Değerli bir hocamın hediyesi idi bana, ŞEKER..

ŞEKER denilince, aklımıza hep minicik, şiirin bir profil oluşur.

Fakat kızımın şeker olsa da minicik değildi, Albino Boxer, asil , sadık ve bir o kadar komik idi..

Öyle sevdiriyordu ki kendinisini, tam anlamıyla nabza göre serbet veriyordu Abimin yanında cinsinin layıgı, hırcın bir köpek.. Benim kollarımda yumuşacık bir bebek..

Çocuktan farksızdı, banyo yaptırırdım fön ile kurulanmış tüylerinin ardından klima karşısında bacakları uzatıp uzanırdı, sonrada uykuya dalar ve SAYIKLARDI, ciddi anlamda sayıklardı, hayret ile izlerdim.. Bebek gibi benimsediğim tek köpek idi..

İdi diyorum çünkü; birkaç sene once onu kaybettim..

Ve sanıyorum ki benim hatamdı.. Yada bizim..

Kızım, anne olacaktı. Doğum yapacağı sabah abim ben ve abimin nişanlısı bas ucundaydık.. O an ki gözleri ve bana bakışı asla ve asla unutamam..

Çok acı çekiyordu, bâriz bir şekilde görebiliyordum.. Birinci bebeğini dünyaya getirdi, ikincisini.. Ama cok zorlanıyordu, acısı öyle büyüktü ki Abim bile dayanamamıştı, veteriner olan kuzenimi aradık.

Kuzenim,
- Yavru gelince 4 parmak ilerisinden göbek bağını kesebilirsiniz dedi.

Bizde steril malzemeler ile, aklımızca hayvana yardım edeceğiz.. Hemen hemen tüm bebeklerde bu uygulamayı yaptık, bir nevi rahatladığını da hissediyoduk, yada bize öyle geliyordu..

Ara ara avuç içimden su içiriyordum, kana kana içiyordu.. Allahım nasıl zorluklarla bebeklerini dünyaya getirmeye calısıyordu..

Doğum tam 13 saat sürmüştü.. Ama okadar güzel okadar güzel 9 yavru dünyaya getirmişti.. İkisi Anneleri gibi, beyaz diğer yedisi Babaları gibi siyah*kahve karışıktı.

Bebeğim, o gün bizim ona iyilik yaptığımızı düşünerek yardım ettiğimiz aslında ona hiçte iyi olmamış.. Yavrularını benimseyememişti, emzirmiyor, üzerlerine yatıyordu.. Birkaçı ezilerek öldü, birkaçı açlıktan öldü.. Neticesinde yavruların hiçbirini kurtaramadık..

Yavruların tamamı da ölünce, resmen deliye dönmüş biri gibi ortalıkta yana yana yavru arıyordu kızım.. Çözemedik bizde, o zaman mı far etti, o zaman mı sezdi..

Ne yemek yiyor ne de içiyordu. Veterinere götürdük bir çok tahlil istedi, tahlillerini yaptırdık sonuçları alamadan kızımı kaybettik..

Belkide ellerimizle yaptık, ama isteyerek değildi.. O doğum anında kim olsa yardım etmek için elinden geleni yapardı herhalde.. Ağlaya ağlaya çatlamıştım ama, bizim yardımımız, yardım çabamız canından etti, hem yavrularını hemde kendisini..

Özür dilerim bebeğim, sen benim kaybettiğim ilk bebeğimdin..

Yokluğunu çok fazla hissediyorum.. Hissediyorum ve çok ama çok özlüyorum.. Keşkelerle keşkeler işte.. Beni affet bebeğim..