Çevrimdışı

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


Ben de tamam dedim. Tabi çocuk aklı bilmiyorum hiç kimseye söylemedim. O gün annem geldi günlük işlerimizi yaptık, akşam olunca da yattık. Ertesi gün yine öğle vakti dışarıyı süpürüyordum. Baktım yine o gelmiş. Tandırlığın önünde duruyor, bana gülümsüyor. Bana; “gel oynayalım” dedi. Ben de kardeşlerimi uykuya yatırmıştım. Onunla oynadık. Ağaca çıkıyoruz beni kovalıyor falan, çok hoşuma gitti. Kardeşlerim olduğu için evden çıkıp hiç oyun oynayamıyordum. Sonra onunla arkadaş olduk. Evde birileri olmasa da yine gelse oynasak diye düşünüyordum hep.

Birkaç ay geçti. Sürekli böyle oyunlar oynadık.
Sonra bir gece birisi omzuma dokundu. Gözümü birden açtım tepemde onu gördüm. Hala anlatırken kötü oluyorum. “Hadi,” dedi, “kalk seni gezdireyim”. Baktım karanlık etraf. Ben de karanlıktan korkardım. “Ama her yer karanlık bizi köpekler kovalar” dedim. Güldü, “bir şey olmaz” dedi. Sonra beni aldı dışarıya götürdü. Elimden tuttu ve koştuk. Ama öyle uzun mesafeler koşuyoruz ki kilometreler koşuyoruz. Belki 5-6 km’yi böyle saniyeler içinde koşuyoruz. Ben çocuğum tabi çok seviniyorum mutlu oluyorum. İşte o günden sonra geceleri de gelmeye başladı. Hatta gündüzden çok geceleri geliyordu. Hep beni götürüyordu oynuyorduk. Bu böyle bir buçuk 2 sene sürdü. Sonra bir gün bana; “yarın baban gelecek” dedi. Ben de; “babam gelmez babam bizi unuttu” dedim. “Sen bugün rahat uyu, baban gelecek” dedi. Gerçekten ertesi gün onun dediği gibi babam geldi. Ben babama tabi çok kırgındım 1-2 sene doğru düzgün hiç konuşmadım. Hala da o kırgınlığım var.

İşte, aradan 1-2 sene geçti. Biz onunla arkadaşlığa devam ediyoruz. Ve oradaki diğer arkadaşlarımla da hiç görüşmedim. Artık tek arkadaşım o olmuştu. Sadece onunla oynuyordum. Bu arada annem ara ara geceleri yatağıma geliyormuş bakmak için ve beni yatakta göremiyormuş. Diğer odalara bakıyormuş evde arıyormuş beni bulamıyormuş. Tekrar baktığında ise yatağımda uyuduğumu görüyormuş. Şaşırıyormuş ama aklına da cinler gelmiyormuş hiç. Aradan yine 1 buçuk 2 sene geçti, annem beni kuran kursuna yazdırdı. Hemen Kuran’a geçtim, sonra hemen tecvide geçtim, hızlı öğreniyordum. Sonra bir kandil günü hoca bir konuşma yaptı cinlerden bahsetti şöyleler böyleler diye. Ve ben dinledikçe şok oldum.

Çünkü hocanın anlattığı şeyle beni gördüklerim çok benziyordu birbirine.

Sohbetten sonra hocanın yanına gittim. O da diyanetten bir hoca hanımdı, müftünün eşiydi. Yanına gidip anlattım durumu. Hoca hanım, ben böyle bir şey görüyorum böyle geliyor böyle yapıyor diye her şeyi anlattım. Hoca beni öyle korkarak dinledi ki; “hemen aileni buraya çağır” dedi. Annem ve babaannem geldiler. Hoca bir şeyler yaptı bana, bir tane cevşen verdi. Ben o zamanlar 12-13 yaşlarındaydım. Cevşeni taktım. Aileme de bana da sürekli dualar okumamız gerektiğini söyledi. Ayet-el Kürsi, Felâk, Nâs dilinizde düşürmeyin diye anlattı.

Birkaç gün gerçekten onu hiç görmedim ama birkaç günün sonunda gördüm.

👇

__________________