Bundan 6 yıl öncesi hiç görmemişim memleketimi görmek için köye gitmiştik. Tabi çocukluğumuzun en taze zamanları inekti, koyundu, keçiydi dikkatimizi çekiyo.. Neyse günlerden bir gün köyün abilerinin peşine takılıp oduna gittik onlarla.. Onlar odun keser biz oynardık.. Hopla zıpla derken bir anda eşşeğin birini fark ettim. Küçük bir gölün kenarında yemlenmeye çalışıyo hayvancağız. Ama çok da ot yok etrafta, bende acıdım hayvanın haline topladım sağdan soldan bir sürü ot getirdim yanına..
Elimle başladım hayvana vermeye ''At gibi sanki elden yicek : ) "
Ben uzatırım hayvan iter, ben uzatırım hayvan iter derken dellendim. Yesene yaa diyip bağırarak attım otları tepesine.. Senmisin onu yapan, gururlu hayvan beni sağ bacağımdan bir anda kapmazmı.. Allahımmm bu nasıl birşeydir. Dedim yiyecek beni..
O can havliyle kıçımı yırttım desem yeridir. Bagıra bağıra kaldırdım bütün ormanı ve köyü ayağa, abiler koştu uğraşır uğraşır alamazlar hayvanın ağzından beni.. Senmisin iyilik yapmaya çalışan. Tam 25 dk dile kolay asır gibi geldi.. Sonunda başardılar tabi.. Eşşek oğlu eşşek öyle bir ısırmışki tam 5 sene bacagımda onun diş izleriyle ve morluğuyla dolaştım. Herhalde benden daha yakın kimse olmamıştır o eşşeğe
O dur budur köye gitmem.
Bir yerde eşşek gördüğümde de dört nala kaçarım..

Eşşekten düşmüş karpuza dönmek dedikleri bu olsa gerek..
Ne 2 ayaklılara, nede 4 ayaklılara yapmıcaksın iyilik arkadaşım .