Bosslar ile karşılaştığınızda sürekli hareket halinde olmanızı tavsiye ederim.

 

Oyun içerisinde birliklerinize emirleri fare ve bir dizi arayüz düğmesini kullanarak veriyorsunuz. Tabiî ki klavye kısa yolları da unutulmamış. Oyun içi ara yüzün oldukça şık ve kullanışlı olduğunu söylemek mümkün. Yalnız burada küçük bir not olarak tankların kullanımına ilişin bazı farklılıklar olduğunu belirtelim. Tanklarınızın ön kısmındaki zırh yan ve arka kısımlarına daha güçlü olduğundan tankların arka kısımlarından darbe almalarını mümkün olduğunca engellemek gerekiyor. Bu yüzden hareket emri verdiğimiz sağ klik basılı tutularak tankın ne yöne bakacağı belirleniyor. Bu durum ayrıca otomatik MG'ler ve top bataryaları gibi yerleşime dayalı ünitelerde de önem arz ediyor.

Kontroller için bunlar dışında söylenecek ekstra bir şey olmasa da Relic'in stratejilerinde görmeye alışık olduğumuz (Ayrıca bkz. Homeworld, Warhammer 40k) "Tactical Overlay Map" hakkında birkaç şey söylemek gerekiyor. Bölüm haritasının tümünü ve birimlerin harita üzerinde nasıl konuşlandıklarını gösteren bu genel harita strateji üretmek ve uygulamak için oldukça kullanışlı. Ayrıca görev brifinglerini de bu harita yardımıyla almamız sağlanmış. Size tavsiyem özellikle işlerin biraz karışmaya başladığı ve baskı hissettiğiniz durumlarda oyunu "Pause" seçeneğiyle durdurup bu harita üzerinde değerlendirme yapmanız ve buna göre birimlerinizi konumlandırarak oyuna devam etmeniz çok birim kaybetmenizi engelleyecektir.

 

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Şöyle bir dönüp geriye bakıyorum da Hitman'le tanışmamızın üzerinden 6 yıl geçmiş. İlk oyun 2000 yılında piyasaya sürülmüştü ve küçümsenmeyecek bir hayran kitlesi oluşturmuştu. 2002 yılında Hitman Silent Assassin ve 2004 yılında Hitman Contracts ile seri devam etti. Hitman artık herkes tarafından tanınan bir karakter olmuştu. Hitman sürekli kendini yenileyen bir oyun oldu. Fakat bunlar genelde grafik ve ses gibi teknik detaylarda oldu. Oynanış ve kontrollerin rahat olması nedeniyle herhangi bir değişikliğe gidilmemesi gayet iyi. Şimdi ise karşımızda serinin son oyunu Hitman Blood money var. Barkodlu keltoşu özlemiştik doğrusu.

Hitman serinin yeni oyununda yine teknik özellikler olarak bayağı gelişmiş olarak çıkıyor karşımıza. Bunlara yazımızın sonunda değinsek daha iyi olur.

Serinin yeni oyununda yine birçok farklı mekan gezip çeşitli cinayetler işliyoruz. Ama bu sefer durum biraz farklı. Artık tek bir yol izleyerek görevleri bitirmiyorsunuz. Bölüm içinde türlü yollar deneyebilir, istediğiniz taktiği kullanabilirsiniz. İster ortalığı kan gölün çevirirsiniz, ister kimseleri şüphelendirmeden işinizi halledersiniz. Bu tamamen oyuncuya bırakılmış. Oyunun ömrünü uzatan bir etken olarak sayabiliriz.

Hitman oyunlarında her zaman silah olarak en nadide parçaları buluruz. 4. oyunda da gelenek bozulmuyor. Oldukça geniş bir silah yelpazeniz var ve hepsi gerçeği esas alınarak birebir yapılmış. Tabancalar, hafif ve ağır makineli tüfekler ve de Hitman'ın en etkili silahlarından biri olan sniper. Bu silahları bölüm geçtikçe geliştirebileceksiniz. Artık bölüm sonlarında para kazanıyorsunuz ve bu parayı çeşitli yerlerde harcayabiliyorsunuz. Bu yerlerde biride silahlarınız. Tabancanıza susturucu veya lazer sight gibi eklentiler yapabiliyorsunuz. Bu tabii ki başlangıç. Mesela ben 3. bölüm için tabancama birkaç eklenti yaptım ve inanılmaz güçlü oldu. Kim bilir makineli tüfeklere yaptığınız eklentilerle neler yapılabileceğini siz düşünün. Büyük katliamlara imza atacağınızı söyleyebilirim.

