Çevrimdışı

ŞÜPHESİZ İNSANOĞLU MANA YA DEĞİL ;
MADDE YE TAKILIR ..

CENNETİ ARALAMAK VARKEN ,
CEHENNEM ÇUKURUNA BAKINIR .. ( Jkl )

 

Çevrimdışı

MESCİDDE ÇEKİŞMENİN, YÜKSEK SESLE
KONUŞMANIN, KAYIP EŞYA SORMANIN, ALIŞ-VERİŞ,
KİRA VS. MUAMELELERİN KERAHATİ

Ebu Hüreyre’den (r.a) rivayet edildiğine göre, Rasûlullah’ı (s.a) şöyle buyururken işitmiştir:
“Kim mescidde kayıp eşyasını sorduğunu işitirse: “Allah onu sana buldurmasın ” desin. Çünkü mescidler bunun için bina edilmemiştir.” (Müslim rivayet etmiştir).

Hadİs-i şerif, mescidde alış veriş yapmak, kayıp ilan, şiir ve bunlar gibi dünya işlerini yapmak nehyedilmiştir.
Hadiste geçen kayıp sözü, hayvan ve diğer şeyleri de kapsar.

Ebu Hüreyre’den (r.a) rivayet edildiğine göre Rasûlullah (s.a) şöyle buyurmuştur.
“Kimi mescidde bir şey satarken veya satın alırken görürseniz, şöyle deyiniz: “Allah ticaretinde kazanç ver nesin.” Kimi de kayıp eşyasını sorar*ken görürseniz: “Allah onu sana buldurmasın” deyiniz.” (Tirmizî rivayet etmiştir. Ve hasen olduğunu söylemiş.

Hadis, mescidlerde alış veriş yapmayı yasaklamaktadır.
“Allah sana ticaretinde kazanç veımesin ” cümlesinin kullanılmasında*ki maksat, Allah sana kazanç vermesin, çünkü sen dünyalık metaı pazarlar ve çarşılar yerine uhrevî ticaret mahallinde satmaya geliyorsun, burası onun yeri değildir, demektir.

Hz. Büreyde’den (r.a) rivayete göre bir adam mescidde kayıp sora*rak şöyle dedi:
“Bana kırmızı deveyi kim gösterecek?” Rasüiullah (s.a);
“Bulamaz olasın, Mescidler ancak ne için yapılmışsa onun için yapılmıştır” buyurdu. (Müslim rivayet etmiştir).

Bu hadis, önceki ile beraber, mescidde kayıbını ilan eden kimseyi işiten kimsenin o kimseye “kavuşamayasın” diye beddua etmesinin gerektiğine işaret ediyor. Mescid ve camilerde kayıp aramak yasaklanmıştır. Bu yasak bazı alim*lere göre mekruh; bir kısım alime göre, haram seviyesindedir.

Amr b. Şuâyb, babasından, o da dedesinden (r.a) rivayet ettiğine göre; Rasûlullah (s.a), mescidde alış veriş yapmayı ve orada kayıp mal so*rulmasını veya orada şiir irad edilmesini nehyetmiştir.” (Ebu Dâvud ve Tir*mizî rivayet etmiştir. Tirmİzî, hasen hadistir, demiştir).

Râvi Amr b. Şuâyb’m babası, Şuayb’dır. Dedesi Ebu Şuâyb Abdullah b. Amr b. As’tır (r.a).
Mescidde yasak edilen şiir, tevhid veya Rasûl’ü (s.a) medh veya diğer matlub ilimlerle ilgili olmayan türdeki şiirlerdir.

Bu hadislerdeki nehiy; şayet o mescidlerde namaz kılan, Kur’an oku*yan veya ilim tahsil eden kimseyi rahatsız etmeyecek şekilde olursa kerahat manası taşır. Fakat, eğer rahatsız etme söz konusuysa o takdirde haram ma*nası taşımış olur.

