Kendimizi ne gibi bilgiler ile dolduracağınızı ve ya nasıl besleyeceğini bilememek, çıkmaz bir sokakta oturmak gibidir. Aynı hatayı tekrar tekrar yapmamıza neden olan bir sarmal içerisinde buluruz kendimizi: kendi içimizde bulamadığımız değerler için başkalarının hayatlarına bakarak yaşamak.
Eşimizin, arkadaşlarımızın ya da ailemizin her türlü fikrimizi destekleyeceği fikri ile yola çıkarız. Bunun aksi bir durum meydana geldiği zaman ise, sanki bize karşı oldukları hissine kapılırız. Bize karşı yapılan herhangi bir eleştiriyi, kişisel bir saldırı olarak algılarız.
Bu tür bir yaklaşımla ne tür bir mutluluk elde edebiliriz? En iyi ihtimal dahilinde, arta kalan kırıntılar için yalvarırız. Eğer insanlar bizi kabullenmez, yaptıklarımızı onaylamaz ve sevgilerini esirger ise, kolumuzu bacağımız kırılmış gibi olur.
Duygusal açıdan başkalarına bağımlı olarak yaşamaktan vazgeçmeliyiz, kendisini doğal olarak değerli ve kusursuz bir şekilde herhangi bir hedefe layık gören insanlar olmalıyız. Sadece ve sadece bu şekilde, bize yöneltilen eleştiriler içerisindeki artıları görebiliriz.
01 Ekim 2021, 13:33
Benzer Konular 
Normal
