Çevrimdışı

Zekât ve Cimrilik


Yüce Allâh (C.C.) buyuruyor ki:

«— Allah'in kendi fazileti ile bagislamis oldugu malda cimriîik ederek zekâtini vermeyenlerin, kendileri hesabina faydali bir davranista bulunduklarini sanmasinlar. Bu yaptiktan kendilerine kötülüktür. Cimrilik ederek yanlarinda tuttuktan zekât, kiyamet gününde, atesten bir halka olup boyun karma geçirtecektir.»

(Âl-i Imran Sûre-i celilesi - 180)

Allah Teâlâ (C.C.) buyuruyor ki:

«— O Allah'a ortak kosanlarin (müsriklerin) vay haline ki, onlar mallarinin zekâtini vermezler ve Âhiret Günü'ne de inanmayanlar da onlardir.»
(Fussilet - 6-7)

Peygamberimiz (S.A.S.) buyuruyor ki:

«— Mal sahiplerinin vermekten kaçindiktan zekât payi, Kiyamet Günü azgin bir yilan sekline sokularak boyunlarina dolanacaktir.»

Peygamber'imiz (S.A.S.) buyuruyor ki:

«— Ey Muhacirler toplulugu! Bes sey var ki bunlar basiniza gelir ve bunlarla imtihan edilirseniz bunlara yetizmenizden Allah (C.C)'a siginirim:

1 — Bir Cemiyette fuhus yaygin ve aleni hale gelince o cemiyette o zamana kadar görülmemis olan bozukluk ve hastaliklar salgin hale gelir.

2 — Eksik ölçüp tartanlarin belirdigi bir cemiyette kitlik yillari, gecim sikintisi ve zalim yönetim basgösterir.

3 — Mallarinin zekâtini vermeyenlerin çogaldigi bir cemiyette kuraklikta cezalandirilir, öyle ki, hayvanlar olmazsa hiç yagmur yüzü göremezler.

4 — Allah (C.C)'a ve O'nun Rasûlüne verdigi sözden cayan bir cemiyetin basina dis
düsman musallat edilerek sahip olduklari bazi imtiyazlar ellerinden alinir.

5 — Devlet adamlari Allah (C.C)'in Kitabi'na göre hükmetmeyen cemiyetlerde iç kargasaliklar bas gösterir.»

Peygamber'imiz (S.A.S.) buyuruyor ki:

"Bütün hayatini cimrilik icinde geçirdikten sonra ölmeye yakin cömert kesilenlere Allah (C.C) bugzz eder.."

Peygamber'imiz (S.A.S.) buyuruyor ki:

«— Su iki sIfet mü'minde birlesmez: Cimrilik ve huysuzluk.»

Peygamber'imiz (S.A.S.) buyuruyor ki:

«— Allah (C.C)'a yemin ederim, hiç bir cimri Cennet'e giremez.»

Peygamber'imiz (S.A.S.) buyuruyor ki:

"Aman, cimrilikten sakininiz. Çünkü cimrilik bir cemiyeti hem zekât vermekten kaçinmaya, hem akrabalik baglarini çignemeye ve hem de birbirlerinin kanani dökmeye sürükler."

Yine Peygamber'imiz (S.A.S.) buyuruyor ki:

"Allah (C.C), alçakligi yaratirken hamurunu cimrilik ve mal ile yogurdu."

Hasan Ül-Basrî'ye (R.A.) «Cimrilik nedir?» diye sorarlar, o da «Insanlarin malinin zekât olarak verdigi kismini kayip, elinde kalan kismini sefer saymasidir.»


Hic süphesiz cimriligin kaynagi mal sevgisi, asiri ihtiras, fakir düsme korkusu ve evlat sevgisidir.

Nitekim, Peygamberimiz (S.A.S.) buyuruyor ki:

«—- Çocuk, insani korkak ve cimri yapar.»

Öte yandan öyleleri var ki, ne malinin zekâtini verir ve ne de kendi ve âlesine varlikli bir hayat yasatmaya elivarir. Bunlarin biricik hazzi ve arzusu paralarini gözleri önünde görmek, hatta avuçlarinda tutmaktir, oysa ki, bu kimseler günün birinde ölüp gideceklerini bilirler.

