Yaşam yolculuğundaki amacımız kendi ışığımızın farkında olmamız ve olduğumuz yerde parlamaya devam etmemizdir.



Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Elinizdeki meşale korkularınızın, endişelerinizin rüzgarından söner bazen,
Önünüzü göremediğiniz bir zamanda yolculuk ederken,
Ceplerinizi karıştırırsınız size umut verecek, yol gösterecek bir şeyler ararsınız,
Kendinizi kaybolmuş hissedersiniz, yalnız ve karanlıktasınızdır.

Birden uzaktan cılız bir ışık görür, bir ses duyarsınız.
O gördüğünüz veya duyduğunuz size yola devam etmeniz için sebep, önünüzü görebilmeniz için hedef olur.
İşte yaşam yolculuğunda fark etmen gereken budur.
“Sen kimi zaman o karanlık, kimi zaman da o karanlıktaki ışıksın.”


Hepimiz Biriz
“Hepimiz biriz. Kendi farkındalığımızla birbirimizin ışığıyız, yolunu kaybetmişlerin deniz feneriyiz.” İfadesinin sizdeki yansıması nedir?

Birbirimizle görülmez bir ilişki içindeyiz. Sokaktaki insanın gelişiminden, Afrika’daki bir çiçeğin büyümesinden bile sorumluyuz. Bunun farkında mısınız?

Yaşam yolculuğundaki amacımız fark etmek ve fark ettiklerimizle birbirimize ışık olmaktır. Işığımızın kaç kişiyi aydınlattığının, nerede yandığımızın bir önemi yok. Yolumuza çıkanlar ister bin kişi ister bir kişi olsun fark etmez. Önemli olan kendi ışığımızın farkında olmamız ve olduğumuz yerde parlamaya devam etmemizdir.

Yaşam Oyunu
Bu büyük tiyatro sahnesinde kendi rolümü oynarken aslında düşünüyorum da ne yaptığımın bir önemi yok. İster her akşam evde akşam yemeği hazırlamak için patates soyayım, ister her gün yüzlerce kişiyi karşıma alıp konuşma yapayım sorumluluğum hiç değişmiyor.

Egom ne kadar gösterişe meraklı, pohpohlanmaya alışıksa, özüm de bir o kadar kendi yolunda ve çizgisinde sessizce yol almaktan memnun. Ben her sahnede kalışımda bu ikisi arasındaki dengeyi bulmaya çalışıyorum. Ben dengede kaldıkça, biliyorum ki rol arkadaşlarım için ilerde yanan bir ışık oluyorum. Farkındalıklarım kimi zaman bir kutup yıldızı kadar parlak, kimi zamanda cılız bir mum alevi olabiliyor.

Ve tiyatrodaki bu rolüm ben gözlerimi bu kimliğimde bir daha açmamacasına kapatana kadar devam ediyor.

Bunları sana niye mi yazdım?

Sen de yaşadıklarınla karanlıktaki sönmüş olan bir meşaleyi yakacaksın. Daha sonra bir bakacaksın o tek meşaleden binlerce meşale, ilk alev olup ışığınla yayılmışsın.

Bu sebeple hepimiz biriz ve birbirimin aydınlanmasından sorumluyuz. Son sahneni oynaya kadar kendine sahip çıkmakla sorumlusun. Bana karanlıkta kaldığımda ışık olmalı, benim büyümeme destek olmalısın.

Varlığınla anıma sevinç katmalısın. Sen bensin, ben senim. Bu yolculukta hepimiz biriz.

Kimi zaman karanlıktaki o kişi, kimi zaman da karanlıktaki o ışığız.

Saba Deniz
Yaşam Koçu