| |
|
| 09 Eylül 2008 00:21 | |
| Dilara | Ey, Sevgili. Her yağmur damlası düştüğünde toprağa Yağmur olup damla damla aktın yüreğime Kök saldı sevdan büyüdükçe büyüdü yüreğinde Ben seni... Bu şehrin denizlerini sevdiğim gibi sevdim Dalga dalga vurdun gönlümün sahillerine Maviliklerinde kayboldum benliğimi yitirdim Ufukta kaldı gözlerim ben hep seni bekledim Ben seni... Bu şehrin rüzgarlarını sevdiğim gibi sevdim Rüzgarlarında estim ulaştım sana Dokundu ellerim ak düşmüş saçlarına Rüzgarlarla fısıldadım her defasında Seni ne çok sevdiğimi kulağına Ben seni... Bu şehrin baharlarını sevdiğim gibi sevdim Her bahar demet demet çiçekler açtı gönlüm Eridi yüreğimdeki karlar ırmaklara karıştım Her bahar çağladım sana aktım Ben seni... Bu şehrin güzünü sevdiğim gibi sevdim Yaprak yaprak sarardım hasretinle Kurudum dalımdan düştüm Sarardı soldu yokluğunda yüreğim Sensiz baharlar bitti hazana erdim. Ben seni... Bu şehrin güllerini sevdiğim gibi sevdim Her mevsim rengarenk gül olup açtın gönlümde Dikenlerine aldırmadan acıyan yüreğimle sevdim Koparmaya, koklamaya kıyamadım seni Hep uzaktan bakarak sevdim Ben seni ey sevgili Gülleri sevdiğim gibi yürekten sevdim |