Bölümleri tamamladıkça bir miktar paranın hesabınıza eklendiğini söylemiştim. Bu para ile çeşitli ekipmanlarda almanız mümkün. Ayrıca kimliğiniz açığa çıkmışsa kimlik değişikliği için rüşvette verebiliyorsunuz. Eğer çok paragöz iseniz size tavsiyem bölüm içerisinde verilen yan görevleri de yapmanız. Böylece kasanıza ekstra para ekleyebilirsiniz. Bu görevlerde pek zorlanacağınızı sanmıyorum.

Kılık değişikliği yine en çok kullandığımız özellik olacak. İşinizi sessiz halletmenizde yardımcı olan yegane silahımız yine boğma teli. Ama bazı bölümlerde ekmek bıçağı gibi birçok farklı aletle de işinizi görebilirsiniz. Cesetleri ortada bırakmamak için sandık ve çöp kutularını kullanmayı ihmal etmeyin. Saklanmak için dolapları kullanabilirsiniz. Fakat fark edilmişseniz dolaba saklanmak hiçbir işe yaramıyor. Ufak bir ipucu vereyim. Eğer öldürdüğünüz elemanın bulunduğu yerde ışıkları kapatma şansınız varsa kapatın. Cesetlerin görülmesi bir nebze olsun zorlaşıyor. Birde her sivilin kafasını çevirip size bakması sinir bozucu bir durum. Zaten böyle bir tipten şüphelenmeleri de çok normal aslında.

Kılık değiştirmenin oyunda öneminin çok büyük olduğu doğru. Ancak şüpheli hareketle yaptığınız zaman düşmanlarınızda ne yapmak istediğinizi anlamaya çalışıyorlar. Eğer şüpheli hareketlerde ısrarcı olursanız silahla tehdit edilmeye başlıyorsunuz. Kafanız bozulurda ateş açmaya başlarsanız çok kısa bir süre içerisinde onlarca düşman olay yerine geliyor ve sizi süzgece çeviriyorlar.

HBM'de (kısaca böyle yazalım) aksiyon yönü biraz yoğun. Ama sakın Contract'taki kadar beklemeyin. Contract zaten serinin en kötü oyunuydu kabul edilebilir. Hitman'de zorunlu kalmadıkça ateşli silah kullanmamak gerekiyor. Çünkü işinizi sessiz sedasız halletmeniz bölüm sonlarında alacağınız unvana ve paraya direk etki ediyor. Fakat baktınız olacak gibi değil önünüze geleni temizleyerek de bölümü bitirmeniz mümkün. Elinizde silah olmadığı zaman karşınızdaki düşmandan pek çekinmenize gerek yok. Ajanımız tek tuşla düşmanın silahını alıp ona karşı kullanabiliyor.

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

Birazda yapay zekadan bahsedelim. Maalesef bu konuda tekrar sınıfta kalıyor Hitman. Mesela bir düşmanı öldürüp odaya saklandığınızda sazan gibi düşmanlarınız tek, tek odaya girip sizi öldürmeye çalışıyorlar. Sizde hazırlıklı olduğunuz için gelenleri keklik gibi avlıyorsunuz. Yani birisinin aklında odaya bomba atmak gelmiyor. Ya da odanın başka bir girişi olup olmadığına pek aldırmıyorlar. Bir süre sonrada düşmanlarınız tükeniyor ve elinizi kolunuzu sallayarak bölümü bitiriyorsunuz.

Yapay zeka birçok yapımcı için tam bir kabus. 2005 sonlarında çıkan FEAR yapay zeka olarak çok şeyler vaat etmişti ama piyasaya çıktığında ne olduğunu gördük. Düşmanların yaptığı script sahnelerinden başka bir şey değildi. Açıkçası beni yapay zeka konusunda en çok tatmin eden oyun Commandos 1 ve 3 olmuştur. FPS olarak ta Doom ve HL. Neyse yapay zekanın insan zekasının 1/14 olduğunu düşünürsek pekte kafaya takmaya da gerek yok sanırım.

