[Cheyenne]

Benim bir çok olayım vardı.. mesela kendime hep şunu derdim, bir daha bunu yapmıcam.. fakat bir süre sonra kendimi o neyse onu yaparken bulurdum.. bu gerçekten büyük bir problem.. bir insanın kendine söz geçirememesi, kendini hep kandırması.. bilmiyorum aptallık diye adlandırılabilir.. sizin belki farklı yorumlarınız olabilir..

Mesela sigarayı bırakmak.. herkes ister sigarayı bırakmak.. hep der kendine yarın içmicem, bu paket son, bir taneden bir şey olmaz, ağzım boş kalıyor içiyorum, dudak tiryakiliği.. hep nedenler ve sebepler vardır.. fakat kendini o sigarayı içerken bulursun.. yok abi yok bırak işte..

bir arkadaşım vardı sevgilisi vardı bir de bir gün ben arkadaşımla konuşuyordum şu sigarayı bırak artık falan.. o da evlenince kız bıraktırır bana diyordu.. dediği gibi de oldu sigarayı bıraktı hemde nişanlanınca.. yani illa ki bir neden mi gerekiyor? onun için bırakmak, bu güzel bir şey ama kendimiz daha önemli değil miyiz? Başkaları için yaşamak benim için bir şey ifade etmiyor artık, belki de ondandır.. çünkü başkaları için çok kez öldürdük içimizdeki sevgiyi..