Çevrimdışı

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


Hocayı iyice süzüyordum. Ancak dikkat ettim eli kınalıydı. Daha önce dikkatimi çekmemişti. “Kına mı yakıyorsunuz hocam?” dedim. Döndü bana “cennet kokusudur, yakıyorum” dedi. Sonra evlere dağıldık. Ben aklımdaki sorulara cevap bulamıyordum. Sadece cumaları gittiğimden acaba diğer vakit namazlarında da geliyorlar mı diye merak ettim. Sabah da camiye gitmeye karar verdim. Ancak gittiğimde kimse yoktu. Hoca vardı sadece bir de kedi girmişti içeri. Hocanın yanında duruyordu. Az sonra iki kişi daha geldi. Sonra namaza durduk. İki safı boş bıraktırmıştı yine. Namazı kılarken yine hissettim onları. Bakamadım.

Namaz bitince biri enseme dokundu. Arkama baktım. sonra onlardan biri başımda dikilmiş bana sus işareti yapıyordu. Sanki bizi görüyorsun ama kimseye anlatma der gibi. Sonra dokunduğu omzumda uyuşukluk hissettim. Arkama bile bakmadan eve geldim. Eşime hiçbir şey söylemedim. Daha çok erken olduğu için yatağıma yattım. Eşime sarıldım. Buz gibiydi. Üşümüş herhalde diye daha sıkı sarıldım. Ancak ben onu ısıtamıyordum ve ben de üşümeye başladım. Onun soğukluğu etkilemişti beni. Üstüne ince bir şeyler giydi diye düşünüp uyandırmaya çalıştım. Sonra seslendim, “kalk üstüne bir hırka al, hasta olacaksın yoksa” dedim.

Hiç duymadı.
Baktım uyanmıyor. Tekrar sarıldım. Sonra yorganın altından ellerini tutayım dedim. Ancak elim acıdı. Tırnakları batmıştı. Benim eşim hiç uzatmazdı tırnaklarını. Bu ne böyle diye yorganı kaldırıp eline baktım. Tüylü ve upuzun tırnakları olan korkunç bir el gördüm. O anda yataktan fırladım. Karım değildi o. Evden çıktım telaşla. Yani korkudan bayılacaktım. Uzaklaşınca durdum. Nereye gideceğimi ne yapacağımı şaşırdım. Sonra köyün çeşmesinin oraya gittim. Elimi yüzümü yıkadım. Tabi dualar ettim. Sonra çeşmenin başına oturdum. Eve nasıl gideceğimi düşünüyordum. Hep burada duramazdım. Çeşmenin başında belki iki belki 3 saat oturdum.

Sonra eve gitmeye karar verdim.
Gitmeden önce de biraz daha su içeyim dedim. Akan su birikmiş ve ufak bir gölet oluşturmuştu. Eğildiğimde kendi yansımamı görüyordum. Sonra ben su içerken yansımamın arkasında biri belirdi. Su da boğazıma kaçtı. Öksürmeye başladım. Yani hiç ayak sesi de duymamıştım. Bir yandan da korktuğum için kalbim çok zorlanmıştı. Kalp krizi geçiriyorum sandım. Gelen kişi benim öksürmem geçince “Korkutmak istemedim. Hafız hocayı tanır mısın?” dedi. “O kim?” dedim. “Yeni geldi ya köye, imam” dedi. “Hafız hocayı bilir misin?” dedi. “Ha evet o mu, biliyorum evet” dedim. “Ben onun yanına geldim ziyaretine. Çok iyi adamdır. Açken çok doyurdu bizi. Allah ondan razı olsun” dedi. Sonra evi tarif ettim. Gitti.

__________________