Animasyon konusunda yine başarılı bir oyun var karşımızda. Gayet yumuşak ve akıcı bir animasyon söz konusu. Düşmanların vurulduğu yere göre tepki vermesi veya ajanımız vurulduğunda yaraların vücudunda görülebilmesi çok iyi yansıtılmış. Ayrıca küçük detaylar oyunu daha bir güzelleştiriyor. Herhangi bir düşmanı öldürdüğünüzde başka bir kişi onu gördüğünde öldüğünü anlarsa anında ceset torbasına koyuyor ve sürüklemeye başlıyor. Bu ufak gibi bir ayrıntı gibi görünse bile bence gayet iyi düşünülmüş.

Teknik detaylara bakalım birazda. Grafik olarak serinin en iyisi olduğu kesin. Geliştirilen grafik motoruyla ortamlar gerçek gibi. Uçan kuşlar, ortamla etkileşim gibi özellikler canlı bir şehir atmosferi sunuyor. Ama bana bazı bölümlerdeki parlaklık aşırı gibi geldi. Ara videolar nerdeyse kusursuz. Sesler yine harika. Ajanımızın ses tonu çok karizmatik. Müzikler serinin diğer oyunlarındaki gibi usta ellerden çıkmış. Kısaca teknik detaylarda herhangi bir kusur bulmak zor.

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

Sanırım oyun hakkında söyleyecek fazlada bir şey kalmadı. Bence serinin en kaliteli oyunu olmuş. Ajanımızla yeni maceralar yaşamak istiyorsanız BLOOD MONEY sizi yeterince tatmin etmeyi başaracak

- Alıntıdır -

 

Çevrimdışı

HITMAN , since 2000(;

Bu nick'i almama sebep olan oyun bu işte
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

 

İlk Versionu zamanına gore cok guzeldi...

Sıkılmadan oyunu bıtırdıgım halde oynar dururdum

 

Çevrimdışı

Konuyu Çok içerikli Bulduğum ve tüm herkezin faydalanacağı kanısına vardığım için Konu Başlığını Sabitliyorum.
Eline Sağlık inferno

 

 

Half-Life 2: Episode One


Tell me Dr. Freeman, if you can. You have destroyed so much. What is it, exactly, that you have created? Can you name even one thing? I thought not." --> Hatırlarmısınız biLmem ?
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.



Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Şöyle bir geçmişe dönüp baktığımızda Citadel'de ki son randevudan sonra yaklaşık iki yıl geçtiğini görüyoruz. HL2 Episodes için verilen bu uzun aranın ardından eski dostları tekrar görmenin verdiği hoşnutlukla hepinize merhaba diyorum arkadaşlar. Oyun dünyasının son dönem kilometre taşlarından Half Life'ın yıllar sonraki dördüncü devam oyununda yeniden birlikteyiz. Şuan içerisinde bulunduğum memnuniyet duygusunu sizlere klavye aracılığıyla aktarırken gerçekten zorluk çekiyorum. Duygularımı ifade edemediğimden değil yanlış anlamayın. Uzun yıllardır "en sevdiğim" diye ifade ettiğim bir serinin son oyununu yazarken insan haklı olarak biraz tedirgin oluyor. En sevdiğim oyunun devamını yazmanın üzerime yüklediği sorumluluğa, HL2 gibi "en iyi FPS" tahtının üzerinde oturan bir yapımın ikinci halkasını yazıyor olmanın sorumluluğu daha ağır basıyor. Bir yandan da oyunu bitirmiş olmanın üzüntüsünü hissediyorum. Ama neyse ki Episode Two için yıllar süren bir ara verilmediği birden aklıma geliyor. Sağlıklı düşündüğümde oyun hakkında kafamda soru işareti kalmadı gibi. Kendimi Episode Two için hazır hissediyorum. Ama şuan için EPO'ı(Episode One'ı kısaltıyorum) tekrar bitirmekten başka çarem yok. Neyse bunları bir kenara bırakalım. Artık sanırım oyunun asıl incelemesine geçebiliriz. Fakat her şeyi tek tek ele almadan önce inceleme için nottan sonra özet bir cümle söylemek istiyorum. "Gabe Newell buraya yumruk havaya"


