[Ruj]

Dünyaya güleceğim


İnsan dışında hiçbir canlı gülemez. Ağaçlar yara aldıkları zaman kuruyabilir tarlalardaki yabani hayvanlar
açlıkla acıyla bağırabilirler; ancak yalnızca ben gülmekle ödüllendirilmiş bulunuyorum ve bunu istediğim
zaman kullanabilirim. Bundan böyle gülme alışkanlığını edineceğim.

Gülümseyeceğim anlayışım artacak; kıkırdayacağım sorumluluklarım hafifleyecek; güleceğim hayatım uzayacak çünkü uzun yaşamanın sırrı budur ve bu sır şimdi benim oldu.





[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]




Dünyaya güleceğim.

Her şeyden önce kendime güleceğim. Çünkü kendisini çok ciddiye alan bir insan kadar gülünç bir şey yoktur. Hiçbir zaman ruhumun tuzağına düşmeyeceğim. Tabiatın en büyük mucizesi olmama karşın yine de sadece zaman rüzgarlarına savrulmuş bir kum taneciği değil miyim? Gerçekten de nereden geldiğimi ya da nereye gittiğimi biliyor muyum? Bugünle ilgili endişelerim on yıl sonra aptalca gelmeyecek mi? Günün önemsiz olaylarının beni alt üst etmesine niçin izin vereyim? Bugün güneş doğmadan önce yüzyılların ırmağında
önemsiz gibi gözükmeyen ne olmuş olabilir