Hadiste zikrolunan şeyleri yapan kimseye, aksi ile beddua etmek; her işiten, gören veya bilen kimse açısından mendub olur. Mescidler ahiret çar*şılarıdır, dünya çarşıları değil. Mescidlerin adabı, onları ahiret ile ilgisi ol*mayan her şeyden uzak tutmaktır. Mescidlerde müslümanların dertleri hak*kında konuşmakta bir sakınca yoktur.

Camilerde kayıp ilanı vermek yasaktır.

Mescidlerde alış veriş ve kira gibi akidler yapmak, kayıp aramak hük*mündedir.
Ebu Hanife ile Mâlikîlerden Muhammed b. Mesleme’ye göre camilerde ilim tahsili, dava gibi insanların gerek duyduğu konularda yüksek sesle ko*nuşmakta bir sakınca yoktur.

Mescidde kayıp arayanlara, “bulamaz olasın” karşılığında bulunmak onlara bir cezadır. Çünkü mescidler bu gaye için yapılmamıştır.

Bazı alimlere göre, mescidlerde dilenciye sadaka vermek bile caiz değildir.

1700. Sâib b. Yezid es-Sahabî’den (r.a) şöyle dediği rivayet edilmiştir: “Ben mescidde idim. Birisi bana bir çakıl taşı attı. Baktım ki Ömer b. Hattâb (r.a) şöyle dedi:

“Git… Bana şu iki kişiyi getir.” Ben de ona getirdim. Hz. Ömer (r.a);
“Siz nerelisiniz?” dedi. Onlar;
“Taif halkındamz” dediler. Ömer (r.a);
“Eğer siz bu belde halkından olsaydınız, canınızı yakardım. Çünkü siz Rasühıllah’ın (s.a) mescidinde yüksek sesle konuşuyorsunuz!” (Buhârî rivayet etmiştir).


Hadisin râvisî Sâib b. Yezid b. Güsame el-Kindî sahabîdir. Babası da şahabıdır. Hicretin 3. yılında doğdu. Hicri 94’de Medine’de vefat etti.

Mescidde, şayet zikir veya Kur’an kıraati da olsa sesi yükseltmek mek*ruhtur. Şayet bir karışıklığa sebep oluyorsa haramdır. Bu kerahat ve haramlık, çekişme ve benzeri konularda olursa daha da artar. Mescidde bir şey hak*kında bir kimseye tenbihte bulunmak isteyen kimsenin, o kimseye işaret et*mesi vrya bir şeyi ona dokundurması müstehabdır.

Sesisi yükseltmemesi la*zımdır. Mescid ve diğer yerlerde emri bi’l-ma’ruf, nehyi ani’l-münker yap*mak teşvik ediliyor. Çünkü bu islâm’ın en büyük maksatlanndandır. Allah’ın (c.c) dinine muhalefet eden kimseye, dövmek ve benzeri bedeni ceza vermek caizdir. Allah’ın evleri itaat ve ibadet maksadıyla yapılmıştır. Bunlara ria*yet etmek gerekir.

Allah (c.c) şöyle buyurur:
“Allah’ın yüksek tutulmasına ve işlerinde adımın anılmasına izin verdi*ği evlerde, insanlar sabah akşam O’nu teşbih ederler. Bunları ne ticaret, ne de alış veriş Allah’ı anmaktan, namaz kılmaktan, zekât vermekten alıkoyar. Bunlar gönüllerin ve gözlerin döneceği günden korkarlar. Allah, onları işle*diklerinin en güzeliyle mükâfatlandırır ve lütfundan onlara fazlasıyla verir. Allah dilediğini hesapsız şekilde rızıklandinr.”

(Nur, 36, 38)[10]

Kaynak : Riyazu`s-salihin – İmam Nevevi.

 

Çevrimdışı

Nereden ve Nasıl Aldın?