—We'll see about that

Direk grafiklere geçmek yerine bence ilk olarak senaryo ne âlemde, ona bir bakalım. Hatırlarsınız HL2'nin sonunda kahramanlarımızı Citadel'in tepesi havaya uçarken bırakmıştık. Burada aynı HL'nin sonunda olduğu gibi G-man ile tekrar bir görüşme yapılmış, Dr. Wallace Breen elimizden kurtulmayı başarmıştı.(her ne kadar ölmediğine dair elimizde yeterli kanıt olmasa da ben böyle düşünüyorum.) Tam bu noktada Episode One başlıyor ve Vortigaunt'ların yardımıyla patlamadan kuruluyoruz. Vortigaunt'lar ne arıyor demeyin Gordon, G-man ve Vortigaunt'lar hep birbirine girmiş durumda. Ayrıca Vortigaunt'lar ve G-man arasındaki ilişki ise tam bir sır perdesi altında. Bu konuda adam gibi bildiğimiz tek şey "we’ll see about that" gibi bir cümle. Daha sonra gözümüzü açtığımızda Dog yardımıyla yıkıntıların altından kurtuluyoruz ve Alyx'le karşılaşıyoruz. Güç bela Alyx'in babası Dr. Eli Vance ve Dr. Alex Kleiner ile bağlantı kurduğumuzda anlıyoruz ki Citadel'de şehri kurtarmak için yaptığımız girişim ters tepmiş, bu sefer şehir daha da içinden çıkılmaz bir tehlike içine sokulmuştur. Bu sebeple Alyx ve biz tekrar Citadel'e dönüp yaratmış olduğumuz karışıklığı düzeltmeye çalışıyoruz. Senaryo konusunda daha fazla bir şey söylemek istemiyorum. Geri kalanı sizin keşfetmeniz daha doğru olacaktır. Episode One'da HL2'den farklı olarak oyun boyunca Alyx bize eşlik ediyor. Ama kendisi sadece senaryo gereğince yanımızda bulunan bir fazlalık olduğunu düşünmeyin bazı yerlerde inanılmaz yardımı dokunuyor. Özellikle karanlık bölümlerdeki yardımını göz ardı edemeyiz. Kısaca senaryo konusunda şunu söyleyeyim. Ben oyunun başından da sonundan da gayet memnun kaldım. Diğer ayrıntılarını da birazdan açıklayacağım. Ama senaryo özet olarak "olmuş".

"Next gen" diye dolaşın bakalım ortalarda...

Ek paket olmasına (veya sayılmasına) rağmen Episode One'ın grafikleri için kaydedilen gelişmeyi görmek gerçekten harika bir şey. Yıllar önce Source motorunun ne kadar muhteşem olursa olsun eksikliklerinden dolayı eleştirdiğimiz kısımlarının tamamen gidermiş olduğunu söyleyebilirim. Mesela önceleri Valve'nin "keşke" dediği saçlar şimdi inanılmaz bir durumda. Aynı şekilde Combine askerlerinin kıyafetleri üzerindeki yapaylıkta tamamen giderilmiş. Ortaya çıkan sonuç cidden göz kamaştırıyor. Source motoru yapılan modifikasyonlar sayesinde yapımı üzerinden iki yıl geçmiş olmasına rağmen piyasadaki en iyi motor bence. Çünkü şuan üstün kabul edilen motorlar arasında görüntü kalitesi / performans uyumunu yakalamayı başarabilen yegâne Engine kendisi. İlk Half Life ile beraber gelenek haline gelen oyunun her makinede çalışması olayı motor üzerine daha fazla grafik yükü binmiş olmasına rağmen etkilerini belli ediyor. Episode One'ı oynayabilmek için öyle aşırı bir ekran kartına falan ihtiyacınız yok. Normal bir sistemle bile çok iyi görüntü kalitesi alabilirsiniz. Kısaca şunu söyleyeyim. Half Life 2'yi nasıl bir sistemle oynadıysanız Episode One'ı da aynı sistemle hemen hemen eş değer bir grafik kalitesinde oynayabilirsiniz. Ben mesela her şeyi maksimum yapamasam da (yapılır ama bazen yavaşlamalar oluyor) her şey açık bir şekilde 1280*1024 çözünürlükte oynadım. Ayrıca çok fazla efekt yüküyle dolu ekranlarda ciddi bir yavaşlamayla karşılaşmadım. Kısacası sizde ayarları köklemekten çekinmeyin.