Nitekim bir sâir böyleleri için söyle diyor:

«Kardesim, insanlarin hayvan olanlan vardir.

Zeki ve görgülü bir adam kilgindadirlar.

Malina dokunan musibeti hemen sezer.

Fakat dinine zarar veren musibetin farkina varmaz.»

Diger bir sâir de bu konuda söyîe der:

«Cimrilik salgin bir hastaliktir: yakismaz Mertlere,

akli basinda olanlara ve dindarlara.

Cimriligi, elaçikligina ve itibara tercih edenler.

Yemin ederim ki, aldanmislardiar.

Yazik o kimseye ki. hem dünyanin hem de Âhiretin hakkni engeller.

Dininden sonra, bir hic ugruna dünyasini da satar.»

Diger bir sâir de söyle diyor:

«Bir mal ki dosta faydasi dokunmaz.

Yakinlara yaramaz ve yoksulun durumunu düzeltmez.

Onun âkibeti bir vârisin eline geçmektir.

Mali miras birakan cimriye de Âhirette pismanlik düser.»

Bisr (rahimehullah) der ki: «Cimri ile karsilasmak acidir, ona bakmsk ise kalbe sikinti verir»


Araplar eskiden beri cimrilik ve korkakligi utanilacak huylar sayarlardi.

Nitekim bir sâir bu hususda söyle der:

"Ver, azalir diye korkma.

Çünkü Allah (C.C), rizk'ari kullar arasinda bölüstürmüstür.

Isler bozuk giderken cimriligin faydasi yok.

Buna karsilik isler yolunda giderken vermenin zarari yok."

Diger bir sâir de söyîe diyor:

«insanlari cömerte dost görüyorum.

Amma, halkin içinde cimrinin dostu olan hic kimseyi görmüyorum.

Cimrinin ailesi içinde bile kinandigini gördüm.

Bu sebebie cimri olarak anilmayayim diye kendi kendime ikramda
bulundum.»

Cimri bir kimseye, baskasi için mal toplamakta zararin acisina katlanmak, ve bol oian malinin tadini ve hayrini görmemek cimriligi kâfidir.

Sâir Veki, Böylesi hakkinda söyle der:

«Cimri, varis için kendini mal biriktirmeye adamis bir alçaktir.

Vârisleri hesabina, o sadece bir koru bekçisidir.

Tipki kendisi aç oldugu halde,

Avini, baskalari yesin diye yakalayan av köpegi gîbi...«

«Cimrinin malini ya âfete, veya vârise müjdele» sözü. Hikmetli ata sözlerinden biridir.


Imam-i Azam (Allah (C.C) O'na rahmet etsin) buyurur:

"Ben cimrinin âdil olabilecegine ihtimal veremem. Cünki cimrilik, sahibini aldanmayayim diye, mizmizlanarak saymaya ve sonunda hakkindan fazlasini almaya sürükler. Böyle bir insan güvenilmeye de lâyik degildir.»

Bir gün Yahya (A.S.) Iblis ile karsilasir ona: «Yâ iblis! Söyle bana, dünyada en sevdigin ve en kizdigin insan hangisidir?» diye sorar.

Iblis ona «En sevdigim insan, mü`minin cimrisi ve en nefret ettigim insan da, fâsik cömerttir.» diye cevap verir. Hz. Yahya (A.S.) ona «Neden» diye sorar. Seytan su cevabi verir: «Çünki cimrinin cimriligi bana yeter, fakat fâsik cömerde gelince. Allah (C.C)'in, cömertligini gözönünde bulundurarak onu afedeceginden korkarim."
Daha sonra seytan «Eger sen Yahya (A.S) olmasan sana bu sirri açmazdim» diyerek yürüdü, gitti.

 

Çevrimdışı

KENDİNİ BİLMEK, ALLAHÜ TEÂLÂ'YI BİLMENİN ANAHTARIDIR


Bil ki, geçmiş peygamberlerin kitaplarında, insana hitab eden şu söz meşhurdur: «Ey insan! Rabbini tanımak için kendini tanı». Haberlerde [hadislerde] ve eserlerde [selef-i sâlihînin sözlerinde] geldi ki: «Kendini bilen, Rabbini bilir».

