“Şimdi ya da Asla” isimli film aklıma geldiğine gözlerimden yaşlar gelene kadar kadar güldüğümü hatırlarım. Filmin konusu şöyle: Başroldeki Carter Chambers’a (Morgan Freeman) kaldırıldığı hastanede kanser teşhisi konur. Zenci ve parası olmayan Carter, gençken, bakacağı bir ailesi olduğundan, iyi bir üniversiteyi bırakıp çalışmaya başlamıştır. 45 yıl boyunca aynı işi yapmıştır. Çok zeki ve bilgili bir insan olan Carter, ailesi ile mutlu bir yaşam sürmüştür. Bu arada hastalanıp yattığı hastane odasına yeni bir hasta gelir, gelen diğer hasta filmin diğer başrolü Edward Cole’dur (Jack Nicholson). Maddi olarak iyi durumda olan Edward, aynı zamanda hastanenin sahibidir. Ona da kanser teşhisi konur ve 6 ay, en fazla 1 yıl yaşayacağı söylenir.
Bir ara, Carter elindeki kâğıda bazı şeyler karalarken, bu olay Edward Cole’un dikkatini çeker. Carter kâğıda, yapmak isteyip de yapamadığı şeyleri liste halinde yazmıştır.
Gözlerinden yaş gelene kadar gülmek gibi…

Edward da bir şeyler ekleyerek Carter’ı bunları yapmaya ikna eder ve yola çıkarlar. Listede paraşütle uçaktan atlamaktan, Afrika’da safariye çıkmaya kadar birçok şey vardır. Fakat Everest’in tepesinden “dünyanın en güzel manzarasını seyret” maddesini yapamazlar, çünkü buna hava şartları el vermez. Diğerlerinin hepsini birlikte yaparlar. Önce Carter, daha sonra da Edward ölür ve külleri Everest’e bırakılır. Son maddeyi de böylelikle yapmış olurlar.


Aslına bakarsanız, çoğu insan için, böyle bir şans verilse ne listeler çıkardı. O şansı bence insan kendine vermeli. Mesela şimdi oturun ve yukarıda Carter’ın çıkarmış olduğu gibi bir liste de siz kendiniz için çıkartın. Sonra da bakın bakalım neler yapmak isterdiniz.
3 yıl önce arkadaşlarla karar veriliyor ve benim yapmış olduğum araştırmalar doğrultusunda organizasyon hazırlanıyor. Kayseri Ali Dağı’ndan, 2000 fitten yamaç paraşütü yapmak üzere saat kararlaştırılıyor. Her şey tamamken, gitmeye 1 gün kalmışken, ne hikmetse bütün arkadaşlarımın işi çıkıyor ve ben tek başıma gitmek durumunda kalıyorum, yamaç paraşütü için Ali Dağı’na. Tandem atlayışı için gerekli ekipman orada hazır bulunuyor. Gerekli kıyafetler giyildikten sonra, paraşüt çantaları takılıyor, paraşüt eğitmeni, “Hadi,” diyor, “Songül, bildiğin bütün duaları oku.” “Tamam, hazırım,” diyorum. Paraşütü öne doğru çekmemizle birden havalanıyoruz. Dağdan aşağıya rüzgâr uçuruyor bizi. Aman Yarabbi, bir anda bütün şehir nokta kadar küçük kalıyor aşağıda. Başka bir dünyanın içindeymiş gibi hissediyor insan. Bu arada, benim yükseklik korkum var.
O nedenledir ki yaşadığımız şu kısa ömür diliminde yapmak isteyip de yapmadıklarımız veya yapamadıklarımız için bir listemiz mutlaka olmalı. Eğer listesi olmayanlar varsa, hemen şimdi listelerini oluştursunlar.
Eğer listede yamaç paraşütü varsa, dostlar bilin ki, atladıktan sonra dönüşü yok.
Yazan : Songül Tufan / İzgören Akademi