 

Daha önce grafikleri açıklarken yüz animasyonlarından biraz bahsetmiştim. Karakterlerin yalnızca yüz animasyonları değil diğer tüm eylemleri sarsma etkisi yapıyor. Oyun boyunca animasyonlar konusunda bilgi edinmemize en çok katkısı olan kişi tabii ki Alyx. Bütün macerayı birlikte kat ettiğimiz için durumun böyle olması doğal. Zat-ı âlinin jest ve mimikleri vücut diline öyle bir oturtulmuş ki şuandan itibaren HL'nin filmi yapılırsa animasyon olmasını istiyorum. Bizim yaptığımız bir iki el hareketini bir kenara bırakalım. Zaten hepsi öncekilerin aynısı. Eğer bu yazıyı okuduktan sonra oyuna yeni başlayacaksanız ilk karelerde Dog ve Alyx'i iyi izleyin. Grafikler + ışıklandırmalar * animasyonlar = olağanüstü bir sonuç bulacaksınız. Cesetlerin bile etki edildiğinde ruhsuz olduklarını belli etmeleri tek kelimeyle harika. Episode One görsel anlamda oyunculara harikulade bir 5–6 saat sunuyor. Grafiklerin ve animasyonların bu son hallerini gördükten sonra, ormanlık alanlarda geçeceği muhtemel olan (videoya bakın) Episode Two'yu beklemek gün geçtikçe zorlaşıyor. Neyse ki Valve iki oyun arasına altı ay gibi kısa bir süre koydu. Zira daha fazla beklemek gibi bir ihtimalimizin olduğunu düşünmek beni kahrediyor. Neyse animasyonlar için 5 üzerinden 10 verdiğimi belirtiyorum.

Biliyorsunuz ilk HL sahip olduğu script sahnelerle oyun dünyasında büyük bir nam salmıştı. Hakikaten oyun boyunca ağzımızdan video lafı çıkmıyordu. HL'nin ek paketlerinde de durum böyleydi HL2'de de (Half Life 2'de tam olarak öyle değildi EPO'da da aynı durum var birazdan açıklayacağım). Ancak Valve Episode One'da bazı kurallarını çiğnemiş gibi görünüyor. Oyunun başında HL2'nin sonundaki soru işaretlerini silen aynı zamanda yeni soru işaretleri oluşmasına sebep olan script sahnelerle bezeli bir video izliyoruz. Buna video diyorum çünkü sahneye hiçbir etkimiz olmuyor. Aynı durum oyunun sonu için de geçerli. Orada da video sayabileceğimiz bir sahne izliyoruz. Bu iki istisnanın kurgulanması da bir hayli iyi kotarılmış. HL ruhunu bozmamak burada birinci etken olarak kabul edilmiş. Bu ikisinden başka oyun sırasında sürekli script sahnelerle ilerliyoruz. Diğer HL oyunlarından alıştığımız gibi bir anda değişen ekranlar falan Episode One'da da mevcut. Hepside HL ruhuyla örtüştüğü için bunlar hakkında olumsuz bir şey söylemiyorum. Oyunun gidişatını belirleyen script sahneler konusunda herhangi bir hatayla veya sorunla karşılaşmadım. Bu yüzden bana göre script sahneler görsel yapılandırmanın kusursuz taraflarından biri. Sadece oyunun başındaki ve sonundaki videolar için pozitif yorum yapıyorum.

Oyunun fiziklerine geçmeden önce bir şey itiraf etmek istiyorum. Ben geçen seneye kadar HL 2'nin Havok fizik motorunu kullandığını bilmiyordum. Çünkü Havok kullanıyorum diye geçinen birçok oyun HL2 ile karşılaştırılamayacak kadar kötü fizikleri vardı. Ben o güne kadar HL2 fiziklerini Valve'deki programcıların mahareti olarak düşünmüştüm. Aslında durum tam anlamıyla böyleydi. Havok Valve'deki programcıların eline geçince normal durumundan öyle bir hale getirilmişti ki hepimiz o sene HL2'nin fiziklerine hayran olduk. Bu konu hakkında boşu boşuna tuşlara basmaya gerek yok. Zaten hepimiz işin suyunu çıkarana kadar fiziklerle haşır neşir olduk. Benim fizik kısmına yazmayı planladıklarım aslında bunlar değildi. Ama olsun bir kerede itirafla başlamış olduk. Neyse daha fazla uzatmadan Episode One'daki son durumdan bahsedeyim. Sanırım fizik konusunda HL2'den sonra gözle görülür bir gelişme yaşanmamış. Çünkü oyun boyunca fizik gösterisi yapılan çok fazla bir bölüm yoktu. Sadece bir iki yerde HL2'deki gibi tahterevalli dengelemeye çalışıyoruz. Ama biz zaten bunları daha önce görmüştük. Her ne kadar bir sürü şey yazmış olsam da fizikler için artı ya da eksi belirtmek istemiyorum. Half Life 2'nin fizik motoru hepimizin bildiği gibi çok iyiydi. Yapımcıların üzerine bir şey eklemek istememesini doğal karşılayabiliriz. Zaten iki senedir HL2'ninkine eş değer bir fizik motoru geliştirilemedi. O yüzden ne diyelim fizikler nötr.