Bu söz şuna işarettir ki, insanın kendisi bir aynadır, ona bakan, Hakkı görür! Birçok insan kendine bakar ve fakat Hakkı göremez. O hâlde kendini bilmek için, Allahü Teâlâ'yı bilmeye hangi yolun vesile olduğunu öğrenmek lâzımdır.

Bu da iki şekildedir: Biri çok derindir. Bunu çok kimse anlayamaz. Bundan bahsetmek doğru olmaz. Herkesin anlayabildiği şekil ise, su götürmez biçimde açıktır. Avam insan, kendi zâtından Allahü Teâlâ'nın zâtının varlığını, kendi sıfatlarından Allahü Teâlâ'nın sıfatlarını, kendi bedeni ve âzaları olan şahsî memleketindeki tasarruftan, Allahü Teâlâ'nın bütün âlemlerdeki tasarrufunu bilendir.

Bu, şöyle izah edilir: Her şeyden önce kendini varlığıyla bilince anlar ki, bundan önce, nice yıllar geçmiştir. Kendinin namı, nişanı yok idi. Hususan Allahü Teâlâ buyurur: «İnsanın üzerine uzun devirden öyle bir zaman gel [ib geç] di ki [o vakit] o, anılmaya değer bir şey bile değildi.

Hakıykat, biz insanı birbiriyle karışık bir damla sudan yarattık. Onu imtihan ediyoruz. Bu sebeple onu işitici, görücü yaptık .

İnsanın kendi aslından anlayabildiği, varlığından önce nutfe olmasıdır.
Fena kokulu bir damla su; onda akıl, kulak, göz, baş, el, ayak, dil, damar, sinir, kemik, deri ve et gibi şeyler yoktur. Belki, beyaz şekilde bir sudur.

Fakat, bütün bu akıllara durgunluk veren hâller onda meydana gelmiştir. Ama bunları o mu, yoksa bir başkası mı meydana getirdi? Ve yine zaruri olarak bilir ki, insan, kemâl mertebesinde, her âzası yerinde olduğu hâlde, bir kıl ucu yaratmaktan âcizdir. Demek ki, bir su damlası iken daha âciz ve noksan idi. Netice olarak anlaşıldı ki, kendi zâtının varlığından, Allahü Teâlâ'nın zâtının varlığı belli olur.

Bir kısmını anlattığımız bedenindeki zahirî ve bâtınî şaşılacak hâllere bakınca, kendini yaratanın kudretini görür ve bilir ki, her bakımdan tam bir kudret [yaratan] vardır, istediğini, istediği gibi yaratır. Bundan daha üstün hangi kudret olabilir ki, böyle hakir ve aşağı bir damla sudan olgun, güzel, hikmetli ve şaşılacak bir şahıs yaratıyor.

Kendinde olan akıl almaz bu inceliklere ve âzalarının faydalarına ve herbirinin ne hikmetle yaratıldığına, el, ayak, göz, dil ve diş gibi zahirî azalarına, dalak, ciğer ve öd kesesine ve buna benzer diğer iç azalarına bakınca, kendini yaratanın ilmini bilip her bakımdan tam ve her şeyi kuşatmakta olduğunu ve yine böyle bir âlimin bildiğinin hiçbir şey olmadığım anlar.

Çünkü, bütün akıllıların aklı bir araya gelse, onlara uzun ömür verilse, bu azalardan birini, yaratılışında olduğu şekilden çıkarıp daha iyi yapmayı düşünseler, yapamazlar!


Meselâ, yenilen şeyleri kesmek için keskin olan ön dişlerini, ezmek ve öğütmek için uçları düz olan azı dişlerini, değirmene ezebileceği, öğütebileceği şeyleri atan dil küreğini, dilin altında bulunup, icabettiği vakitte yemekleri ıslatacak, hamur hâline getirecek kadar salgı yapan kuvvetini, sonra boğaza gidip, orada da kalmamasını, bütün dünyanın akıllıları, bundan daha mütekâmil ve bundan daha iyi bir başka şekilde yapamazlar.

