Çevrimdışı

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Anneannemin evi düşer aklıma
yüklükte dizi dizi yorganları,
Yorganların her katında hayatın tadları,
Odada kocaman soba yanında maşa,
Üzerinde devamlı kaynayan kazan,
Yastığa koyarsın başını mutlu,
tavanda sobadan sızan alevin dansı,
üzerinde hayat kokan yün yorganlar,
gece uyursun sessiz sedasız,
sabah uyanırsın ekmek kokusuyla,
sobanın üzerinde kaynayan çaydanlıkla..
Ah çocuk olmak..

 

Çevrimdışı

Ece hanım🌼🌼🌼🍀🌸

O yazdiklarini ben her haftasonu full hd yaşıyorum hic özlem duyamadim sjsj hatta bıktıgımda oluyor bazen sjsj

 

Çevrimdışı

Keşke çocukluk günlerime geri dönebilsem, sokaklarda akşama kadar koşsam, oynasam, zıplasam ama hiç yorulmasam, annem çağırsa duymasam, bağırsa, çağırsa ben hiç aldırmasam, akşam olunca bir lokma yemekten sonra hemen uyusam…

 

Çevrimiçi

Büyümek! Çocukken hep büyümek istedik, çok şahane bir şeymiş gibi. Sanki büyürsek kahraman olurduk. Güçlü,kuvvetli,her şeyin üstesinden gelen,her şeye gücü yeten,her istediğini yapan…
Aslında değilmiş. Büyüyünce kısıtlanırmış her şey, insan her istediğini yapamazmış. Büyümek küçükken kurduğun hayallerin kar tanesi gibi eriyip gitmesiymiş. Aslında çocukken özgürdük hepimiz. Bir şeyleri yapma zorunluluğumuz yoktu. İstediğimiz oyunu oynardık mesela, tek derdimiz oyunda ebe olmamaktı, İstediğimiz şeyler hep oyuncaktı. Sadece fiziksel yaralarımız olurdu ya dizimiz ya kolumuz kanardı kalbimiz değil. Üstelik küçükken korkusuzduk, şimdi korkuyoruz hem de kimden insanlardan. En önemlisi de çocukken bencil değildik; paylaşmayı bilirdik, özür dilemeyi bilirdik. Büyüyünce en çok söylediğimiz şey ya da kaldıramayacağımız yükler bizi bulduğunda söylediğimiz şey ”keşke çocuk olsam” burada çocukluğa değil duyulan özlem çocukluktaki cesarete. Asıl cümle ”keşke çocukluğumdaki gibi cesur olsam” olacak. Çünkü çocukken küçük kahramanlardık. Bedenimiz büyürken kalbimiz küçüldü, tozlandı, kirlendi. Daha az hayal kurar olduk, küçük şeylerle mutlu olmayı unuttuk. Mutluğun peşinden koşarken küçük mutlulukları ezdik tebessüm etmeyi unuttuk. Azla yetinmeden hep daha çok şey istedik. Daha çok istekler hep daha çok sorumluluk getirdi, yükümüz ağırlaştı. Evet, büyümek sorumluluğu beraberinde getirir ama içimizdeki çocuğu götürmez sen atarsın onu sen yok sayarsın. Sonra yorulduğunda kırıldığında üzüldüğünde yalnız kaldığında; kalbini yoklarsın içindeki çocuk seni iyileştirsin diye ama unuttuğun bir şey var kovmuştun sen onu. Parkta oynayan çocuklara bakarken ”çocuk olmak ne güzel” dedin. Sen ne zaman bıraktın içindeki çocuğun elini, salıncakta sallanmayı, kendini rüzgara bırakmayı, gökyüzüne bakıp şükretmeyi, gözünü kapatıp hayal kurmayı, birinin kalbine dokunmayı, gülümsemeyi, mutlu olmayı…ESAS OLAN ÇOCUKLUĞA GERİ DÖNMEK DEĞİL HEP ÇOCUK KALABİLMEK.İçindeki çocuğu terk etmediğin sürece o seni bırakmaz, en zor zamanında elinden tutar kaldırır,sana yol gösterir,seni yüreklendirir.Sorumlulukların altında ezilmekten kurtarır.İçindeki çocuğun elini hiç bırakma.BEDENİNİN BÜYÜMESİNE ENGEL OLAMAZSIN AMA İÇİNDEKİ O MASUM CESUR ÇOCUĞUN BÜYÜMESİNE ENGEL OLABİLİRSİN.
Umut etmekten ve çocuk ruhlu olmaktan vazgeçmeyin...

 

Çevrimdışı

Çocuk olsam tekrar akşam uyusam sabaha kadar hiç uyanmasam, rüyalarımda bile oyunlar oynasam, sabah uyanınca mutlulukla sokağa koşsam.

 

Çevrimdışı

Böyle çıtır çıtır
Çıtırdamazdı ocaklar
Sen olmasan.

Mırıl mırıl
Ninni bilmezdi dudaklar
Sen olmasan.

Neye yarardı oyuncaklar
Sen olmasan.

Ve soğurdu, yavrum, kucaklar
Sen olmasan.

__________________
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

 

Çevrimdışı

Umutlarım yel oldu gözyaşlarım sel oldu, yaşamak azap oldu ah bir çocuk olsaydım. Nerede o saf dostluklar nereye kayboldular, o çocukluk günlerim mazide mi kaldılar.

 

Çevrimdışı

Var mıdır çocukluk yıllarını özlemeyen, var mıdır düştüğünde dizleri kanamayan, var mıdır hıçkıra hıçkıra ağlamayan.

 

Çevrimdışı

HALA ÇOCUK DEĞİLMİYİZ .. ANACIĞIM TOPRAK ALTINDA . AMA HALA BENİM ANACIĞIM.. BİR BAŞKASI GİREBİLİRMİ ANAM DİYE GELECEĞİME ..

HALA ÇOCUK DEĞİLMİYİZ... YETMİYOR BABAM YETMİYOR SENİN BİZE BİR SOMUN BİR SOĞAN KURDUĞUN SOFRANIN BEREKETİ NEREDE ..

HALA ÇOCUK DEĞİLMİYİZ ... HALA KAN TER İÇİNDE ANACIĞIM DİYEREK UYANMIYORMUYUZ KABUS DOLU GECELERDEN.

HALA ÇOCUK DEĞİLMİYİZ..BABAM YAŞASAYDI DEMİYORMUYUZ ..

 

Çevrimdışı

Alıntı:

HALA ÇOCUK DEĞİLMİYİZ..BABAM YAŞASAYDI DEMİYORMUYUZ

Baba gidince buyuyormus insan
Onu anladim ben

__________________