Çevrimdışı

Istanbul Adalari

Adalar ilçesi, Marmara’nın kuzeydoğusunda, İstanbul’un Bostancı-Kartal kıyıları açığında bulunan Kınalıada, Burgazada, Heybeliada, Büyükada, Sedef Adası, Tavşan Adası, Kaşık Adası’ndan oluşmaktadır.
Büyükada, Kınalıada, Burgazada, Heybeliada ve Sedef Adası’nda yerleşim vardır.
Yerleşim tarihi, Bizans dönemine dek inen adalardan Bostancı–Kartal kıyıları karşısına düşen yedisi bir küme, daha açıktaki Hayırsız Adalar diye tanımlanan Sivriada ve Yassıada ikinci bir küme oluşturur. İkinci küme adalarda sürekli yerleşim yoktur.
Geçmişiyle İstanbul tarihi içinde önemli bir yer tutan adalar, Bizans döneminde doğu keşişlerinin manastırlarını kurmalarından bu yana birçok tarihsel olaya da sahne olmuştur. Kınalıada, Burgazada, Heybeliada ve Sedef Adası turizme açık adalardır.
Adalardaki sivil mimari örneği ev, konak ve köşklerin çoğu, 19. yüzyılın ikinci yarısından başlayarak Adalara yerleşen yabancılar ve azınlıklar tarafından yaptırılmıştır. Lale Devri”nde güzel sanatlarda görülen batı eğilimi 19. yüzyılda batılılaşma sürecinin hızlanması, mimariyi de etkilemiştir. Adalarda, o dönemde tüm dünyada gözde olan neo–barok, neo–gotik, neo–grek, ampir ve neo–klasik üslupların kullanıldığı görülür. Ada evleri, döneminin İstanbul evleriyle ortak üslup özellikleri taşırlar. Kimi yapılar yaptıranın özel beğenilerine göre biçimlenmiştir. Köşkler genellikle bahçe içinde 2–3, bazen de 4–5 katlıdır. Geleneksel Türk evi planlı ev, konak ve köşklerin yapımında ahşap, kâgir ya da ikisinin karışımı malzeme kullanılmıştır. Ahşap gereç olarak Romanya kerestesi, kâgir bölümlerde ise Sedef Adası ve Büyükada’da çıkarılan taş ile harman tuğlası kullanılmıştır. Kapı ve parmaklıklar, dökme demirden dantela gibi işlenmiştir.


Büyükada


Adaların içinde en büyük ve en gelişmiş olanıdır. Eskiden kral ve prenslerin sürgün yeri olarak kullanıldığı için Prens Adası adı ile de anılmaktadır.
Tepeleri kaplayan çam ormanları, bahçe içindeki köşkleri ve kıyıdaki klasik sivil mimari örneği olan yapılarının yanı sıra, bir özelliği de motorlu araç trafiğinin olmamasıdır.
Adanın, ilk yerleşkesi iskelenin üst kısmına düşen kuzeydoğu yamaçları ile bu kesimdeki yalı boyudur.
Yörükali Koyu, Nizam Koyu, Karacabey Koyu, adanın belli başlı plajlarıdır.


Burgazada


Büyükada’ya oranla daha sakindir. Burgazada, Sait Faik ile ünlüdür. Sait Faik Abasıyanık’ın yaşadığı ev, müze haline getirilmiştir. Burada, ünlü yazarın eşyaları ve kitapları sergilenmektedir. Bu evin bulunduğu Burgaz Çayırı Sokak’tan yukarı doğru çıkılınca adanın en yüksek noktası olan Hristo Tepesi’ne gelinir. Burada manastır kalıntıları ve arasındaki kilise görülebilmektedir.
Burgazada’da Gönüllü Sokak, ada mimarisini yansıtan sağlı sollu eski köşkler, Cennet Bahçesi, Aya Yorgi Kilisesi, terk edilmiş Dimitrakopulo Köşkü görülür.


Heybeliada


Heybeliada, mütevazi bir kasaba havasındadır. Deniz Harp Okulu ve Deniz Lisesi Komutanlığı uzun yıllar buradaydı. Deniz Harp Okulu, Tuzla’ya taşındıktan sonra sadece Deniz Lisesi Komutanlığı kalmıştır.
Ruhban Okulu, Aya Triada Manastırı adadaki eski yapılar arasındadır. Ruhban Okulu’nun şimdiki adı Heybeliada Rum Erkek Lisesi’dir. Okulun açılış tarihi 1200 yıllarına uzanmaktadır. 1971 yılında liseye dönüştürüldüyse de hiç öğrencisi yoktur.
Alman Koyu yakınında ise Terki Dünya Manastırı bulunmaktadır. Ayrıca, ünlü yazar Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın yaşadığı ev Heybeliada’dadır. Ev, bugün, müze olarak düzenlenerek, ziyarete açılmıştır.