[Zeka]

Bu sokaktan geçme bir daha. Sen geçip gittiğin de ben ardından bakakalıyorum. Geçme bu sokaktan bir daha, yokluğun da yarımlanıyorum.Öğleden önce geçersen kitaplar oluyor elin de, fikrimce okula gidiyorsun. Sağ elin de ithal bir telefon, ne duyduğunu bilmiyor çıldırıyorum.. Sen gülümsüyorsun. Çoktur dudaklarını okumaya çalışıyorum ama nafile şaşırıyorum çünkü senden başkasını görmeyen bu lanet gözlerim ile ipte sallanan bir idamlık gibi gözlerine asılı kalıyorum. Geçme, geçme işte bu sokaktan; suda kayıp giden bir nilüfer gibi akıp gittiğin de, yola fırlayıp bir av köpeği gibi kalan kokunu kokluyorum. Aşk insanı köpekleştirir mi ? Sevgi bir köpeği evcilleştirir mi? Nasıl oturuyorsun acaba evin de, ütü yapar mısın mesela. Mesela ben beğendi yapsam beğenir misin ? Mesela yoksun, uzanıyorum rakıya .. O yekpare o kocaman yokluğuna… Geçme yalvarırım bu sokaktan. İşim bu sokakta ,evim çok yakın, yıkanmış giysilerim asılı hala balkon da.Ya çok korkar da sevdiğimi söylersem sana, ya dokunmazsan umuduma ? Lütfen evim ailem işim bu sokakta ama hayır dersen bana nasıl dururum. Yanına yaklaştığım kaldırım taşın da abartısı en fazla beş dakika otururum. Sana sunduğum avuçlarımın arasın da titreyerek atan kalbim ve kırılmış gururum. Biliyorsun olmaz, yaşadıklarımı bırakıp sana yaşayamadıklarımı cebime koyarım. Vururum bütün geceleri… Güneşim bir gün-eşim olmayacaksan Muhammet İsa aşkına geçme bu sokaktan bir daha. Bak Ankara bir son kış sabahın da daha aydınlanmakta. İşte böyle kocaman bakan ve saçlarını rüzgarlara savuran, sek-sek adımlarla geçen bu sokaktan. Geçen güzel kız… Ya sen ya ben fazlayız ! Lanet olsun ne küçükmüş Ankara… 11.04.2011 Aydın