Gordon ses ver?!

Half Life 2'nin en önemli sesiz cevherlerinden biri hiç şüphesiz kullanılan ses efektleri ve seslendirmelerdi bence. Çünkü çoğumuz fiziklerin ve grafiklerin etkisiyle şaşkın bir haldeyken onlara dikkat etmek aklımıza gelmiyordu. Bu kadar kesin konuşuyorum çünkü kendimden biliyorum. HL2'de çoğunlukla üstü kapalı olarak bahsedilen "ses" kısmını Episode One'da kalitesine yakışacak bir şekilde anlatalım. Öncelikle ana karakterimiz seslendirilmemiş olmasına rağmen yan karakterler için gerçekten büyük bir özen gösterilmiş. Bu durum HL2'de de böyleydi. Alyx ve babası arasında geçen diyalogları durup dinleyin. Alyx'in seslendirmesiyle, jest ve mimikleri öyle bir düzen içinde çalışıyor ki, saki Alyx gerçekte varmış gibi düşünüyorsunuz. Yapımcılar ekranda görünen karaktere cuk oturan bir ses rengi seçmişler. Bu kalite yalnızca Alyx gibi ana karakter olarak sayabileceğimiz elemanlarda işitilmiyor. Sadece bir karede bizimle iletişime giren NPC'ler bile o anki moral durumlarını seslerine çok iyi yansıtıyorlar. Onun dışında patlama efektleri, silahların ve suyun çıkardığı seslerin hepsi takdire şayan. Seken kurşunların çarptığı nesneye göre değişen çınlamaları gerçekten çok sahici olmuş. HL2'den sonra bu kısımda ne kadar gelişme yapıldı kestiremiyorum ama sonuç mükemmel. Ses yapılandırmasında bana göre hiçbir problem yok. Bu sebeple seslere de tam puan veriyorum.

Bir önceki oyundan hatırda kalanlar arasında eminim artık "ben buradayım!" diye bağıran müziklerinde belli bir yeri vardır. İlk HL'yi müziksiz oynayan birçok arkadaşımız için HL2'deki aksiyon sahnelerinde bangır bangır çalan parçalar eminim bomba etkisi yaratmıştır. Zamanında bende bu durundan bayağı hoşnut olmuştum. Belli yerlerde çalan müzikler sahiden de oynayışı zenginleştiriyordu. Episode One'da müzikler daha da güzelleşerek artık tamamen oynayışın bir parçası haline gelmişler. Müzik çalmaya başladığı andan itibaren birazdan yapacak olduğunuz şeylerin nasıl bir tempo içereceğini hemen anlıyoruz. Bu müzikli bölgelerin oyunun en can alıcı bölümleri olduğunu söyleyebilirim. Yine her zamanki gibi ortamı hareketlendiren tınılar olmasa bilmiyorum o bölümleri o kadar zevkle oynar mıydık? Episode One'daki müzikler konusunda adım gibi eminim sizinde herhangi bir şikâyetiniz olmamıştır. Valve'nin yaptıklarının en iyisi olmasını istediklerini EPO'daki müziklere bakarak bile anlayabiliriz. Bilmiyorum şimdiye kadar oyun için ne kadar tarafsız bir yazı hazırladım ama görünüş itibariyle sanırım hiçte tarafsız durmuyorumdur. Yalnız şunu da göz ardı etmiyorum. Müzikler ne kadar iyi olursa olsunlar sürekli olmamaları bazıları için eksi olabilir. Sürekli arka planda çalan bir müzikle HL oynamak nasıldır oynamadan bilemeyeceğim. Ama şuan için bana göre müziklerde de herhangi bir problem yok. Bu yüzden müziklere de tam puan veriyorum