Çevrimdışı

İyiliği emretmeyi ve kötülüğü yasaklamayı ancak emrettiği

ve yasakladığı hususta şefkatli olan, emrettiği ve yasakladığı hususta hâlim olan,

emrettiği ve yasakladığı hususta fakîh olan kimse yapabilir.

Bu hadîsi şerif, uyarıcının mutlak mânâda değil, sadece emrettiği veya yasakladığı konuda fakîh olmasının şart olduğuna delâlet eder.

Hâlimlik de böyledir,

Hasan Basrî şöyle der:

`Sen iyiyi emredenlerden olduğun zaman, insanların en iyi şekilde iyiliğe yapışanı ol. Aksi takdirde helâk olursun!`

Kişiyi fiilinden ötürü, o fiilin benzerini yaptığın halde kınama!

Çünkü kınadığı şeyin benzerini yapan bir kimsenin aklıyla alay edilir!

Biz bundan iyiyi emretmek, fasıklıktan dolayı yasak olur demek istemiyoruz.

Fakat uyarıcının fasıklığı, insanlara göründüğü takdirde sözünün tesiri kalplerden düşer demek istiyoruz.
Çünkü Enes`ten şöyle rivayet edilir:

Biz Hz. Peygamber`e

—‘Biz iyiyi tamamen işlemedikçe emredemez miyiz? Kötülükten tamamen sakınmadıkça menedemez miyiz?` diye sorduk.

Bizim suâlimize karşılık Hz. Peygamber (s.a) şöyle buyurdu:

—Siz iyiliğin tamamını işlemezseniz dahi iyiliği emrediniz. Siz kötülüğün tamamından sakınmasanız dahi kötülükten sakındırınız.

Selefin biri çocuklarına şöyle vasiyette bulundu:

`Sizden herhangi biriniz iyiyi emretmek istediği zaman, nefsini, sabra alıştırsın ve Allah`tan gelen sevaba güvensin. Çünkü Allah`tan gelen sevaba güvenen bir kimseye kötülük dokunmaz`.

Hâl böyleyken anlaşılır ki,

nefsin sabırlı olması da uyarıcılığın âdâbındandır ve bu sırra binaen de Allah Teâlâ sabrı, iyiyi emretmekle eşit tutup Lokman Hekîm`in şu tavsiyesini hikaye ederek şöyle buyurmuştur:

Yavrum!

Namazı gereği üzere kıl! İyiliği emret ve fenalıktan alıkoy. Bu hususta sana isabet edecek eziyete katlan. Çünkü bunlar kesin olarak farz kılınan işlerdir.(Lokman/17)

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]