Elin beş parmağı da bunun gibidir. Dördü bir tarafta, baş parmak ise onlardan biraz daha uzakta ve kısadır. Şöyle ki: Hepsiyle birleşebilir ve hepsinin üzerine gelebilir. Hepsinde üç boğum, bunda ise iki boğum vardır. Öyle yapılmıştır ki, isterse tutar, isterse avuç yapar, İsterse kürek gibi yapar, isterse sıkar yumruk yapar, isterse tekrar açar, kevgir veya tabak gibi yapar. Birçok şekillerle nice işler yapar.

Eğer cihanın âlimleri bu parmakların yaratılışında bir başka şekil düşünseler, meselâ hepsi aynı hizada, yahut üçü bir tarafta, ikisi bir tarafta, yahut beş yerine altı veya dört olması icabederdi, yahut boğumlar üç veya dört olması lâzım gelirdi deseler veya düşünseler, böyle düşünce ve sözleri eksik olup, Allahü Teâlâ'nm bu yarattığı en mütekâmilidir. Bununla anlaşılıyor ki, "Yaratanın ilmi bu şahsı muhittir ve her şeye muttalidir."

İnsanın, her bir parçasında bunun gibi hikmetler, faydalar vardır. Bir kimse bu hikmetleri ne kadar çok bilirse, Allahü Tealâ'nın ilminin azametine hayranlığı o kadar çok olur.

İnsan kendi ihtiyaçlarına, önce yemeye, giymeye ve meskene bakınca ve yenecek şeylerin yağmura, rüzgâra, buluta, sıcağa ve soğuğa muhtaç olduğuna dikkat edince, onu salâha kavuşturacak san'atlara ve san'at için lâzım olan demir, tahta, bakır, pirinç ve diğer âletlere ve bu aletlerin nasıl yapıldığına dair bilgilere bakar.

Sonra bütün bu yaratılan ve yapılanlardaki şeklin tamamlığına ve güzelliğinin mükemmeliyetine bakar. Her birinden o kadar çeşitler bulunur ki, eğer yaratılmış olmasalardı, kimsenin hatırına gelmeyeceklerine, istenemeyeceklerine dikkat ederse, istenmeyen ve bilinmeyen bu şeylerin Allah'ın lütuf ve merhametiyle olduğunu görür.

Buradan bir husus daha bilinir: Velilerin [Allah dostlarının] hayatı Allahü Tealâ' iledir. Bu da, bütün mahlûklara, lütuf, rahmet ve inayettir. Hususan, «Rahmetim, gazabımı aşmıştır» , buyuruldu.

Bunun gibi, Peygamber Efendimiz buyurdu ki: «Allahü Teâlâ'nın kullarına, şefkati, bir annenin süt emzirdiği çocuğuna şefkatinden daha çoktur» (3).

O hâlde, kendi zâtının zuhurundan, Allahü Teâlâ'nm zâtını görür. Kendi inceliği, parçalı ve âzalarının çokluğundan; Hakkın kudretini, kemâlini görür. Etrafındaki şaşılacak hikmetler ve faydalarda, Hakkın ilminin kemâlini görür.

Zaruri olarak, yahut ihtiyaç olarak, yahut, iyilik ve güzellik için olanların hepsinin kendinde yaratıldığını ve bir arada bulunduğunu anlayınca, Allahü Teâlâ'nm lütuf ve rahmetini görür, işte bunun için kendini tanımak, Allahü Teâlâ'yı bilmenin anahtarı olur.

 

Çevrimdışı

PayLaşım için tşkLer...

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...

 

Çevrimdışı

PayLaşım için tşkLer...

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...

 

Çevrimdışı

PayLaşım için tşkLer...

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...

 

Çevrimdışı

PayLaşım için tşkLer...

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...

 

Çevrimdışı

PayLaşım için tşkLer...

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...

 

Çevrimdışı

PayLaşım için tşkLer...

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...

 

Çevrimdışı

PayLaşım için tşkLer...

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...

 

Çevrimdışı

PayLaşım için tşkLer...

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...