Çevrimdışı

Bazı insanlar zan veya iddia ederler ki, ahirete iman etmek ve ahirete yönelmek dünya için çalışmayı ve hayat standardını yükseltmeyi engeller. Çünkü dünya ile ahiret terazinin iki kefesi gibidir; biri ağır basarsa öbürü havaya kalkar. Yine dünya ile ahiret doğu ile batıya benzerler. Birisine yaklaştıkça diğerinden uzaklaşmış olursun. Bunlar iki kumaya da benzerler; birin razı edersen ötekisi kızar!!! Binaenaleyh, ne zaman yüzünü ahirete çevirsen arkan dünyaya gelir.

Bu söz doğrudur; ancak kalbe, niyete ve gayeye göre değişir. Her kim yalnız ve yalnız dünyayı düşünürse ahiretten uzaklaşır. Bunun aksi de böyledir. Hülasa mü’minden istenen şudur: Niyeti, gayesi ve ameli ahiret olmak kaydı ile dünyada çalışacak, çabalıyacak, yapacak ve çatacaktır.

Mü’min dünyayı ahiretin çiftliği olarak kabul eder. Çiftlik çalışma ister; ancak bir kısmı yetişse de hasılat ahirette alınacaktır. “De ki: Bu nimetler, kıyamet günü kendilerine mahsus olmak üzere, burada da mü’minlerindir”. Çünkü mü’min, kendi dünyayı avucuna alır; dünyanın avucuna girmez. Mü’min, dünyayı Rab edinmez; yoksa dünya onu köle edinir.

Bütün bunlaran sonra da o, millet bünyesinde çalışan bi ruzuvdur, damarlarında akan kandır. Millete güç sağlar, hareket verir ve büyümesini temin eder. O ekerse güzel eker, iş yaparsa sağlam yapar, ticaret ederse hakkından gelir. O hayatın her dalında maharetli ve saygılıdır.

Peygamber Efendimizin ashabı tam manası ile ziraatçı idiler. Ahirete inanmış olmaları onları dünya için çalışmaktan geri koymadı. Nasıl koyabilirdi ki Allah’ın Resulü şöyle demişti110.”Kıyamet kopsa da elinizde bir fidan olsa debelirseniz dikmeden kalkmayın”. Kıyamet koparken niçin dikecek; halbuki hiç bir kimsenin ondan yararlanma ümidi yok? Çünkü işi kendisi kıymetlidir, ister ki ondan kimse fayda görmesin.

(110) Hadisi İmam Ahmed ve Buhari (el-Edebü’l-Müfred’de) Hz. Enes’den rivayet etmişlerdir. Bezzar ile Tayalisi de aynı hadisi tahric etmişlerdir. Heytemi’nin de dediği gibi ravileri sağlamdır.