Hazret-i Ebû Bekr-i Sıddîk ‘r.a.’ hazretlerinin bir kölesi vardı. Ömrünün sonlarında her akşam iftâr vaktinde yemek getirirdi. Âdet-i şerîfleri öyle idi ki, nereden ve nasıl aldığını, kimden satın aldığını, onun san’atı ve mesleği ne olduğunu o köleden sormayınca o yemekden bir lokma ağzına koymazdı. Bu köle bir gece yine yemek getirdi. Ebû Bekr-i Sıddîk ‘r.a.’ süâl etmeden, mubârek elini uzatıp, bir lokma yemekden aldılar.

Köle dedi ki:

– Ey Efendi. Ne oldu ki, bu akşam sormadan yemeğe el uzatdınız.
Ebû Bekr-i Sıddîk ‘r.a.’ hazretlerinin mubârek gözleri yaş ile dolup, buyurdu:
– Yâ Gulâm. Açlık bana sıkıntı verip, sabırsızlandırdı. Böylece bu hâl başıma geldi. Şimdi bana haber ver ki, bu akşam yemeği nereden getirdin.

Köle dedi ki:
– Câhiliyye vaktinde, raks ve oyun oynardım. Bir gruba raks etdim. Onlara hoş geldi. Bana dediler ki, şimdi bir nesnemiz yokdur. Va’d etmişlerdi ki, elimize birşey geçdikde sana iyilik ederiz. Ben bugün gördüm ki, onların elleri doludur. Ben va’dlerini hâtırlatdım. Yiyeceği bana verdiler.

Ebû Bekr-i Sıddîk ‘r.a.’ bunu işitdi. Çok üzüldü. Ağladı. Yemeği önünden atdı. Parmağını boğazına o kadar sokdu ki, kay’ etdi. O lokma karnından dışarı geldi. Kendine eziyyet verdi. Mubârek yüzü göğerdi ve karardı.

Mubârek yüzünün şeklinin değişikliğini görenler, bir mikdâr su içmesini ve bu üzüntüden halâs olacağını söylediler. Sıcak su getirdiler. İçdi, bir kerre dahâ kay’ etdi. Rahâtsız oldu. İnceledi ki, karnında bir şey kalmadı.

Dediler ki,
– Yâ Sıddîk, bu kadar kendinize sıkıntı ve zahmet, bir lokmadan dolayı mıdır. Buyurdu ki, evet. Resûlullah ‘s.a.v.’ hazretlerinden işitdim.

Buyurdular ki,
– Allahü tebâreke ve teâlâ hazretleri, yidiği harâm olan kimselere Cenneti harâm etmişdir.
Sonra başını yukarı kaldırıp,
– Yâ ilâhel âlemîn! Yidiğim lokma için elimden geleni yapdım. O lokmaları kay’ etdim. O lokmadan damarlarımda birşey kaldı ise afv et. Bu za’îf kulun, Cehennem azâbına dayanamam diye, düâ buyurdu.
Bu o Ebû Bekrdir ki, Resûlullah ‘s.a.v.’ hazretleri, (Ebû Bekr benim gözüm ve kulağım gibidir) buyurdu

 

Çevrimdışı

“EN HAYIRLINIZ, ÂİLESİNE EN HAYIRLINIZDIR”

Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.) buyurdular:
“Kadınlar hakkında Allâh’dan korkunuz. Zira onlar sizin yardımcılarınızdır. Onları Allâh’ın kitâbıyla kendinize helâl kıldınız, onları Allâhü Teâlâ’dan emânet olarak almış oldunuz…” “Kim hanımının kötü huylarına sabrederse gece ve gündüz şehit gibi sevap alır.“
Amr bin Ümeyye ed-Damrî (r.a.) bir gün çarşıda bir elbise için pazarlık yaparken Hz. Ömer (r.a.) geldi ve
“Bu elindekiyle ne yapıyorsun?” diye sordu.
“Satın alıp sadaka vereceğim” dedi. Hz. Ömer
“Öyleyse sen ticaret için gelmemişsin” dedi ve gitti.
Hz. Amr elbiseyi satın alıp evine döndü ve onu hanımı Rukayye’ye giydirdi. Sonra evinden çıktı ve Hz. Ömer’le karşılaştı. Hz. Ömer:
– “Elbiseyi ne yaptın?” dedi. Hz. Amr:
– Satın aldım ve sadaka verdim.
– Kime?
– Rukayye’ye.
– Rukayye senin hanımın değil midir?
– Evet. Lâkin ben Resûlullâh Efendimizden işittim, şöyle buyurdular: “Sizin hanımlarınıza verdiğiniz her şey hesabınıza -sevabı yazılan- bir sadakadır.“
– Ya Amr! Resûlullâh’a iftira etme!
– Haydi, Aişe’ye (radıyallâhü anhâ) gidiyoruz. Bu meseleyi sormadan vallâhi seni bırakmam.
İkisi birlikte Hz. Aişe validemizin yanına geldiler. Hz. Ömer (r.a.):
– “Ey mü’minlerin annesi!” diye seslendi. Hz. Aişe perde arkasından:
– “Buyur, Yâ Ömer!” dedi. Hz. Ömer:
– Allâh için söyle! Resûlullâh’dan “Sizin hanımlarınıza verdiğiniz her şey hesabınıza -sevabı yazılan- bir sadakadır.” buyurduklarını işittin mi? diye sordu, Hz. Aişe:
– “Allâh için, işittim” dedi.

 

Çevrimdışı

Peygamberimiz (a.s.m.) mü'minlere şu tavsiyede bulunur:

"Kadınlarla dört hasletleri için evlenilir: Malı için, asaleti için, güzelliği için ve dini için. Sen dindar olanı tercih et, mesut olursun."

Kadının diğer vasıfları yanında, bilhassa dinî cihetine ağırlık verilmesi bir Peygamber tavsiyesidir. Dolayısıyla, Müslümanın da göz önüne alması gereken en hayatî noktadır.

Peygamberimiz, Hz. Ömer'in

"İhtiyacımızı gidermek için ne gibi mal elde edelim?" diye sorması üzerine şu tavsiyede bulunurlar:

"Malın en faziletlisi zikreden bir dil, şükreden bir kalb ve âhireti ile ilgili [İslâmî] hizmetlerde ona yardım eden imanlı bir hanım."

Kocasına İslâmî hizmetlerde destek olan hanımı, Peygamberimiz, dünya servetinin en mühimlerinden birisi saymıştır.

Bu noktadan sık sık ikazlarda bulunan Peygamberimiz şu sözlerinde daha da dikkatli davranılmasını istemektedir:

"Kadınları [sırf] güzellikleri için nikâhlamayınız, Çünkü onların güzellikleri onları tehlikeye atabilir. [Sadece] malları için de nikâhlamayınız. Çünkü mallan onları azdırabilir. Dindar olanını nikâhlayın. Şüphesiz, burnunun bir kısmı kesik, kulağı delik ve teni siyah dindar bir cariye, dindar olmayan bir kadından efdaldir."

Evlenecek kadında dindar olma şartı arandığı gibi, kız velîsinin de erkekte öncelikle dinî tarafını araması bir vazifedir. Kızlarını verecekleri adamda sadece güzellik, zenginlik ve makam gibi üstünlükler arayıp, dinî cihetine itibar etmeyen kimseler bozgunculuğa ve fitneye meydan vermiş olurlar.

Kızının talipleri olan bir adam Hasan-ı Basrî'ye gelerek "Kızımı nasıl bir kimseye vereyim?" diye fikrini sorar. Hasan-ı Basrî de, "Allah'tan korkan bir adama ver. Çünkü böyle bir kimse kızını severse ona iyilikte bulunur, şayet ondan nefret duyacak olsa zulmetmez." buyururlar.

 

Çevrimdışı

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

 

Çevrimdışı

Beyfendi emeğinize sağlık paylaşım için teşekkürler

__________________

 

Çevrimdışı

Beyefendi emeğinize sağlık paylaşım için teşekkürler

__________________

 

Çevrimdışı

Beyefendi emeğinize sağlık paylaşım için teşekkürler

__________________

 

Çevrimdışı

Beyefendi emeğinize sağlık paylaşım için teşekkürler

__________________