Ben o arkadaşın “Kara Kitap” romanı için eleştiri yazdım. O kitabı, içeriği, kurgusu, bir de dili açısından eleştirdim. Onun için kaleme aldığım tek eleştiri yazım Gösteri Dergisi’nde çıktı. Ondan sonra bir yıl boyunca bana karşı kimi zaman bir, kimi zaman iki yazı yayımlandı, sonra konu çok uzadı. Orhan Pamuk’tan hiç söz etmeme kararı aldım. Sonra bu kitapta bir yazı yazdım. Benim düşüncemi sorarsanız edebiyat öncelikle bir dildir. Edebiyatın temeli dildir. Yani Pamuk, münakaşalara filan girmek istemiyorum, bütün kitaplarını okumuş değilim, ama okuduğum kadarıyla bir kez olmayacak Türkçe yanlışları var. Ve bu baskı yanlışı gibi yanlışlar değil. Şunu söyleyeyim, benim edebiyata başladığım sırada, diyelim ki 50’li-60’lı yıllarda, bu benim eleştirdiğim kitabı (Kara Kitap) yayıncılarda dolaştırsaydı, hiçbir yayınevi basmazdı. Basarsa da, en azından dilini baştan sonra değiştirerek basardı. Bizim dönemimizde, Varlık Yayınları’nda, Yaşar Nabi Nayır’ın dergisi bütün edebiyatçıların toplandığı yayınevi ve dergiydi. Orada Yaşar Nabi’nin yardımcısı olarak yıllarca çalıştığımdan bildiğim şey. Hani bir öykü getirince bir yazar, bir kere kusursuz Türkçe’si olması ilk koşuldu. Şimdi bu titizliği hiçbir yayınevinde görmüyoruz. En azından bazı şeyler düzeltilebilir. Gözden kaçmış birtakım hatalar olabilir ama hiç buna gerek görmüyorlar ve yayımlanıyor.

Habertürk.